Teningur - 01.05.1990, Blaðsíða 8

6/SKÁLDSKAPUR
BJÖRN BIRNIR
BILLY BOY BLOSSOM
Hann tók sér þetta nafn sjálfur. Það
hafði réttan hljóm og var í samræmi
við kúrekahattinn og byssuna sem
honum höfðu verið gefin. Þegar
nafnið var komið fór Billy boy rak-
leiðis niður í kjallarann þar sem við
bjuggum og tilkynnti nýja heitið.
Mamma hló dátt en systir mín Ijóm-
aði af hrifningu. Þau áttu einstaklega
vel saman hún og Billy boy. Þegar allt
lék í ljúfu lyndi voru þau eins og
englabörn en þegar þau slógust, já þá
var nú líf í tuskunum. Systir mín leit
út eins og lítil sól, andlitið á henni var
eitt bros og hvítt hárið stóð eins og
geislar í allar áttir. Undir yfirborðinu
ólgaði skap sem líktist innviðum sól-
arinnar; milljónir af vetnissprengjum.
Billy boy var hið dæmigerða einka-
barn þó að hann ætti eldri systur.
Hvernig gat hann líka verið annað en
eftirlæti móður sinnar með Ijósu
lokkana og útlit eins og Amor sjálfur.
Hann vantaði bara boga, örvamæli -
og vængina. Billy boy var fullur af
strákapörum og þegar þau léku sér
saman hann og systir mín var eins
gott að fullorðnir sæju ekki til. Þau
þurftu, að vísu, á vitni að halda og ég
var sjálfkjörinn í þetta hlutverk þar
sem ég var bara einu ári eldri. Þarna
fundu þau líka mann sem var óþreyt-
andi að hneykslast á fíflalátunum. Ég
sé það núna, að það var einmitt þetta
fuss og svei sem þau sóttust eftir.
Samverustundir Billy boy og systur
minnar voru eins og nútímahjóna-
band. Það byrjaði allt í sátt og sam-
lyndi og barnaleikjum sem voru eftir
hinni fullkomnu uppskrift fullorð-
inna. Svo upphófst alls kyns leyni-
makk. Þau þreyttust seint á að gera
tilraunir með líkamsparta sem annað
hvort þeirra skorti. Eg er sannfærður
um að eftir 10 ára tilraunastarfsemi
hefðu þau komist að, án utanaðkom-
andi upplýsinga, hvernig þessi tól
virkuðu. Sem sýnir að Adam og Eva
hefðu komist frá Paradís án hjálpar
snáksins. Að lokum kárnaði gamanið
og sælustundunum lyktaði iðulega
með blóðugum slagsmálum. Þá söng í
öllu húsinu af óhljóðum eins og þegar
tvær risaeðlur heyja baráttu upp á líf
og dauða í vaskahúsinu.
Þegar Billy boy öskraði var eins og
hinn hjartahreini ásakandi alls órétt-
lætis heimsins tæki til máls. Sama var
hvað hann hafði gert af sér, tónninn
bar þess vitni að hann var fullkom-
lega sannfærður um að sér væri gert
rangt til, enda höfðu óhljóðin tilætluð
áhrif; móðir hans kom alltaf á
harðahlaupum að sækja engilinn
sinn. Systir mín kom aftur á móti
grátstokkin inn til okkar með hjartað
sundurkramið, enginn huggaði hana.
Þetta hús var íslensk stéttaskipting
í hnotskurn. Við vorum almúginn í
kjallaranum. Foreldrar Billy boy
lifðu virðulegu miðstéttarlífi á mið-
hæðinni og á efstuhæð bjó yfirstétt í
menningu og listum, ef ekki í því sem
ryð og mölur fær grandað. Þarna var
engin einangrun milli stétta eins og
tíðkast hjá erlendum þjóðum og vin-
átta barnanna gekk þvert á lagaskipt-
inguna. Minn besti leikfélagi og fóst-
bróðir bjó á efstu hæðinni. Við
vorum engir englar heldur, einn
sunnudagsmorguninn kláruðum við
úr glösunum eftir virðulegt hanastél
foreldra hans. Ég kom skjögrandi
niður til móður minnar en einka-
sonurinn fannst víndauður bak við
sófa eftir mikla leit. Faðir hans var af
erlendum uppruna en hafði gerst leið-
togi í listalífi þjóðarinnar. Hann var
ljúfmenni og einstaklega barngóður.
Við mig var hann sérstaklega góður.
Ein afmælisveislan hjá Billy boy er
mér einstaklega minnistæð. Það var
dæmigert veður í Vesturbænum; hrá-
slagaleg sumarrigning. Billy boy hafði
læst útidyrunum og leyfði engum að
nálgast þær. Hann var hrókur alls
fagnaðar, gætti þess vandlega að vera
í sviðsljósinu og í miðdeplinum, en
eyrun voru sperrt eftir hljómi dyra-
bjöllunnar. Þegar hringing kvað við
þaut Billy boy að dyrunum og opnaði
örlitla rifu, úti í rigningunni stóð
prúðbúinn afmælisgestur með afmæl-
isgjöf í hendinni. Hann gerði sig lík-
legan til þess að ganga inn, en dyra-
vörðurinn stóð fastur fyrir. Billy boy
ætlaði ekki að hleypa neinum inn í
afmælisveisluna sína sem ekki reiddi
af hendi aðgöngumiðann. Hann þreif
afmælisgjöfina af gestinum og reif
hana upp á staðnum. f flaustrinu sem
fylgdi tókst gestinum að smeygja sér
inn og úr yfirhöfninni, rétt tímanlega
til þess að heyra óþvegið álit Billy boy
á afmælisgjöfinni. Hann var vandlát-
ur, og oftast fóru báðir stórmóðgaðir
til stofu. Um þverbak keyrði þó þegar
leikfélagi minn af loftinu birtist.
Hann hafði falið afmælisgjöfina undir
peysunni sinni. „Hvar er afmælisgjöf-