Birtingur - 01.07.1955, Blaðsíða 32

t
gaf meira út af tvöföldunni, fann aftur botn
þótt létt væri leddan og setti nú í vænan drátt.
En þegar ég fór að draga kom babb í bátinn,
það var ekki nokkur leið að góma þennan
helvítis spotta, hann rann úr greip minni
hvað eftir annað og gúmvetlingarnir þvæld-
ust einhvernveginn fyrir. Fiskurinn rykkti 1
og ég tosaði og tosaði en ekkert gekk. Ja sei
sei, sagði gamli maðurinn og var tekinn að
glotta. Ég kreisti saman greipar og bölvaði
í hljóði, þetta var ekki björgulegt, ég hefði
betur aldrei snert á þessum skratta. Þegar ég
að lokum dröslaði vænum þorski inn fyrir
borðstokkinn var ég orðinn sárþreyttur í
handvöðvunum. Fiskurinn barðist um bráð-
lifandi og hafði gleypt krókinn niður í kok.
Það var bölvað bras að ná homun lausum
og ég reif mig til blóðs á hvössum tálknunum.
Ég var orðinn fúll í skapi yfir þessu nýtízku
veiðarfæri. Samt renndi ég því aftur. Ussu
suss, sagði gamli maðurinn, og hafði nú sett í
mikinn drátt, rétti úr bakinu, spyrnti út í
súðina, húfan var komin aftur á hnakka. Ég
sá hvernig svitinn draup niður gagnaugun og
hlýr andinn stóð eins og Ijós reykur úr vitum
hans. Og þegar glampaði á tvo golþorska
niðri í tærum sjónum sló einkennilegu bliki úr
augum hans um leið og hann gautþeim í áttina
til mín. Hann var aftur í essinu sínu, gamla
aðferðin hans hafði ekki brugðizt. Og nú var
ég kominn í tvöfalda skömm; hafði ekki
látið mér nægja að vera minni færamaður
en hann, heldur bætt gráu ofan á svart með
þessu nýja fígúruverki. Ég skammaðist mín
og bölvaði Kobba í sand og ösku. Það fór á
sömu leið og áður, áferðin var engin, færið
stóð langt út í sjó og þegar gamli maðurinn
var enn einusinni kominn í fisk hafði ég uppi
og skipti um færi á ný.
Það getur vel verið að þetta skrípi sé gott
við Lófótinn, sagði ég en það á ekki heima
á okkar miðum.
Já, sagði gamli maðurinn, ætli það sé ekki
bezt að halda sig við gömlu sortina, og var
sýnilega feginn að ég skyldi gefast upp svona
skilyrðislaust. Við fengum reitings afla, en
uppúr hádeginu kom hann á austan og næðið
var búið. Fyrst komu nokkrar lotur með
logni á milli og urðu æ þéttari þar til kominn
var strekkingur og við héldum heim. Báturinn
flaug áfram undan báru og vindi. Sólin skein
úr landsuðri slegin mistri og þó nógu björt
til að sindra í freyðandi löðrinu umhverfis
svo maður varð að kipra hvarma. — Gamli
maðurinn var ánægður með útdráttinn, en ég
stakk jakobsnaut niður áður en við komum
að bryggju, það skyldi enginn sjá að ég hefði
verið fyrsti þorskurinn sem lét ginnast af
þessu skínandi agni. En smán mín varð alger.
Það komu menn að líta á aflabrögðin, sumir
þeirra gamlir menn hættir sjósókn en eirðu
hvergi nema á bryggjunum. Gamli maðurinn
svaraði öllum þeirra spurningum varðandi
straum, báru og kveikilegheit, en þegar komið
var að því hvernig fiskurinn hefði hagað sér,
hvort hann hefði gengið vel að eða verið
granntækur, hvort hann hefði gefið sig til á
einum kipp eða verið reitingur, ja þá var
komið að jakobsnaut. Gamli maðurinn sagði
þeim frá þessu viðundri kímileitur um nef
og augu, en karlarnir litu á mig elliháðskir.
Einn benti á mig með stafnum sínum og
skellti uppúr gegnum úfið skeggið.
Hann lá í norðaustan garra í þrjú dægur,
en einn morguninn datt hann niður og við
héldum út. Það var komið fram á dag og
sól skein í heiði, það lóaði hvergi við stein
og fjöllin spegluðust í sjónum. Um daginn
var autt og hljótt í bergi en nú var svart-
fuglinn kominn handan um höf og seztur upp.
Það skein á hvítar bringurnar, langar raðir á
syllunum og þúsundraddað arrið barst að
eyrum. Þeir sátu líka í þéttum hnöppum á
30