Birtingur - 01.01.1955, Blaðsíða 26

að útvega með ærnum erfiðismunum nýtt hús-
næði undir bókabúðina þar sem hún er nú
en Kristinn Andrésson tjaldar ekki til einn-
ar nætur fremur en fyrri daginn og hefur fest
kaup á húsi undir veglega framtíðarbæki-
stöð sem verði glæsilegt menningarsetur.
En það krefst mikils fjár og margt er hægt
að gera vitlausara við peningana en kaupa
hlutabréf í þessu fyrirtæki og hjálpa við
greiðslu stórra afborgana sem dynja alman-
aksbundið yfir.
II íaut cultiver on jardin
Um daginn þegar ég var að ryðja burt rusli
úr skrifpúlti mínu rakst ég á geysilega merki-
lega grein um myndlist í Vísi frá 26. maí þ.
á. og af því að það er ekki daglegt brauð að
Vísir tali um myndlist fór ég að athuga málið
betur. Höfundur heitir Ragnar Ásgeirsson
og ber að titla sem ræktunarráðunaut og
hver skyldi þá kunna betur að greina sundur
grösin ?
Mér er sagt að þessi maður hafi löngum
verið hinn fúsasti að taka að sér að fræða
okkur um myndlist og leiðbeina og ber vit-
anlega að þakka slíka sjálfsafneitun. Greinin
ber það líka með sér að þar fari maður sem
vakir meðan aðrir sofa við að hugsa með
hverjum hætti helzt megi auka snyrti-
mennsku og andlegan þrifnað okkar. Og til
þess er víst greinin að sortéra fyrir okkur
illgresi frá holljurtum og svo trúr er maður-
inn köllun sinni að skylt er að vekja athygli
á því og lofa.
Hann kvartar að vonum undan því að
kunnáttulitir menn setji sig á háan hest og
er það ósköp eðlilegt að það fari í taugarnar
á manni sem kryfur málin til mergjar og rýnir
í kjölinn og vill hafa Pegasus beizlaðan. Ekki
er ónýtt það sem við fáum að vita að upp
sé komið ískyggilegt fyrirbrigði sem heitir
,,nútímalist“ og gengur út á að mála myndir
,,af engu — abstrakt —“ til þess að þurfa
ekki að læra „einföldustu teikningu"; sem
sagt að mála abstrakt það er allt svindill og
hrekkur eflaust einn og einn við að fá það
nú svart á hvítu að mikið af því sem ýmsir
hafa haldið í betra lagi í málaralist síðustu
40 ára eða síðan kúbisminn kom fram sé
bara plat og að til séu menn sem eru svo
forhertir að víla ekki fyrir sér að svelta til
þess eins að fá að spila með heiðarlegt fólk.
Ég sé nú ljóslega hverja kórvillu ég hef
fallið í sjálfur að verða við þeirri ósk sýnenda
á Haustsýningunni sem R. Á. flettir ofan af
að lesa þar upp skáldskap eftir mig með
nokkrum öðrum ungum rithöfundum því
upplýst er í grein R. Á. að það hafi
verið ótilhlýðilegur „bægslagangur". En ég
var haldinn þeirri blekkingu að skyldleiki
væri með hinum ýmsu listgreinum og rithöf-
undar gætu haft samstöðu með myndlistar-
mönnum en sé nú um seinan að svo er ekki.
Og mun vera réttnefnt að titla pródúkt okkar
sem þar voru flutt heitinu „bægslagangur“.
Iðrunarfullur má ég vera þegar við bætist að
ég lét tælast til að lesa upp á öðru kvöldi á
þessari sömu sýningu grein eftir Jón Stef-
ánsson listmálara um myndlist við það sama
tækifæri sem Símon Jóh. Ágústsson próf-
essor flutti erindi um fegurðarnautn, doktor
Gunnlaugur Þórðarson spjallaði um sjónar-
mið leikmanna og Hörður Ágústsson listmál-
ari gerðist svo snauður að háttvísi að tala
um viðhorf ungra myndlistarmanna og nýja
strauma í heimslistum en nú sé ég að það er
algjörlega réttnefnt „bægslagangur" og skil
raunar ekkert í því hve margir hafa látið
blekkjast af svofelldum sjónhverfingum og
loddarabrögðum öðrum því mér sýndist vera
húsfyllir bæði kvöldin.
22