Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Qupperneq 33

33 —
um og felst á kenningar n.guðfr., en
hitt sárnar honum hvað n.guðfr. fel-
ur þær með orðaflækjum eða »gerir
þær sem næst óskiljanlegar með of
fastri íhaldssemi við nöfn og með
undanslætti við menn«,
Eg get vel skilið þessi ummælí
únítaraprestsins, og er honurn sam-
mála um, að J. H. »hafni þrenning-
ar lærdómnum eins og hann hefir
ávalt verið skilinnc.
J. H. segir sjálfur (í 7. hugj.):
»Þrenningar-nugtakiðkemur alls ekki
fyrir í ritningunni spjaldanna á milli«.
Hefði J. H. sagt: »orðið þrcnning*,
þá hefði eg ekkert við þ.ið að at-
huga. En gamla lærisveina hans
furðar mjög á hinu. Þeir munu
fleiri en eg, sem ekki sjá betur enn
en að hann hafi kent alveg rétt er
hann sagði fyrrum :
»í nýja testamentinu er þrenmng-
arlærdómurinn svo áþreifanlegur að
að það er áreiðanlegt, að það er
grundvallarskoáun nýja testmentisins
frá upphafi til enda, að guð sé einn
og þrennur, að hinn eini algjöri per-
sónuleiki »existere« sem 1, persónur
án þess að guðdómseiningin sé talin
að skerðast vrð það. Höfuðáheizlan
hvílir hér á skirnarorðinu, Matt. 28.
2**