Birtingur - 01.07.1955, Blaðsíða 4

meiri fögnuði en œsktiverk hans, Vefarann mikla,
af því að ég var svo ungur þá og hún sýndi mér
heiminn í njju Ijósi. En hvar skal hcett? Þessi
fáu orð eru skrifuð til þess eins að árna meistaran-
um heilla og votta honum aðdátm mína og þakk-
lceti.
Snorri Hjartarson, skáld.
Ég varð glaður þegar ég frétti að Halldór hefði
fengið Nobelsverðlaunin. Ég hafði aldrei í alvöru
þorað að vcenta þess. Snilld hans og yfirburðir sem
höfundar mátti raunar cetla að allir skynbcerir menn
kymiu að meta. Hitt fannst mér með fullum ólík-
indum að svo rismikill manndómur, sem hann er
gceddur, yrði fyrirgefinn.
En þetta varð. Sigur hans er því glcesilegur og
alveg tvímcelalaus.
Akademíunni má líka óska til hamingju, því hún
hefur í þetta sinn hafið sjálfa sig um leið og þann
mann er hún veitti verðlaunin.
Þorst. Ö. Stephensen, leikari.
Það sem mestu máli skiptir er að þessi nóbelsverð-
launaveiting bendir heiminum á ísland. Það eru til
þjóðir, já, stjórnmálamenn, menntamenn og skáld,
sem vita það eitt um ísland að hér sé amerísk her-
stöð. Þeir hafa ekki hugmynd um að til séu bækur
á íslandi. Nú kunna þessir sömu menn að líta upp
og spyrja: Ur því að þessi þjóð á svo sterka menn-
ingararfleifð að geta alið slíkan rithöfund, er þá
rétt að láta það viðgangast að stórþjóð gleypi hana
í sig og eyðileggi menningu hennar?
Það er þetta, 'sem mér finnst skipta mestu máli,
að aðrar þjóðir kunni að fá það álit á íslenzkri þjóð
að þcer telji hana verðskulda að vera frjáls. Þess
vegna er það mikil hamingja fyrir Island að Kiljan
skyldi fá nóbelsverðlaunin.
Jón Óskar.
Mór finnst Halldór hafa átt Nóbelsverðlaunin
skilið miklu fyrr og samgleðst honum og samtímis
gleðjumst við allir.
Þetta er mikill persónulegur sigur fyrir hann en
þar að auki sigur fyrir íslenzkan anda.
Ég þekkti Halldór Kiljan þegar sem ungling.
Djörfung hans og hugrekki ýtti undir sköpunarmátt
minn — ef hann er þá nokkur.
Við vorum beztu vinir ungir og ég man ég heim-
sótti hann í lítið herbergi í Kaupmannahöfn. Það
var lélegt en hann notfœrði sér það skraut sem var
tiltækt og betrekkti með dagblöðum.
Nú hefur hann sigrað heiminn eins og hann ætl-
aði sér.
Ásmundur Sveinson, myndhög-gvari.
Fáum stórtíðindum hefur verið jafn almennt og
innilega fagnað og fregninni um að Halldór Lax-
ness hefði fengið Nóbelsverðlaunin. Hvar sem
menn hittust óskuðu þeir hver öðrum til hamingju
og meðtóku hamingjuóskirnar eins og þeir hefðu
sjálfir hlotið þessa miklu sæmd. Eitt er víst: Sjald-
an hefur einn maður gert jafn mikið fyrir heila
þjóð! — svo ég víki aðeins til ummælum Church-
ills um brezku flugmennina í síðustu styrjöld.
]ón Sigurðsson lagði hornsteininn að sjálfstæði
voru. Halldór Laxness hefur gert rétt Islendinga
til sjálfstæðisins óvéfengjanlegan.
Ég óska Halldóri til hamingju með þá giftu.
Hannes Sigfússon, skáld.
A slíkri stund sem þeirri er fregnin um Nóbels-
verðlaunin handa Laxness barst er hætt við að
við tölum af okkur. Hætt við að hrifningin leiði
okkur í gönur.
Hvað getum við sagt um verk Laxness? Við
njótum þeirra hið sama t fyrsta sinn og síðasta
sinnið og öll þau ótal skipti þar á milli sem við
lesum þau.
Mín kynslóð hefur alizt upp við þau. Við höf-
um alizt upp við það að þurfa ekki að vera svo
bangnir við útlandið eins og margir á undan okkur
voru, Við vissum að við áttum snilling sem við
gátum feimnilaust boðið hverjum að lesa hvaðan
2