Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 4

að góð móðir er mótuð erfðum margra
kynslóða, og þeirra eðlishvata, sem liggja
í blóði og taugum . allra heilbrigðra
kvenna. Og hún er ennfremur mótuð af
mismunandi uppeldi og umhverfi og hefur
hvorttveggja geysilega mikla þýðingu fyrir
öll móðurstörf hennar og hlutverk. En það
yrði of langt mál að gera því skil í stuttri
prédikun, enda tilheyrir það örlögum
hennar sjálfrar fremur en hlutverki
hennar. Því að reynslan hefur sýnt, að
mest er vert um það, hvernig konan tek-
ur móðurhlutverki sínu vitandi vits, og
verður þar oft mikið úr litlu eða lítið úr
miklu eftir því, hver á heldur.
Hin fyrsta dyggð góðrar móður er
áreiðanlega umhyggjusemin. Sú um-
hyggjusemi, sem hér er átt við, er sprott-
in upp úr viðkvæmni og nákvæmni kven-
legs sakleysis og hreinleika. Og eru það
því frumskilyrði í starfi góðrar móður,
að hún hafi varðveitt hjartahreinleika
sinn og tilfinningalíf óspillt af ófrýnileika
lyginnar og hégómans nautna og svalls.
Og umhyggjusemi móðurinnar kemur
fram á tvennan hátt. Fyrst í vökulli um-
sjá þess, að barnið skorti ekkert, sem
því getur orðið til yndis og þroska. Og
á því sviði verður mörg unga stúlkan að
hefja nám bæði bóklegt, verklegt og í
viðtölum við sér reyndara og vitrara fólk.
Hún verður umfram allt að hafa það hug-
fast, að svo að segja hver hreyfing henn-
ar og athöfn gagnvart barninu er nokkurs
konar sáning, sem ber ávöxt í heilsu þess
eða vanheilsu, hamingju eða óhamingju,
þegar það vaknar til vitundar um sjálft
sig og umhverfið. Og vita skal hún, að
ofurlítil gleymska, vanræksla eða kæru-
leysi getur haft örlagaríkar afleiðingar
ævilangt.
f öðru lagi kemur umhyggjusemin fram
í því að bægja frá barninu öllum hættu-
Iegum áhrifum og gæta þess fyrir um-
hverfinu. Og þar verður móðirin sá
verndarengill, sem vakir svo að segja yfir
hverri hreyfingu barnsins, og gerir sér
sem ljósasta grein með sterku ímyndun-
arafli, fyrir öllum hættum, sem orðið geta
á vegi þess. Á þessu sviði er vandinn mjög
mikill, því að slík gæzla verður að vera
takmörkuð af skynsemi og hófsemi, því
að ekki er sú móðir skynsöm, þótt hún
sé ef til vill góð, sem ber barn sitt yfir
alla örðugleika eða lætur engar hættur
verða á vegi þess. Þarna þarf að kunna
að leiða fremur en draga, styðja fremur
en leiða. Góð móðir gætir þess vandlega
að umhyggjusemi hennar verði aldrei að
sjúklegri eða vellulegri vorkunnsemi eða
leti, sem annars vegar leyfir barninu allt
og hins vegar þorir ekki annað en svipta
það öllu frelsi. Móðurumhyggjan á að
vera borin uppi bæði af kærleika og skyn-
semi og þannig verður hún að hinni
rómuðu og göfugu móðurást, sem aðeins
þannig má teljast göfgasta kennd manns-
sálar.
Önnur megindyggð góðrar móður er
trúrækni. Fátt getur í rauninni vakið
dýpri og hreinni trúartilfinningu í brjósti
en lítið barn. Það sjálft, svipur þess, um-
komuleysi þess, og þó um leið tign þess
og fegurð, þetta litla líf, sem felur í sér
alla möguleika alheimsins, tilkoma þess
frá hinu óskynjanlega, ástin, sem skóp
það, hin óvissa framtíð, allt eru þetta
leyndardómar hver öðrum meiri, sem
hljóta að vekja dýpt hugsunar og spurn-
ingar á vörum um það djúp og þá hæð,
sem trúarsjónin ein fær skyggnzt inn í.
Og einmitt þetta allt er af forsjóninni
sjálfri veitt til að móta móðurina, orð
hennar og framkomu gagnvart barninu.
Og þá ætti hún að hafa hugfast að hug-
blær hennar, orð hennar og þrá hjartans
móta barnssálina, löngu áður en það skil-
ur hvað hún segir. Þess vegna er svo
mikils vert að móðirin fleygi sér sjálf, ef
svo mætti segja, út í djúp óendanleikans
og leiti þar að perlum sannleikans, gim-
steinum fegurðarinnar og geislum kær-
leikans, til þess að barnið eignist þessar
gjafir í lófa frá mildum móðurhöndum.
Ef hver móðir nútímans gætti þess af
markvissri móðurást, yrði ekkert stríð
meðal komandi kynslóða. Og það er þessi
trúrækni góðrar móður, sem kemur fram
4 HÚSFREYJAN