Teningur - 01.05.1990, Blaðsíða 23

MYNDLIST I 21
•> -ss
wa
□i
i«=i
s
i —- g i •':: i
- r, ?
: §--■

J í M* W | w: ' Í-K ■
■ V I Wí * -7 * _ y j '
. ... ri."i.'W.
; * ■*'+,/' • »s
Mi*:!
i KV C
-!h
■
i
■
I
! ^ ?■
''i
» 't
■ ■

m
u
4* '
•;
■ 0;,
■ *i\
■- K Ib“' .
'^5
t 'm wm
M-
m
J L
u
i:„
- j
-■ ■
...Hli: ■
= H ' ■
u m ■ ■ ■
^ _ ‘±"í- -•'ÍL^.
■ iOs.
■
«_< t r
5wtJ . , ,, a
v l>
„V;
y laii'iii!

t , II'
P ■
., V.
k>c> «ö:\
1-1
■ó a
Í"1 ■ *
■a? j
0 !S ■
#. ■ “«> _
i »n* l.a
í B*\- ál; 1C i? *t--'-:
1 v ;.
■ , sj c ■ *-
■ * . m n i»ii i
« t -s c
B -.ai r..
(K
s %. a =
*
%
► S €
bi m w\
■ ■ ■« «-
sd: : r

BK
V*-
Chez-vous 1978, flétta 54x54 sm.
en varð fljótlega pirraður á því. Það
er flókin, seinvirk og of handíðaleg
tækni.
Ég var pirraður á mörgu þá og ég
var óánægður með meginstraum list-
arinnar og það var mitt orkuver. Ég
hafði ekki beint áhuga á tækni svo ég
spurði lítið, ég fylgdist kannski aðeins
með hvernig aðrir unnu og varð mér
þannig úti um lágmarksþekkingu. Ég
vann ónákvæmt og kærulaust og
framar öllu hratt.
Það var þá sem ég hóf að vinna að
röðinni um Einar Jónsson, en það var
hugmynd sem hafði verið að brjótast
um í kollinum á mér um nokkurn
tíma.
Árið 1985 hafði ég iokið þremur
röðum monoþrykkja sem ég sýndi
forsvarsmanni Safns Einars Jóns-
sonar í Reykjavík, en hann hafði
engan áhuga. Safnið er mjög dauð
stofnun og það er búið að sópa anda
Einars út. Allar breytingar, svo kall-
aðar endurbætur, eru í andstöðu við
erfðaskrá listamannsins, og í raun
ólöglegar. En Einar á enga erfingja
sem geta verndað höfundarrétt hans.
Tveimur árum síðar sýndi ég verkið á
Nýló og til að hressa upp á það gerði
ég bók af því tilefni sem í formi og að
gerð var dæmigerð fyrir minn stíl.
Það væri of langt mál að lýsa henni
í smáatriðum, en til bókarinnar
keypti ég 16000 arkir og sérhver örk
var meðhöndluð samkvæmt frekar
flókinni áætlun.
Útkoman varð upplag 200 bóka og
50 þeirra voru tvöfaldar de Luxe út-
gáfur sem innihéldu öll prufuþrykkin.
- Loks eru það málmskúlptúrarnir
sem þú hefur unnið að undanfarið.
Peir virðast gjörólíkir öllu sem þú
hefur áður gert, er það rétt?
- Skúlptúrarnir sem ég hóf að gera
1987 féllu ekki alveg af himni ofan.
Ég hafði sýnt verkið „Tileinkun" til
Einars Jónssonar og auk þess hafði ég
gert fjórar bækur í viðbót um
skúlptúr í röð sem nefndist „Mania
Sculpturalia“.
Fyrstu verkin sem ég gerði voru
frekar sjálfsprottin, en þau voru í
meginatriðum ólík því sem ég hafði
gert áður. Ég hafði áður nálgast efnið
með því að nota kerfi. Sú aðferð
endurspeglaði stærri hugmynd um
reglu sem byggðist á áætlun sem var
utan listaverksins. Verkin sem ég geri
núna eru afurð breytts sambands við
innihaldið. Þau eru beinskeyttari og
samtengdari (heildstæðari). Fyrstu
skúlptúrarnir studdust við frásögn, en
nú er sá þáttur horfinn.
Þegar ég gerði fyrstu stálskúlptúr-
ana mína þekkti ég ekki inn á efnið
og lét það teyma mig áfrani. Að auki
tekur maður strax eftir nokkrum
grundvallandi og hefðbundnum
þáttum, þegar maður fer að byggja
skúlptúr, en hefur áður bara teiknað
skúlptúr. Ég varð að fara í gegnurn
alla þessa þætti. Á þremur mánuðum
gerði ég fimmtán verk og hélt síðan
sýningu á helmingi þeirra.
Þá á eftir hóf ég að sundurgreina
vcrkin og hugleiða sérstaka þætti svo
sem þyngdarafl og þá hefðbundnu
afstöðu að vinna í andstöðu við það
og byggja verk lóðrétt. Ég hafði reynt
mismunandi aðferðir í nokkrum
verkum. Eitt verkið var hnattlaga og
annað var sívalningur. Þau höfðu
enga undirstöðu svo jafnvægi þeirra
var óráðið. Önnur höfðu undirstöðu
og stigskipt kerfi.
Það var eitt verk, Amboð, sem