Birtingur - 01.01.1955, Blaðsíða 45

að baki skortir sumar þeirra tiltakanlega enn. Og
þessa athugasemd vildi ég gera: Það er skemmti-
legt að leggja undir sig víðar lendur á augabragði
en varla hyggilegt, ef landneminn vill ganga vel
frá hverri spildu.
Sýningar Jóhannesar Geirs og Örlygs Sigurðs-
sonar voru bragðdaufari en þær, sem nefndar hafa
verið. Mér er óskiljanlegt hvers vegna Örlygur
leggur ekki meiri rækt við teikninguna. Hún virð-
ist þó hggja nær eðli hans en málverkið. Hjá Jó-
hannesi grillir í listræn verðmæti bak við haug af
smámunum.
Norðmennirnir voru bundnir við hefð að vanda.
Per Krogh er þeirra traustastur sem olíumálari en
í grafík ber Sigurd Winge af löndum sínum eins og
gull af eiri. Hárfín tækni hans og listræn vinnu-
brögð hljóta að hrífa alla. Ástæða er einnig til að
nefna Gudrun Kongelf og Harald Dal, málara, sem
ég hafði lítil kynni af fyrr en á þessari sýningu en
skera sig úr vegna sannrar afstöðu, látleysis og
þekkingar. Höggmyndirnar voru jafnari að gæðum
en málverkin.
I'rá sýningu Jóhannesar Jóhannessonar