Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 48

Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 48
- Þá ég heyri góðs manns getið, kemur mér jafnan hann í huga. Hinn 12. nóv. síðastl. voru liðin 100 ár frá fæðingu sr. Magnúsar Helgason- ar, skólastjóra Kennaraskóla Isl. fyrstu 20 árin, er sá skóli starfaði eða frá 1908 til 1929. Var þessa afmælis minnst sér- staklega í Kennaraskólanum sem verð- ugt var. Efast óg eigi um, að allir nem- endur sr. Magnúsar hafi um þær mund- ir minnst með sjálfum sér þeirra áhrifa, er þeir urðu fyrir undir handleiðslu þessa mæta manns. Sóttu þær minningar að minnsta kosti fast á mig. Hið hreina, heiða og rólega yfirbragð þessa merka manns verður mér jafnan minnisstætt, hreimur raddar og látlaus, en þó áhrifa- rík framsaga hverrar ræðu, er enn eftir nær 50 ár svo í fersku minni sem nýver- ið hefði í eyrum ómað. En svo vel vand- aði hann ræður sínar, að margt í þeim mun standa sem sígildur sannleikur sagð- ur á eftirminnilega fagran hátt. Skal hér birtur kafli úr einni ágætisræðu hans og bragða kaffi, fékk nú slatta i bollann sinn og þrjá dropa af brennivíni í glas, svo að hann gæti skálað og boðið gleðileg jól einu sinni enn. Njörður og Neri voru glaðvakandi, og Njörður húkti á afturlöppunum og sníkti í sífellu, meðan Mamma mataðist. Neri lá í kjöltu Andrésar og hrifsaði öðru hverju bita af diskinum hans. Auðvitað gera ekki nema illa vandir hundar slíkt, en segja verður hverja sögu eins og hún gengur. Og svo er það nú svona, að á jólunum er margt leyft, sem bannað er hversdagslega. mun það margur mæla, að aldrei sé sú vísa of oft kveðin, sem er grunntónninn í þessum ræðukafla: . . ,,Trúa myndi ég, ef Njáll segði mér, því að það er mælt, að hann ljúgi aldrei,“ sagði Högni á Hlíðarenda. Þetta þykir mér fegurstu einkenni gullaldarmanna, að heitin þeirra eru betri en handsöl annarra manna, og að þeir ljúga aldrei. Aftur á móti slær ekkert eins svörtum skugga á Sturlungaöldina — að ég ekki tali um síðari ómennskualdir — eins og óorðheldnin. Nú er ísland aftur orðið full- valda ríki, og hvar stöndum vér nú, syn- ir þess og dætur, í þessu efni? Hvort líkjumst vér um það meir gullaldarmönn- um eða hinum? Það er íhugunarefni öll- um þeim, sem annt er um ísland og sæmd íslendinga. Ég reyni ekki að leysa úr spurningunni. Svipist hver um hjá sér. En eftirtekt mína hefur það vakið, að hvert mannsbarn á landinu, að kalla má, Tullu eina vantaði að borðinu. Henni var betra að sofa í næði. Á morgun, þeg- ar aðrir verða í rúminu, situr Tulla við gluggann. Hún þreytist aldrei á að horfa á stóra fánann blakta við hún. Blærinn breiðir úr honum, svo að blár og hvítur krossinn blikar á dökkrauðum feldinum. Annað veifið hjúfrar liann sig upp að stönginni eins og lífi gædd vera. Jafnvel í blækyrru veðri og logndrífu situr Tulla við gluggann eins og trúr varðmaður, horfir og bíður . . . 48 HÚSFREYJAN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Húsfreyjan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Húsfreyjan
https://timarit.is/publication/831

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.