Vera - 01.12.1983, Blaðsíða 13

anum en áöur var. Ef það á aö vera hægt aö sinna þessari fræöslu
svo vel sé, er auðvitað mjög nauðsynlegt aö taka kynferðismálin til
umfjöllunar í kennaramenntuninni. Viö veröum aö reyna að sá
einhverjum fræjum þar. Það er t.d. hægt aö gera með því aö bjóöa
kennurum upp á endurmenntunarnámskeið í þessum efnum.
— Hvaða aldurshópar í skólunum eru það sem fá fræðslu í
kynferðismálum?
„Auðvitað ættu allir aldurshópar að fá þessa fræðslu en því
miður er því ekki þannig varið. Þessu er víða nokkuð vel sinnt hjá
yngstu aldurshópunum t.d. hjá 6 ára börnum. Það er til þó nokkuð af
skemmtilegu efni fyrir yngstu börnin og svo er mjög nærtækt að
ganga út frá þeim sjálfum í fræðslunni. Það er ,,ég-barnið“ sem
gengið er út frá t.d. þegar fjallað er um það hvernig barn verður til.
Þetta er sem sagt þokkalegt hjá þeim yngstu en svo fer að halla
verulega undan fæti. Það er í rauninni alveg voðalegt að á þeim
tímamótum sem verða í lífi unglinga, t.d. i 8. og 9. bekk og í fyrsta
bekk í framhaldsskólunum, skuli lítið sem ekkert vera fjallað skipu-
lega um kynferðismál. Einmitt á þessum árum er kynfræðsla svo
nauðsynleg. Ein af ástæðunurn.fyrir þessu er eflaust sú, að það eru
bekkjarkennarar hjá yngstu aldurshópunum en fagkennarar hjá
þeim eldri. Þegar farið er að faggreina, þá hugsa kennararnir fyrst
og fremst um sitt fag, en minna um hið almenna uppeldi. Kennarar
og nemendur missa það tilfinningasamband sem oft myndast hjá
yngri bekkjardeildum. Hvað framhaldsskólana varðar þá er svo oft
látið reka á reiðanum þar og ætlast til að grunnskólinn sjái um
uppeldisþáttinn.“
— En hvað um fræðsluefni, er ekki skortur á því?
„Jú, vissulega er mikill skortur á fræðsluefni, en það er samt ekki
hægt að segja að það hafi ekkert verið gert til að bæta úr því. Á
undanförnum tveimur árum hafa komið út tvö ný hefti til að nota í
líffræðikennslu. Annað fjallar um fæðingu, bernsku og kynþroska
og er fyrir 4.-6. bekk og hitt er fyrir 7.-9. bekk og fjallar um æxlun
mannsins. í þessumheftumert.d.fjallaðumgetnaðarvarnir. Enþví
miður verður það að segjast eins og er, að það eru margir sem ekki
kenna þetta nýja námsefni og nota ennþá gömlu heilsufræðina."
— Nú hefur Landlæknisembættið sent hjúkrunarfræðinema í
grunnskólana til að veita nemendum fræðslu um sitthvað sem
tengist kynlífi og barneignum. Hvernig finnst þér það gefast?
„Það er ágætt svo langt sem það nær. En þegar uppistaðan í
kynfræðslunni eru heimsóknir þá er hún ekki eðlilegur þáttur í
skólastarfinu. Það er ódýr lausn að hafa þennan hátt á kynfræðsl-
unni, en því miður er það svo að þetta nær ekki nema takmarkað til
nemendanna. Þótt þetta fólk vilji vel þá er það engu að síður úr
tengslum við það sem er að gerast í skólastarfinu og kemur kannski
á tímum sem alls ekki henta. Það er lang eðlilegast að það sé með
þetta eins og annaö, t.d. áfengi, vímuefni og tóbak, að þetta tengist
öðru námsefni og kennslunni almennt. Ég vil ekki útiloka heimsóknir,
en þegar til kastanna kemur hlýtur framkvæmd þessarar fræðslu
að verða best af hendi leyst hjá kennurum. Það hlýtur að vera hægt
að fella þessa fræðslu að atburðum líðandi stundar, hvort sem
verið er að kenna líffræði eða ensku. Kynferðismál eiga að vera
almennt til umfjöllunar í skólastarfinu en það á ekki að sinna þeim
með stífri kennslu.1' —isg.
VEISTU. . .
að 90% þeirra stúlkna 19 ára og
yngri sem leita sér fóstureyðing-
ar eru ekki í sambúð með barns-
föður.
að af hverjum 1000 stúlkum á aldr-
inum 15—19 ára á árinu 1981
urðu 49 þeirra mæður á íslandi,
24 í Noregi, 17 í Finnlandi, 14 í
Danmörku og 14 í Svíþjóð.