Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.1981, Side 103

KRISTJÁN ÁRNASON
Did dróttkvætt Borrow its Rhythm from Irish?
1.
For a long time scholars have agreed that the dróttkvætt metre ap-
pears in some respects alien to the Germanic poetic tradition.1 The
typical Germanic verse is assumed to have been in the relatively free
rhyme-less alliterative style of which Beowulf and the Eddic poems
supply good examples. The metrical and stylistic pattern of dróttkvætt
is in many respects markedly different from this. Here we have rhyme,
strictness in rhythm, and an almost absurdly complicated diction, not to
mention the freedom of word-order that makes dróttkvætt stanzas so
notoriously difficult to understand. The metre became quite popular in
Iceland, and in the thirteenth century, the contemporary íslendinga
saga, with its array of occasional stanzas in the dróttkvætt metre, testi-
fies to its popularity as a form among the upper classes at least.
Two opposing views have been held on the origin of this metre.
Sievers (1893:99) seems to have seen the metre as based on the older
Eddic pattern, the dróttkvætt line being an extension of the Eddic one
by the addition of one trochaic foot . Similarly, Kabell (1978:248
ff.) considers the metre to have developed ‘inherently’ in the Nordic
and Germanic tradition. The other view, advanced by scholars such as
Einar Ólafur Sveinsson (1975:173-217), G. Turville-Petre (1954) and
Andreas Heusler (1956:285 ff.) is that foreign influence is responsible
for many of the ‘un-Germanic’ traits in the metre. Perhaps the most
categorical statement to this effect is Whitley Stokes’, aside (1885:273)
1 Þessi grein var upphaflega flutt sem erindi á alþjóðlegu þingi um söguleg
málvísindi í Galway á írlandi í apríl s. 1. og ber þess merki að hún var ekki upp-
haflega ætluð til birtingar hér. Meðal annars er þetta ástæðan til þess að hún er
rituð á ensku, sem má sýnast heldur óþjóðhollt. En fyrirlestursformið hefur líka
sett sín mörk á hana. Hér er t. d. mjög lauslega drepið á hluti varðandi hrynjandi
dróttkvæðs háttar sem ég vonast til að geta gert betri skil síðar. Ég vona að þessir
gallar valdi því þó ekki að greinin reynist algjörlega gagnslaus, og ég vil þakka
Stefáni Karlssyni fyrir þarfar ábendingar sem vonandi hafa orðið til þess að ein-
hverjir agnúar yrðu sniðnir af. Ég vil einnig þakka Rosemary Power fyrir að lesa
yfir og færa enska textann til betra máls.