Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 10

Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 10
WALTER LIVINGSTONE: r' A Þorláksmessu Það gekk á með hríðargusum á götu- horninu, þar sem jólasveinninn stóð og hringdi bjöllu sinni. I hinni hendinni hélt hann á hreindýrasvipu, sem sannarlega var ekki nema til skrauts. Enginn, sem fram hjá fór þekkti hann, þó að margir svöruðu brosandi, er hann bauð gleðileg jól og létu skilding falla í pottinn, sem hann gætti. Um hag hans hugsuðu ekki aðrir en lítil fjölskylda, sem þó var langt í burtu — eiginkona, barn, öldruð móðir. Þau veltu fyrir sér, hvar hann myndi vera, hvað fyrir hann hefði komið, hvers vegna hann hefði farið að heiman. Nick Tierney vissi, að honum bar að gera það, sem hann ekki fékk sig til, — fara heim. Er hann stóð þarna í hríðar- élinu, hringjandi bjöllu, einmana og hlægilegur í eigin augum í þessum skrípa- búningi, þótti honum sem hann heyrði milda rödd Maríu ávarpa sig, heyrði barnslegan hlátur sonar síns, sæi tárvot, spyrjandi augu móður sinnar. Nicholas Tierney, læknir, gat ekki farið heim. Ekki fyrr en hann hafði komið sér áfram í einhverju öðru starfi. Að minnsta kosti ekki fyrr en hann var búinn að vinna fyrir peningum. „Ég verð að bíða,“ tautaði hann. „Ég hlýt að geta náð í pen- inga. 1 svona stórborg hljóta að vera mörg tækifæri til að auðgast í skyndi, ef maður er ekki of vandfýsinn." í meira en ár hafði þetta verið viðkvæði hans. Nei, hann gat ekki snúið við. Læknir, sem það spurðist um, að hefði mistekizt einfaldur uppskurður fyrir einberan klaufaskap, hann átti ekki afturkvæmt. Ekki fyrst hann fór burtu á annað borð, en það hafði hinn glæsilegi, ungi skurð- læknir, Nicholas Tierney gert. Farið — farið steinþegjandi, sárreiður og vonsvik- inn. Farið, þó að réttast hefði ef til vill verið að vera kyrr og berjast. Ekki opin- berlega að vísu — það bannaði stéttvísin. Siðalögmál stéttarinnar leyfði ekki, að skjólstæðingurinn benti opinberlega á, hver sökina ætti, benti á hinn aldraða yfirlækni, hann, sem var skjálfhentari þenna morgun en vanalega, svo að hníf- urinn risti of djúpt — örlítið of djúpt — og benti svo Tierney lækni að taka við. Til allrar hamingju þá lifði sjúklingurinn það af. Nei, opinberlega var ekki hægt að berj- ast, en hann hefði getað verið kyrr og barizt hljóðlega. Honum hefði kannske tekizt með tímanum að sanna getu sína og sakleysi, svo að hin kuldalega spurn hefði horfið úr augnatilliti stéttarbræðra hans. En þá hafði slík barátta virzt svo löng, svo vonlaus. Fyrst svona er komið, hafði hann hugsað, þá er bezt að ég gefist upp og reyni eitthvað annað. Hann hafði skrifað Maríu línu og horfið í mannhaf stórborgarinnar. Þar reyndist honum sá maður eiga fárra kosta völ, sem hafði læknismenntun, en var þó ekki lengur læknir. Þeir peningar, sem hann hafði átt, voru fyrir löngu eyddir, er hann sótti um vinnu í vöruhúsinu, sem hann stóð þarna og auglýsti í jólasveinsgerfi. „Hæ, lagsi!“ Hann sneri sér við. „Gleðileg . . . .“ „Vertu ekki að því! Ætli það verði ekki ég, sem leik jólasveininn.“ Maðurinn lét 10 HÚSFREYJAN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Húsfreyjan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Húsfreyjan
https://timarit.is/publication/831

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.