Morgunblaðið - 29.01.2010, Blaðsíða 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. JANÚAR 2010
✝ Ívar Þórhallssonhúsasmíðameist-
ari fæddist í Heið-
arhöfn á Langanesi
22. nóvember 1933.
Hann lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
hinn 21. janúar síðast-
liðinn.
Foreldrar hans
voru Aðalbjörg Þor-
valdsdóttir, f. 1914, d.
2003, og Þórhallur
Björn Sigurjónsson, f.
1909, d. 1993. Systk-
ini Ívars eru: Indiíana
Sigríður, f. 1936, Hallbjörg, f. 1939,
Sigurjón, f. 1940, og Dagný, f. 1942.
Eftirlifandi eiginkona Ívars er
Lovísa Sveinsdóttir fædd á Nýlendu
undir Eyjafjöllum 4. nóvember
1928. Þau giftust á öðrum degi jóla
árið 1953. Foreldrar Lovísu voru
Jónína Sigurbjörg Jónsdóttir, f.
1890, d. 1936, og Sveinn Guðmunds-
son, f. 1891, d. 1991. Börn Ívars og
Lovísu eru 1) Þórhallur Ágúst, f.
20.6. 1953, maki Vilborg Norðdahl,
f. 29.1. 1958. Þeirra börn eru Þór-
dís, f. 1979, maki Tómas Sveinsson,
eiga þau þrjú börn. Sveinn, f. 1987.
húsasmíðum árið 1969. Hann bjó í
Hafnarfirði á árunum 1956 til 1970
lengst af á Merkugötu 8, á þeim
tíma vann Ívar við smíðar, bæði
sjálfstætt og hjá öðrum. Ívar fluttist
í Kópavog árið 1970 og þaðan í
Hafnirnar árið 1974. Í Höfnunum
gerðist Ívar útgerðarmaður um
tíma. Ívar flutti til Grindavíkur árið
1977 og bjó þar til dauðadags. Þar
fór Ívar út í sjálfstæðan atvinnu-
rekstur í húsasmíðum. Einnig
kenndi hann smíðar við Grunnskóla
Grindavíkur um árabil. Hann var
verkstjóri í áhaldahúsi Grindavík-
urbæjar þar sem hann sá um við-
hald á eignum bæjarins og höfn-
inni. Ívar vann við smíðar fram yfir
sjötugt, síðustu árin vann hann hjá
tengdasyni sínum Hilmari Knúts-
syni húsasmíðameistara. Ívar var
mjög virkur í félagsstörfum og póli-
tík, hann var félagi í Lionsklúbbi
Grindavíkur til margra ára. Einnig
var Ívar formaður leikfélags
Grindavíkur á árum áður. Ívar var
mikill sjálfstæðismaður og vann
óeigingjarnt starf í þágu flokkins í
sinni heimabyggð, sínu kjördæmi
og á landsvísu. Hann var formaður
Sjálfstæðisfélags Grindavíkur á ár-
unum 1991 til 1999.
Ívar verður jarðsunginn í dag,
föstudaginn 29. janúar, frá Grinda-
víkurkirkju klukkan 13.
Sveindís, f. 1991. 2)
Jónína Berglind, f.
30.6. 1956, maki
Hilmar Knútsson, f.
23.5. 1956. Þeirra
börn eru Ívar Björn,
f. 1976, á hann einn
son. Lovísa, f. 1979, á
hún einn son. Hörður,
f. 1985. 3) Sveinn, f.
5.5. 1961, d. 19.4.
1986, var hann
kvæntur Guðnýju
Elvarsdóttur, f. 21.10.
1961. Saman áttu þau
Lovísu, f. 1983, maki
Friðrik Sveinn Kristinsson á hún
tvö börn. Fyrir átti Guðný Elvar
Árna Grettisson, f. 1980. 3) Stefán
Ívar, f. 12.9. 1964, maki Halldóra
Sigríður Sveinsdóttir, f. 10.4. 1960.
Barn þeirra er Halldór Ívar, f.
1999. 5) Aðalbjörg, f. 16.11. 1972,
maki Ívar Þór Guðlaugsson, f. 3.3.
1976. Börn þeirra eru Kristín Mar-
grét, f. 1996 og Sveinn Ásgeir, f.
2000. Ívar fór í fóstur á Eldjárns-
stöðum 6 ára gamall, þegar hann
komst á unglingsárin fór hann á
vertíð í hinum ýmsu sjávarplássum
landsins. Ívar lauk meistaranámi í
Elsku pabbi, það er margs að
minnast þegar litið er til baka og
minningarnar hrannast upp. Faðir
minn var mjög hugmyndaríkur mað-
ur og sést það vel þegar farið er yfir
lífshlaup hans. Hann framkvæmdi
ótrúlegustu hluti, sumir gengu upp
en aðrir ekki, en þannig er lífið.
Pabba hefði vantað einhvern með sér
til þess að halda utan um fjármálin
og fylgja hlutunum eftir þegar ráðist
var í framkvæmdir.
Þegar ég var ung ferðuðumst við
fjölskyldan mikið, amma Bogga og
Þórhallur afi voru alltaf með í för.
Þessi ferðalög voru oft skrautleg og
farkostirnir ekki upp á marga fiska.
Við fórum oft norður á Akureyri, í
einni slíkri ferð var farskjótinn gam-
all flottur Ford, á leiðinni var stopp-
að í Hvalfirðinum til að fólk gæti rétt
úr sér, en það var ekki föngulegur
hópur sem steig út úr bílnum, við
vorum öll útötuð ryki því það voru
göt á bílgólfinu.
Ein eftirminnilegasta ferðin var
farin á Djúpuvík, farskjótinn í þeirri
ferð var ekki nógu kraftmikill því
þurfti að ýta bílnum upp allar brekk-
ur í áföngum. Einn í fjölskyldunni
var hafður tilbúinn með stein til að
setja fyrir dekkið svo það væri hægt
að taka pásu. Þegar við komum á
Borðeyri gafst bíllinn endanlega
upp og við urðum að taka rútu í bæ-
inn. Þessar ferðir eru mér ógleym-
anlegar en alltaf komumst við á leið-
arenda og heim aftur.
Þegar pabbi fór í Iðnskólann var
hann giftur og átti mig og Gústa
eldri bróður minn. Á þessum tíma
voru engin námslán og því góð ráð
dýr, hvernig átti að framfleyta fjöl-
skyldunni? Hann dó ekki ráðalaus
og fékk sér rollur með tengdapabba
sínum og kartöflugarð. Þannig sá
hann til þess að við værum aldrei
svöng, kjallarinn var fullur af mat og
kartöflukofi í garðinum. Pabbi var
mikill sjálfstæðismaður og hafði
mjög gaman af að ræða pólitík, á
heimilinu var oft tekist á. Pabbi virti
alltaf mínar skoðanir og ég hans
þótt við værum ekki samstiga í póli-
tík. Þetta er kostur sem ég hef til-
einkað mér þegar að kemur að mín-
um börnum. Ég gæti haldið
endalaust áfram að rifja upp minn-
ingar um pabba, ég læt þessar duga,
en öðrum persónulegri held ég fyrir
sjálfa mig. Þakka þér fyrir allt elsku
pabbi minn.
Þín dóttir
Jónína Berglind.
Elsku pabbi. Þú kvaddir með
reisn. Það var ekki þinn stíll að
hangsa. Þú elskaðir að ferðast og
naut ég góðs af því. Langanes og
Danmörk stóðu þar upp úr. Frá
Þingvöllum eru líka margar minn-
ingar sem ég geymi í hjartanu. Ég er
þakklát fyrir að hafa átt þig að því
annars væri ég ekki sú sem ég er.
Þú kenndir mér svo margt. Ég nýt
þeirra forréttinda að vera uppkomið
barn alkóhólista og gat því farið í
gegnum sporin á þeim forsendum,
það skipti sköpum fyrir mig sem ein-
stakling. AA-þorrablótin í Festi,
böllin í Templarahöllinni og AA-mót-
in í Húsafelli og Galtalæk. Það var
spennandi fyrir litla stelpu að fara á
böll, en þar sem ekkert vín var haft
um hönd þótti það bara sjálfsagt að
börn væru með.
Þó að þú værir sjálfstæðismaður
predikaðir þú aldrei yfir okkur
krökkunum. Það sést best á því að
við erum öll hvert á sínum stað á því
sviði. Þú varst rólyndismaður, það
var þá helst pólitíkin sem gat hleypt
þér upp. En glottið þitt eftirminni-
lega var aldrei langt undan. Þú varst
mikill húmoristi. Við fengum tæki-
færi til að búa með ykkur mömmu
um tíma. Við erum þakklát fyrir það,
börnin mynduðu órjúfanleg tengsl
við ykkur sem þau munu búa að alla
tíð.
Þú varst mikill bókaormur og
fróður. T.d. er mamma fór á kven-
félagsfundi og þú last fyrir mig upp
úr ævisögunni sem þú varst að lesa í
það skiptið. Eina undantekningin
var Jón Oddur og Jón Bjarni, þú
hafðir gaman af þeim. Ef til vill
minntu þeir þig á strákana sem þú
kenndir smíði, en þú sagðir alltaf að
ef þeim væri haldið uppteknum
hefðu þeir minni tíma til að gera eitt-
hvað af sér.
Þú nefndir oft að ég væri krafta-
verk því þú hefðir lent í sprengingu
áður en ég fæddist og ættir ekki að
geta átt fleiri börn. Þú sagðist nú
ekki geta þrætt fyrir mig þar sem ég
væri með brúnan blett í sama auga
og þú varst blindur á. Þú hafðir gam-
an af tónlist. Oft söngstu fyrir mig
„Þú ert ljósið sem lifnaðir síðast“ er
ég var lítil. Elsku pabbi, oft var gott
að geta laumað lítilli hönd í lófa þér
og finnast maður öruggur. Uns við
hittumst á ný. Hafðu þökk fyrir allt.
Þín litla mús.
Aðalbjörg.
Elsku afi, ég sit hérna á rúminu
þínu á meðan ég rita þessi orð, amma
sefur vært mér við hlið og Hilmar,
sonur minn, er sofandi á sófanum
frammi. Það er margs að minnast á
þessari stundu, þá sérstaklega í mín-
um huga hversu heppinn ég er að
hafa átt góðan afa sem trúði á mig og
var stoltur af mér.
Ívar afi var góður maður og mikill
húmoristi, hann hafði mikla þolin-
mæði fyrir barnabörnunum og nutu
stríðnispúkar eins og ég góðs af því.
Einar af mínum bestu æskuminning-
um eru sumarbústaðaferðirnar með
ömmu Lóu og Ívari afa. Þau áttu bú-
stað við Þingvallavatn og voru mjög
dugleg að bjóða barnabörnunum
með. Þegar farið var í bústaðinn vor-
um við varla komin út fyrir bæjar-
mörkin þegar ég var búin að gera Ív-
ar bróður og Boggu frænku brjáluð
með stríðni og hrekkjum, amma bað
okkur góðfúslega að hætta en afi sat
við stýrið og glotti, hann skammaði
mig aldrei.
Á jóladag hvert ár hittist fjöl-
skyldan hjá gömlu hjónunum og var
mikið fjör, afi sat og spilaði á harm-
onikkuna við misjafnar undirtektir,
en mér þótti þetta hin besta skemmt-
un, og skýringin felst líklega í því að
ég er eina manneskjan í fjölskyld-
unni sem hef ekkert tóneyra. Á þess-
um degi fór stórfjölskyldan að spila
og urðu spurningaspil yfirleitt fyrir
valinu, afi minn neitaði alltaf að vera
með en sat rétt hjá og gaspraði svör-
in þegar spurningarnar voru bornar
upp, þá hófst mikið rifrildi um hvort
liðið ætti að fá rétt fyrir svarið, afi
sat sallarólegur úti í horni og glotti.
Afi var mikill sjálfstæðismaður og
tók virkan þátt í starfi flokksins, það
var mjög gaman að ræða pólitík við
hann, sérstaklega vegna þess að
hann þröngvaði aldrei skoðunum sín-
um upp á aðra.
Eftir efnahagshrunið á Íslandi
ræddum við afi málin, ég var æst og
bölvaði flokknum hans og nefndi orð-
ið kreppa, þá fauk í afa gamla og
sagði hann að við unga fólkið vissum
ekkert hvað kreppa væri, við værum
búin að hafa það svo gott. Hann hélt
ræðu yfir mér af hverju við hefðum
það gott, en það væri vegna þess að
gamla fólkið kom á því félagslega
neti sem við höfum, atvinnuleysis-
bótum, góðum skólum og heilbrigð-
iskerfi. Hérna áður fyrr þurfti fólk
að senda börn sín í fóstur vegna fá-
tæktar eða hlusta á þau gráta sig í
svefn vegna svengdar, það er
kreppa, sagði sá gamli og þar höfum
við það.
Elsku afi, ég vil þakka þér sér-
staklega fyrir hversu góður þú
reyndist mér þegar ég ung að árum
missti unnusta minn og fyrstu ástina
hann Hafliða heitinn. Þú hughreystir
mig og lofaðir tvennu, að erfiðleik-
arnir mótuðu einstaklinginn, þar af
leiðandi myndi ég koma út úr þessu
áfalli mun sterkari einstaklingur fyr-
ir vikið og einn daginn yrði ég glöð
aftur. Þar hafðir þú svo sannarlega
rétt fyrir þér, gamli minn.
Elsku afi, ég skal passa ömmu Lóu
og hana mömmu mína á þessum erf-
iðu tímum, og minna þær á þín orð að
einn daginn verðum við glöð aftur.
Þitt barnabarn og vinur,
Lovísa Hilmarsdóttir.
Elsku afi. Öll þau 13 ár sem ég hef
þekkt þig hef ég þekkt þig sem fynd-
inn, hreinskilinn og góðan mann, en
umfram allt fyrir kjánaskap eins og
að setja á þig öfug axlaböndin eða
setjast inn í bílinn þinn og spyrja svo:
„Hver á þessa druslu?“
En ef þér líður vel núna þá líður
mér vel. Elsku afi, ég sakna þín.
Einn úr mínum heimi
einn úr þínum heimi
gerir tvo úr öðrum heimi
afi, ég og þú, við erum eitt.
Þín afastelpa,
Kristín Margrét Ívarsdóttir.
Elsku afi.
Þegar ég hugsa til þín þá detta
mér alltaf í hug orðin gleði og hlátur.
Ég man þegar þú varst að kenna mér
Undir bláhimni og þú spilaðir á
harmonikkuna þína og alltaf varstu
þolinmóður við mig. Síðan eru föst í
mínu minni öll ferðalögin sem við og
amma fórum í, til dæmis í sumarbú-
staðinn, og þú kenndir mér að veiða.
Við eigum eftir að sakna þín sárt og
þú verður ávallt í okkar huga og
hjarta.
Ljósið flæðir enn um ásýnd þína:
yfir þínum luktu hvörmum skína
sólir þær er sálu þinni frá
sínum geislum stráðu veginn á.
Myrkur dauðans megnar ekki að hylja
mannlund þína, tryggð og fórnarvilja
– eftir því sem hryggðin harðar slær
hjarta þitt er brjóstum okkar nær.
Innstu sveiflur óskastunda þinna
ennþá má í húsi þínu finna
þangað mun hann sækja sálarró
sá er lengst að fegurð þeirra bjó.
Börnin sem þú blessun vafðir þinni
búa þér nú stað í vitund sinni:
alla sína ævi geyma þar
auðlegðina sem þeim gefin var.
Þú ert áfram líf af okkar lífi:
líkt og morgunblær um hugann svífi
ilmi og svölun andar minning hver
– athvarfið var stórt og bjart hjá þér.
Allir sem þér unnu þakkir gjalda.
Ástúð þinni handan blárra tjalda
opið standi ódauðleikans svið.
Andinn mikli gefi þér sinn frið.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Lovísa Sveinsdóttir yngri
Í annað sinn á stuttum tíma kveðj-
um við góðan og traustan félaga. Ív-
ar sat um langt árabil í stjórn Sjálf-
stæðisfélags Grindavíkur, þar af í
átta ár sem formaður. Auk þess sat
hann sem fulltrúi félagsins í hinum
ýmsu nefndum á vegum Grindavík-
urbæjar.
Það er e.t.v. ágæt lýsing á því
hversu vel og lengi Ívar starfaði fyrir
félagið, þegar sagt er, að jafn öruggt
og það er, að lóan kemur á vorin, þá
mætti Ívar yfirleitt manna fyrstur á
fundina. Sama má segja um það,
þegar prófkjör og kosningar voru í
aðsigi. Þá stóð hann fremstur í stafni
og stjórnaði af röggsemi.
Það voru því viðbrigði þegar heilsa
hans nam þrek á burt og varð þess
valdandi að samverustundum fækk-
aði.
Í gegnum árin minnist maður
margra funda og samtala við Ívar. Í
minningunni kemur kímni hans einn-
ig oft upp í hugann. Maður sá ávallt
þegar stefndi í skemmtileg innskot
hans, en þá læddist iðulega fram
stríðnisglott á varir hans. Að sama
skapi gat gustað af Ívari og komið til
snarpra orðaskipta við samferða-
menn. En oftar en ekki lægði storm-
inn fljótt og umrætt stríðnisglott
læddist fram.
Um leið og við þökkum Ívari fyrir
langt og fórnfúst starf í þágu Sjálf-
stæðisfélags Grindavíkur sendum
við Lovísu og öðrum aðstandendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
F.h. Sjálfstæðisfélags
Grindavíkur,
Kjartan Friðrik Adólfsson.
Ívar Þórhallsson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
INGIGERÐUR EIRÍKSDÓTTIR,
Skipum,
Stokkseyrarhreppi,
lést á hjúkrunardeild Kumbaravogs föstudaginn
22. janúar.
Útför hennar fer fram frá Stokkseyrarkirkju laugar-
daginn 30. janúar og hefst athöfnin kl. 11.00.
Gísli V. Jónsson, Herdís J. Hermannsdóttir,
Móeiður Jónsdóttir, Ólafur Benediktsson,
Ragnheiður Jónsdóttir, Vilhjálmur Vilmundarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns, föður, afa og langafa,
PÉTURS SIGURÐSSONAR
fyrrv. framkvæmdastjóra,
Breiðdalsvík.
Bestu þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilis
aldraðra að Skjólgarði, Höfn, Hornafirði.
Bergþóra Sigurðardóttir,
Arnleif Pétursdóttir, Manfred Kleindienst,
Jóhanna Pétursdóttir, Sveinn F. Jóhannsson,
Sigurður Pétursson, Ólöf Kristjánsdóttir,
Hreinn Pétursson, Linda H. Guðmundsdóttir,
Pétur Pétursson, Ingunn H. Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur frændi okkar,
ÓLAFUR JÓN JÓNSSON
fyrrv. verslunarmaður,
áður Eskihlíð 18a,
andaðist á deild A-7 á Landspítalanum í Fossvogi
laugardaginn 23. janúar.
Hann verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 2. febrúar kl. 13.00.
Jón Kristinn Jónsson og fjölskylda,
Ari Jónsson og fjölskylda.