Birtingur - 01.07.1955, Blaðsíða 19

TH'OR VILHJÁLMSSON:
Viðtal við Nínu
Eftir þetta ömurlega sumar okkar sunnan-
manna er gott að fá vitamín undir veturinn.
Þannig orkar líka sýningin sem Nína
Trygg-vadóttir kemur með frá París. Hún
hvilir sig á þeim stóru plássum úti í heimi með
því að sýna okkur löndum sínum ný listaverk
og kemur okkur á óvart eins og stundum fyrr.
Mér þykir það sjálfsögð háttvísi að láta öðr-
um eftir að skrifa dóm um sýninguna en náði
tali af Ninu fyrir Birting til að vita hvað
henni finnst um eitt og annað.
Sjálfur var ég önugur eftir að hafa gengið
a veitingahús þessa andríka staðar að leita
að heppilegum viðhlæjendum án árangurs
og segi:
Einu sinni mætti ég Eggert Stefánssyni
þeim fljúgandi Hollendingi í Austurstræti,
hann sagði: kæri vin, nú skulum við koma
saman á einhverja listamannakrá! Finnst þér
ekki skrítið Nína að koma heim þar sem svo
mikið er annars af fólki að fást við einhvers-
konar listir og samt er þetta eins og inspír-
eraður paradox og háð að tala um listamanna-
krá hér, — ég meina veitingastað þar sem
hstamenn og áhugafólk venji komur sínar
°g geti hitt fólk sem glímir við svipuð vanda-
Toál og þeir og lifir fyrir líka hluti, talað
saman.
Ekki stendur á svari Nínu: Mér þykir leið-
mlegt að slíkur staður finnist ekki þar sem
maður getur hitt listamenn til að heyra hvað
er í bígerð hjá þeim. Mig langar til að tala
við ýmsa en maður hefur svo sem engan að-
gang að þeim. Hér fara menn víst ekki á
vertshús til að tala um listir og önnur fagur-
fræðileg efni heldur til að þjarka um pólitík
og bridgespil.
í eina tíð var þó Unuhús, segi ég sem að-
eins þekki það af afspurn: Ég hef heyrt að
þú hafir oft komið þar.
Já einu sinni var Unuhús, svarar Nína:
þar gat maður kynnzt skáldum og listamönn-
um sem voru að brjótast í ýmsu og skapa
nýtt. Það er eins og nú vanti illilega nýjan
Erlend, mann sem laðar að sér andríkt fólk
eins og segull. Ekki svo að skilja að mikil von
sé til þess að hans líki komi fram.
Það verður ofurlítil þögn, svo heldur Nína
áfram: kannski hefur einhver lesandi Birt-
ings gaman af að heyra að úti í París tíðkast
það að frægir listgagnrýnendur sitji viku-
lega tiltekið kvöld á ákveðnu veitingahúsi
þar sem myndlistarmenn geta gengið á þeirra
fund og talað við þá. Til dæmis Ginderthael
og sömuleiðis Michel Seuphor. Þar eru fjör-
ugar umræður um hvaðeina sem gerist í
listum í París. Þar getur hvaða listamaður
sem er gengið inn og kynnt sig og setzt þar
að samræðum með stallbræðrum sínum frá
ýmsum löndum. Það hefur hjálpað mér mikið.
Seuphor-klúbburinn er miðvikudaga á Café
Victor á horninu á Bv. des Batignolles og Rue
des Batignolles, Montmartre. Ginderthael er
á Café Aiglon, Bv. Raspail á Montparnasse.
Kannski langar einhvern íslenzkan listamann
að slangra þangað inn, gjöri hann svo vel.
Hverjir eru mest umtalaðir í myndlistinni
í París í dag? Við hér erum mikið gefin fyrir

17