Skólablaðið - 01.03.1987, Síða 46

46 SKÓLABLAÐIÐ
Melkorka Thekla ólafsdóttir
Þyrmros
Þín vegna svaf ég í hundrað ár!
Lifði meðal hinna iægstu.
Hirti um hestana.
Ávallt best um þinn.
Þoldi kulda og vosbúð,
óþef,
skít.
Niðurlæginguna.
Allt vegna þín.
Okkar leyndu ástafundir
gáfu mér gleymsku um stund
Bjartsýnn beið ég þess dags
er leyndarmálið yrði afhjúpað.
Þú mín!
Ung, forvitin og fögur.
Varð þér loks að falli.
Við sváfum í hundrað ár.
Hjá hestunum í hundrað ár.
Hundrað ár eru langur tími.
Þá kom hann, falsprinsinn.
í jakkafötum með slifsi,
rómantík í skjalatösku,
kyssti hann þig létt á vanga.
Dans eldanna
Þegar eldarnir dansa á hæðunum
brennum við í trylltum logum.
Geislar morgunsólarinnar
segja okkur
að kveldið komi aldrei.
Við, í hita leiksins,
grunlaus um að
nóttin skellur fyrirvaralaust á.
Steingeit
Steingeit!
Kenndu mér að dansa
á hálum steinunum.
Kenndu mér að feta
breiðan veg gleðinnar
sem þú stikar öruggum fótum.
Kenndu mér að þekkja
trausta kletta,
finna þá leið
sem skilar mér loks á tindinn.
Steingeit!
Ég gleymdur.