Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Side 45

— 45
Óhugaandi er, að haun treysti sór
til að neita því, að guðfrœði þá, er
blaöið hefir flutt, kallaði hann kór-
djákna guðfrœði; en verður þá ekki
gamla friðþægingarkenningin, minsta
kosti óbeinlínis, fyrir því uppnefui á-
samt fleiri atriðum guðfræðinnar, sem
Bjarmi hefir flutt 1
Var hregt að sjá það á grein J. H,
að hann beri virðingu fyrir margnefndri
kenningu, þar sem hann kallar hana
þó beinlínis »blóðkenningu«, — sem
mór virðist ekkeit betra uppnefni en
’nitt, — og óskar hana feiga, eða telur
það heillastuudu, þegar hregt só að telja
hana dauða1
Aunars œtla eg ekki að togast á við
J. H. um þetta ; mór er meira en nóg
að nú hefir hanu loks opinberlega ját-
að, að »það megi vel vera að nafnið«
(kórdjáknaguðfrreði) »só ólieppilegt«. —
b.) bls. 14. Til að varna öllum mis-
skilningi ókunnugra, má geta þess að sira
Skovgaard-Petersen er fjarri allri svæs-
inni biklíukritik nú og enginn vinur nýjn
guOfræðinnar. — Hann væri áreiðanlega
ekki að öðrum kosti formaður bibliuskól-
ans i Kaupmannahöfn, sem heimatrúboðs-
vinir danskir sjá um að mestu leyti. Hann
hefir þroskast alveg i gagnstæða átt við
nýguðfræðinga vora suma, enda eru þeir
hættir að hæla honum eins mikið og áður.
Ur þvi að eg nefndi þroska, get eg ekki
stilt mig um að benda á hvað einkenni-