Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.2011, Qupperneq 115

H3
Má ég við meiru?
Netinu dæmi um margvísleg lýsingarorð með w-endingu veiku beygingar-
innar — heldur sambönd á borð við (5), (6), (7), (9), (10) og (11).
Gerum hugartilraun: Tveir piltar í vöruhúsi eiga að taka á móti köss-
um og raða þeim á bretti. Þeim er sagt að hafa stærstu kassana neðst. Einn
bílfarmur er kominn og reynast þeir kassar allir jafnstórir. Piltarnir byrja
að raða en vita ekki hvort von er á stærri kössum sem eigi þá að vera undir.
Kernur þá bíllinn aftur og bakkar að. Annar pilturinn opnar afturhurðina
°g klifrar upp í bílinn. Hinn kallar til hans, vill vita hvort hann sjái ein-
hverja kassa stærri en þá sem komnir eru. Þar sem hann er maður fáorður
kallar hann bara: Eru st&rri? Eins gæti hann spurt í þolfalli: Sérðu sttzrri?
En ef svarið er nei, hvort spyr hann þá bílstjórann:
(2°) Bíða eftir sttzrri? — eða
(21)
Bíða eftir st<zrrum?
Google finnur sagt frá konu og einhverjum sem
(22) hótar henni kjaftshöggi og verru ef hún ...
Sverrir Páll (2007) hefur „heyrt sagt eitthvað á borð við“:
(23) Þú mátt ekki búast við betru.
^vorki (22) né (23) koma mér alls kostar spánskt fyrir sjónir; ég held ég
myndi varla komast svo að orði sjálfur en líklega mest fyrir „málfælni", þ.e.
við orðalag sem ég er ekki viss um að teljist rétt. Af sömu ástæðu
myndi ég ekki velja milli (20) og (21) heldur segja stzrri kössum — en ég er
Samt ekki viss um að (21) orki á mig sem ámóta málleysa og (1) eða (2).
Kannski er það fyrir ámóta „málfælni" að Beygingarlýsing islensks nú-
tlrnamáls lætur að engu getið neinna þessara orðmynda — ekki einu sinni
/ eirum — og ættu þær þó rétt á sér ekki síður en tönnur og tannir eða ref-
arnir sem þar er haldið til haga í nafnorðabeygingunum. Málfarsbankinn
reynist hér traustari heimild og gerir skilmerkilega grein fyrir stöðu orð-
myndanna í nútímamáli:
(24) Minna getur beygst í þágufalli eintölu (minnu) þegar orðið stendur
sjálfstætt. Hann fleygir minnu nú en áður. Eða: hann fleygir minna nú
en áður. Hins vegar er það ávallt óbeygt þegar það stendur með nafn-
°rði: hann fleygir minna drasli nú en áður.
(25)
Meira getur beygst í þágufalli eintölu (meiru) ef orðið stendur sjálf-
stætt. Eggetekki torgað meiru. Eða: éggetekki torgað meira. Hins vegar