Birtingur - 01.07.1955, Síða 21

deme, útgefandi Femand Hazan, 35 et 37
Rue de Seine, Paris.
Ég segi: Fyrir nokkrum ámm kom einn
okkar beztu málara úr heimsókn til Parísar
þar sem hann sýndi myndir: Iss, sagði hann:
í París er ekkert að gerast í listum. Þar sé allt
eintómar verzlunarbrellur listbraskara sem
hafi listamennina á klafa sínum, láti fram-
leiða eftir nótum og skammti þeim svo frægð-
ina eftir því hversu dyggilega þeir standi við
samninginn.
Nína: Ef ekkert gerist í listum í París hvar
er þá eitthvað um að vera í listum? París er
enn höfuðborgin. Leið helztu listamanna úr
flestum löndum liggur til Parísar einhvern
tíma á ævinni. Þó þeir komi með hugmynd-
irnar að heiman þá er það í París sem þeir
rista þær í andlit tímans. Enn er í París á-
kveðið hvað lifir af því sem kemur fram. Þar
er ákveðið hvernig listin á að vera. París
er hæstiréttur samtímans í myndlist.
Nína kveikir í sígarettu og segir svo: Þeir
eru naskir á það í París að sjá hvað er nýtt
og frumlegt. Þó eru þeir skeikulir eins og
annað mannlegt. Mondrian bjó í 15 ár í París
og enn hefur ekki farið fram einkasýning á
verkum eftir hann. Hann sigraði fyrst í Ame-
ríku. Nú fyrst eru þeir að byrja að sýna hann
í Evrópu.
En það hafa þegar verið sýningar á mynd-
um manna sem hafa byggt alveg á verki
Mondrian þó meistarinn sjálfur hafi orðið að
bíða, segi ég.
Já, svarar Nína. Þeir hafa til dæmis sýnt
ameríkumanninn Glarner sem er fylgjandi
kfondrian, og aðra.
Hefurðu séð myndir eftir nýja málara hér
sem þér virðast efnilegir?
Því miður hef ég ekki haft tækifæri til að
sjá svo mikið sem ég hefði viljað, segir Nína.
En mér finnst annars sumum hér hætta til
að láta sér nægja að endurtaka það sem
Vasarely
þegar hefur verið gert annarsstaðar. Menn
gera uppreisn í Reykjavík með því sem hef-
ur sigrað í París, segir Nína enn.
Og hún heldur áfram: Ég held það sé gott
fyrir listamenn að vera í París til að losna úr
viðjum smárra viðhorfa. París heimtar frum-
leika, eitthvað nýtt og viðurkennir engan
spámann sem endurtekur það sem áður var
gert. París er miskunnarlaus. Þar losnar mað-
ur við hreppapólitík.
Og þar er líklega enginn Bjarni Ben að at-
ast í kúnstinni, segi ég. Þú hefur náttúrlega
heyrt af hamaganginum i sambandi við Róm-
arsýninguna.
Nína svarar: Mér þótti sérstaklega
skemmtilegt og fróðlegt að lesa vitnanir
ýmissa góðborgara i sambandi við það mál
í dagblöðum, sérstaklega þótti mér athyglis-
vert er einn þeirra upplýsti í Vísi 8. 2.1955 að
þessir abstraktmálarar miði „fyrst og fremst
við eigin smekk og hugarástand en ekkert
tillit til þess tekið, að verkin eigi að koma fyr-
ir augu annarra.“ En ég er smeyk um að lítið
19