Skólablaðið - 01.03.1987, Side 58

58 SKÓLABLAÐIÐ
Hrafn Lárusson
Fábrotin ljóð í lágstéttastíl
í dagrenningu kom reiðmaður á brokki/stökki/skeiði og stökk inn í huga mér áður en ég greindi hestinn sem hest Raskolnikof
Loks sundurgreindust Klukkustund áður en ég dey,
villandi meðan gálginn er ljóslifandi í huga mér.
þættir í stend ég á syllu uppi á kletti
sundurlaus með eilíft úthaf og alheiminn
brot, allt í kring,
sem stráðust yfir jörðina en ég lifi enn!
eins og frosin morgundögg Allt í kring er hyldýpi,
eða eilíft myrkur,
þunnt snjólag, einvera meðan stormurinn gnauðar.
og skáru iljar Með þriggja feta rými í ÍOOO ár,
mínar. og ég, lifi enn!
Þarna handan Ég mundi breyta hverri mínútu
hæðarinnar björtu í heila eilífð
var dökkur skuggi ef ekki væri gálginn
sem kastaði ljósbrotum og þó lifi ég enn!
í þreyttan huga minn Hvað er betra en að deyja
Ég hélt áfram liggjandi, glaður á kornakri,
ótrauður með lykt moldar og vorvinda
gegnum myrkrið í nösum?
í átt til rísandi mána. Og bros á vör, meðan heimurinn fýkur yfir hæðir og tómleiki fyllir lífsins limi.
undir áhr. Dostojevskí