Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 44

SIGRID UNDSET:
Úr bókinni „Hamingjudagar heima í Nor
egi“ í þýðingu Brynjólfs Sveinssonar. Birt
hér með leyfi þýðandans.
Jólanóttin er helgasta stund ársins í
Noregi. Fyrir Andrési og Hans hófst jóla-
helgin þegar á aðfangadagsmorgun, er
tréð var borið inn í stóru dagstofuna, og
Thea fór upp í þakherbergi eftir öllum
öskjunum með jólatrésskrautinu. Dreng-
irnir voru önnum kafnir við að búa um
allar jólagjafirnar og skrifa utan á þær.
Þeir urðu blekugir um hendurnar og ull-
arpeysurnar þeirra blettóttar. Mamma
var niðri í stofu og skreytti tréð. Alltaf
öðru hverju áttu drengirnir eitthvert er-
indi inn.
„Mamma, hvernig stafar hún Karlotta
nafnið sitt?“
Auðvitað þurftu þeir að fylgjast með
og sjá allt gamla skrautið einu sinni enn.
Litli postulínsengillinn var efst í trénu.
Afi og.amma höfðu fengið hann frá for-
eldrum Afa í Þrándheimi, þegar Mamma,
sex mánaða gömul, átti sín fyrstu jól. Á
hverju ári fór eitthvað af skrautinu for-
görðum, og Mamma keypti nýtt í skarð-
ið. Andrés mundi, hvað var gamalt, eldra
og elzt.
Síðasti baksturinn hennar Theu voru
jólakökurnar. Þegar hún hafði tekið þær
úr ofninum og lagt þær í röð á borðið,
stórar, brúnar að lit og sívalar, morandi
í rúsínum og sykruðum sítrónuberki, var
öllu heimilisfólkinu skenkt kaffi í borð-
stofunni, því að á aðfangadagskvöld var
jafnan borðað seint. En Mamma og Thea
urðu oft að bregða sér frá borðinu, því
að margan bar að garði á meðan, —
vikadrengi frá verzlunum með síðustu
jólapantanirnar og sendla frá blómabúð-
unum. Á jólunum senda kunningjar og
vinir hverjir öðrum blóm, og bráðlega
bárust svo margir vendir og krúsir með
alls konar mislitum, angandi blómum, að
erfitt var að koma þeim öllum fyrir.
Að hverjum dreng þurfti að víkja ein-
hverju. Andrés hafði boðizt til að hafa
gætur á póstkassanum niðri við veginn
og hlaupa til póstsins með umslagið, sem
jólagjöfin hans var í.
„Það er mikið að kólna,“ sagði And-
rés, þegar hann kom inn, „og snjóilm-
ur í loftinu.“
Klukkan sex á aðfangadag er snædd-
ur miðdegisverður, alltaf sömu réttirnir:
hrísgrjónagrautur, soðinn þorskur og
rauðvín. Undir niðri eru drengirnir ekki
sérlega hrifnir, hvorki af grjónagrautn-
um eða súru, rauðu víninu. En þetta er
nú jólamaturinn á þeirra heimili, af því
44 HÚSFREYJAN