Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 24

Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 24
Ég aðgætti svip hans og þóttist viss um, að gjöfin vekti óskipta aðdáun. En það sást ekkert gleðibragð á andliti hans og það kenndi einskis fagnaðar í röddinni, þegar hann sá, hvað í kassanum var. ,,Nú .... tindátar," sagði hann aðeins. Síðan rétti hann mér höndina. ,,Já, ég þakka þér auðvitað fyrir gjöfina." Svo hélt hann áfram að skoða gufuvélina. Óli feiti glápti á mig og benti á borðs- endann, þar sem heilli hersveit af tindát- um hafði verið raðað. ,,Þú varst vitlaus að koma með tindáta! Hinrik á víst ein sex hundruð.“ Ég stóð kyrr í sömu sporum og sá ofur- vel, hvílíkt flón ég hafði verið. Borðið var hlaðið gjöfum, og þar gat að líta tin- dáta í öllum regnbogans litum og búna ólíkustu vopnum. Þar voru líka bílar, flugvélar og rafknúin járnbrautarlest. Tindátakassinn minn valt ofan á gólf og lenti inn undir borðið og þar lá hann nú og enginn gaf honum hinn minnsta gaum. Ég hafði gefið Hinrik dýra gjöf af fátækt minni, en hann renndi engan grun í, hve dýrmæt hún var. Það voru fjórar stóreflis lagkökur á borðinu, og við vorum sextán, drengirnir. En ég borðaði bara eina sneið. Mamma Hinriks spurði undrandi, hvers vegna ég vildi ekki meira, en ég sagðist ekki vera svangur. Það var líka hverju orði sann- ara. Hún gekk burt með fatið. Ég gat ekki varizt þvi að gjóta augunum yfir að gjafaborðinu, þar sem kassinn minn lá á gólfinu fyrir innan einn borðfótinn, rétt eins og honum væri ofaukið og yrði fleygt hið allra fyrsta. Ég tók ekki aftur gleði mína, fyrr en töframaðurinn kom. Við höfðum leikið okkur um hríð, en nú átti hann að skemmta okkur, á meðan lagt væri á borð. Við sátum í hring umhverfis hann, og hann gerði furðulegustu hluti. Að vísu töfraði hann ekki kanínur út úr nefinu á neinum okkar, en hann lét kanínur hoppa upp úr pípuhatti, sem virtist galtómur. Þær voru tvær, ósköp litlar og lafhrædd- ar og stukku undir skáp, en strákarnir voru ekki seinir á sér að handsama þær. Hann gat líka breytt vatni í vín og tekið peninga upp úr læstum bauki. Ég fékk leyfi til að skoða baukinn, áður en hann tók til við töfrabrögðin, og gat borið vitni um, að hann var galtómur, en þegar töfra- maðurinn opnaði hann, var hann fullur af fimmeyringum. Því næst bað töfra- maðurinn mig að lána sér annan lakkskó- inn minn. Ekki veit ég, hvers vegna hann valdi mig, sennilega af því að ég sat næst- ur honum, en ég tók af mér skóinn í mesta sakleysi. Ég botnaði ekkert í, af hverju drengirnir fóru að hlæja, þegar ég rétti honum hann. „Þetta er dálaglegur lakkskór," gall í óla feita og töframaðurinn bætti við: ,,Já, þetta getur einna helzt kallazt inni- skór, en það er svo sem vel hægt að nota hann fyrir því!“ Og svo tók hann lifandi kanarífugl upp úr skónum. Ég fann, að ég stokkroðnaði og mér fannst mér enn- þá meira ofaukið en áður. Töframaður- inn hélt þannig á skónum, að allir hlutu að reka augun í, að reimin var hnýtt sam- an á tveim stöðum. Ég hafði sagt mömmu frá því, að reimin hefði slitnað, en hún hafði þá enga aura handbæra í svipinn og við það sat. Mig fór að langa heim, þó að afmælis- veizlan stæði sem hæst. Ég fékk skóinn minn aftur, og töframaðurinn hélt áfram sýningunni, en mér fannst ekki jafnmikið til um töfrabrögð hans og áður. Mér varð litið á félaga mína, einn af öðrum og ég sá, að þeir voru allir betur klæddir en ég. Ég hafði aldrei veitt því eftirtekt fyrr, að verulegur munur væri á klæðaburði okkar, en nú gekk ég þess ekki lengur dulinn, að svo var. Ég var líka sá eini, sem ekki var í lakkskóm, og það olli mér óþægindum. Ég hafði alltaf haft mestu skömm á lakkskóm, en á þessu augnabliki óskaði ég þess af innsta hjartans grunni, að ég hefði eina á fótunum. En ég átti eftir að þola ennþá sárari niðurlægingu, áður en setzt væri að borð- um. Töframaðurinn hafði lokið brögðum 24 HÚSFREYJAN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Húsfreyjan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Húsfreyjan
https://timarit.is/publication/831

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.