SunnudagsMogginn - 09.05.2010, Blaðsíða 19

hann vaða. Það var einstaklega
skemmtilegt að spjalla við Óla; hann fór
dálítið út fyrir rammann, eins og hann
kallar það.“
Hlynur dregur ekki dul á það að Ólafur
Stefánsson hafi verið uppáhalds íþrótta-
maður hans síðustu ár „þótt ég hafi ekki
vit á handbolta; mér finnst hann bara svo
magnaður karakter og flott hvernig hann
svarar fyrir sig. Hann virkaði mjög
áhugaverður persónuleiki.“
Hlynur segir hugmyndina um að hann
sneri sér að handbolta vissulega hafa
verið skemmtilega, en segir að málið hafi
aldrei komist á neinn rekspöl. „Það var
bara hugmynd og ég velti því aldrei mik-
ið fyrir mér. Veit ekki einu sinni hvort
landsliðsþjálfarinn vissi af þessu!“
Samtal þeirra Ólafs átti sér stað tölu-
vert áður en handboltahetjan greindi frá
því. „Ég hélt þessu bara fyrir mig og
nokkra kunningja mína enda bara hug-
mynd sem hann kastaði fram en samtal
okkar endaði í skemmtilegu spjalli um
lífið og tilveruna; Óli talaði mikið um
mann sem dæmdur var til þeirrar refs-
ingar að ganga um með þungan stein
hlekkjaðan um hálsinn, upp og niður
sömu fjallshlíðina; þannig sagði Óli líf
margra þekktra manna vera í raun; að
þannig gengju þeir hlekkjaðir upp og
niður og tækju aldrei neina áhættu. Að
daglegt líf margra væri einum of þægilegt
og menn ættu að reyna að koma sér úr
þægindunum. Þetta var mjög skemmti-
leg pæling en þegar allt kom til alls var ég
bara eins og náunginn í goðafræðinni;
vildi ekki taka neina áhættu. En þetta
hefði getað orðið gott flipp!“
Aukaskrefið stigið
Hlynur nefnir fyrst andlega þáttinn þeg-
ar spurt er um ástæður þess hve frábær-
lega hann lék í vetur og hve uppskeran
var góð.
„Það skipti miklu máli að fyrir keppn-
istímabilið fengum við menn til okkar
sem kunna að vinna! Margir hafa verið í
toppbaráttu – þar á meðal við síðustu ár
– en það er bara eitt lið sem vinnur. Við
fengum þjálfara og leikmenn sem höfðu
verið í þeirri stöðu áður að verða Íslands-
meistarar; Pálmi Freyr [Sigurgeirsson],
[Páll] Fannar [Helgason] og Ingi Þór
þjálfari, hafa allir orðið meistarar og við
fengum líka góða útlendinga.“
Hann segir þýðingarmikið að Ingi Þór
hafi þegar stýrt liði tvisvar til Íslands-
meistaratignar og viti því hvað þarf til.
„Ég hef aldeilis rekið mig á það síðustu ár
hve erfitt getur verið að taka það auka-
skref sem þarf til að verða meistari, en
með góðra manna hjálp tókst það loks-
ins. Gleðitilfinningin var ótrúleg, það
tókst loksins, eftir að hafa verið mjög ná-
lægt því nokkrum sinnum.“
Hvernig eyðirðu dögunum núna eftir
frábært keppnistímabil?
„Ég var orðinn mjög þreyttur; það er
ekki erfiðasta hlutskipti í heimi að vera í
íþróttum en andlega getur það verið
mjög erfitt og þess vegna reyni ég að
slaka vel á núna. Leyfi mér til dæmis að
borða aðeins óhollari mat en áður, þang-
að til ég fer að æfa aftur. Svo fer ég mikið
í sund með stelpunni minn, ætla að spila
golf og grilla með félögunum.“
Hann segist þurfa að hugsa vel um lík-
amann, sérstaklega á vorin þegar mestu
átökin eiga sér stað, til þess að vera í
góðu lagi. „Síðustu ár hef ég æft mun
betur á sumrin en áður og það skilar sér.
Ég hugsa líka mikið um mataræði. Eftir á
að hyggja var ég ekki nógu duglegur að
æfa þegar ég var unglingur; var ekki latur
en gerði ekkert aukalega. Forgangsraðaði
ekki nóg vel en betra er seint en aldri.
Það er lykilatriði að hugsa vel um sig og
æfa eins og skepna og það mun ég hafa í
huga í sumar. Ég ætla að æfa tvisvar á dag
og búa mig eins vel og ég get undir næsta
vetur.“
Morgunblaðið/hag
starar var mjög létt yfir fólki; maður fann hvað sig-
m standa að liðinu heldur öllum bæjarbúum.“
Morgunblaðið/hag
9. maí 2010 19
Hlynur nefndi Torfa bróður sinn sem lést langt fyrir aldur fram árið 2006. Torfi var
stundum kallaður maðurinn í rauðu jakkafötunum; dyggasti stuðningsmaður Snæ-
fells sem lét alltaf vel í sér heyra og setti skemmtilegan svip á leiki.
Íslandsmeistarinn nýkrýndi segist aðspurður vissulega hafa hugsað til bróður
síns þegar baráttan um meistaratignina stóð yfir og ekki síður þegar sigur var í
höfn.
„Ég er ekki sérlega trúaður maður en ef líf er eftir dauðann hafa örugglega verið
læti á himnum eftir að við urðum Íslandsmeistarar! Torfi hafði mikla ástríðu fyrir
körfubolta; hann hafði stundum miklu meiri áhuga á því sem ég var að fást við en
ég sjálfur. Bjarki bróðir minn kom í kaffi daginn eftir að við unnum Íslandsmótið og
við töluðum um að Torfi heitinn hefði örugglega verið mjög ánægður. Það var góð til-
hugsun. Torfi var á besta aldrei þegar hann dó og ég var lengi að jafna mig á því.
Sérstaklega var næsti vetur á eftir erfiður. Tíminn læknar öll sár en þetta er samt
eitthvað sem situr alltaf í manni; það þekkja þeir sem hafa lent í því að missa náinn
ættingja á þessum aldri.“
Ef líf er eftir dauðann hafa verið læti á
himnum eftir að við urðum meistarar