Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Blaðsíða 24

— 24 —
um Jesú í hlutfálli við það sem vér
óskum; en það sem þau vita og
skýra frá er sambland af sannleika
og skáldskap*. . . . »Guðspjallamenn-
irnir þekkja engan ótta við að særa
sögulega sannleikann«.
— — Svona tala og skrifa núorð-
ið ýmsir af lærðustu fulltrúum ný-
guðfræðinnar, og þó hafði prófessor
J. H. einurð á að fræða íslenzka al-
þýðu á því í einni trúmálahugleið-
ingunni, að við rannsóknir nýguð-
fræðinnar yrðu drættirnir að vísu
færri í mynd frelsarans en áður var,
en því fylgdi sá mikli kostur að nú
þyrfti enginn að »vera hræddur um
að hún litist upp eða fölni svo
drættirnir verði óþekkjanlegir«.
Vera má raunar að það megi til
sanns vegar færa á þann hátt, að hún
sé þegar svo »upplituð« orðin hjá
sumum nýguðfræðingunum, að það
geti naumast lakara orðið.
Satt er það og má ekki gleymast,
að allmargir nýguðfræðingar fara
ekki eins langt og hinir framan-
greindu; — mætti líklega nefna þá
íhaldssama nýguðfræðinga í saman-
burði við hina, — stundum eru þeir
og kallaðir »miðlunarguðfræðingar«,af
^ví að þeir reyna að fara meðalveg