Birtingur - 01.01.1961, Blaðsíða 45

fyrst þér minntuzt á að afklæðast ... . vitið þér
hver þér eruð?
öfurstinn: Kunnið þér ekki að skammast
yðar?
Karlinn: Takið af yður hárkolluna og lítið í
spegil, en takið út úr yður tennurnar fyrst og
rakið af yður yfirvararskeggið, látið Bengt reima af
yður lífstykkið, og þá skulum við sjá, hvort þjónn-
inn XYZ fer ekki að kannast við sjálfan sig —
þjónninn sem var sísnuðrandi í eldhúsi nokkru fyrir
eina tíð ...
Ofurstinn ætlar að grípa bjöllu á borðinu.
Karlinn tekur fram fyrir hendurnar á honum:
Snertið ekki bjölluna og kallið ekki á Bengt, því
þá læt ég taka hann fastan .. . Nú eru gestirnir
að koma — reynið að vera rólegur, svo höldum
við áfram að leika gömlu hlutverkin okkar!
Ofurstinn: Hver eruð þér? Mér finnst ég
kannast við augnaráðið og málróminn . ..
K a r 1 i n n : Ekkert grufl! Þegið og hlýðið!
Stúdentinn inn, hneigir sig fyrir Ofurstanum:
Herra ofursti!
Ofurstinn: Ég býð yður velkominn á heimili
mitt, ungi maður! Frækilegt björgunarafrek yðar
hefur varpað ljóma á nafn yðar í hvers manns
éiugum, og ég tel mér mikinn heiður að fá að taka
á móti yður á heimili mínu . . .
Stúdentinn: Herra ofursti, ég er af lágum
stigum . . . þér tiginborinn . . .
Ofurstinn: Má ég kynna: Arkenholz stúdent,
Hummel forstjóri . . . Mundi herra Arkenholz vilja
ganga inn og heilsa konunum, meðan ég segi fáein
orð við forstjórann . . .
Stúdentinum er vísað inn í hýasintuherbergið,
þar sem hann sést standa uppburðarlaus og ræða
við Ungfrúna.
Ofurstinn: Frábært ungmenni: músíkalskur,
sóngelskur, yrkir Ijóð . . . Væri hann aðalsborinn
og jafnræði með honum og . . .
K a r 1 i n n : Og?
Ofurstinn: Dóttur minni . ..
IC a r 1 i n n : Dóttur y ð a r ! — Meðal annarra orða:
hvers vegna situr hún alltaf þarna inni?
Ofurstinn : Hún getur ekki annars staðar ver-
ið en í hýasintuherberginu, þegar hún er ekki úti!
Hún er þannig gerð . . . Þarna kemur ungfrú Beate
von Holsteinkrona . . . heillandi kvenmaður . . .
kynborin kona og hæfilega efnuð til að geta lifað
e:ns og konu af hennar stigum sæmir .. .
I< a r 1 i n n við sjálfan sig: Unnusta mín!
Unnustan hvíthærð, virðist ekki vera með
fullu viti.
Ofurstinn: Ungfrú Holsteinkrona, Hummel
forstjóri . . .
Unnustan hneigir sig og sezt.
Hefðarmaðurinn inn, leyndardómsfullur,
sorgarklæddur, sezt.
Ofurstinn: Skanskorg barón . ..
K a r 1 i n n afsíðis, án þess að standa upp: Ég held
þetta sé gimsteinaþjófurinn . . . Við Ofurstann:
Hleypið inn múmíunni, svo að engan vanti í söfn-
uðinn .. .
Ofurstinn í dyrunum að hýasintuherberginu:
Pollý!
M ú m í a n inn: Kúrrrr-ri!
Ofurstinn: Á ég að kalla á unga fólkið líka?
K a r 1 i n n : Nei! Ekki unga fólkið! Við verðum að
ilífa æskunni ...
Allir sitja í hring þöglir.
Ofurstinn: Má ég láta bera inn teið?
K a r 1 i n n : Er nokkur ástæða til þess! Engu okk_
ar þykir gott te, og nú er bezt að hætta allri
uppgerð.
Þ ö g n .
Ofurstinn: Eigum við þá að tala saman?
K a r 1 i n n hægt og með þögnum á milli: Tala um
veðrið, sem við þekkjum — spyrja um hvernig
okkur líði, þótt við vitum það; ég kýs heldur
þögnina, þá heyrir maður hugsanir og sér hið liðna;
jjógnin getur engu leynt .. . en það geta orðin; ég
ks um daginn að tungumálin hefðu verið fundin
upp af villimönnum til að dylja leyndarmál ætt-
stofnsins fyrir mönnum af öðrum ættum; þjóð-
tungurnar eru semsé dulmál, og sá sem fyndi lyk-
Birtingur 43