Vera - 01.01.1984, Page 35

Konur og vinnumarkaðurinn
— Ég hef alltaf unnið fulla vinnu utan
heimilis frá því að ég tók stúdentspróf og
er svo heppin að vera í tiltölulega vel laun-
uðu starfi miðað við þau laun sem konur
hafa almennt. Ég er líka svo heppin að
hafa gaman af vinnunni minni í sjónvarp-
inu, þar er góður félagsskapur og margar
þeirra kvenna sem þar vinna halda áfram
vegna félagsandans því ékki eru laun
þeirra flestra til að hrópa húr-ra fyrir.
Ég á þrjú börn á aldrinum 17 til 2ára. Ég
dreifði barneignunum á langan tíma og ég
hef verið svo vel sett að geta leitað til
mömmu og systra minna (við erum 5 syst-
urnar) með barnapössun. Á bak við marg-
ar konur á vinnumarkaðnum eru aðrar
konur sem hjálpa til með börnin, annars
gengi þetta ekki. Ég fann fyrir því hvað
ástandið hafði versnað frá því að ég átti
barn ‘74 og þar til fyrir tveimur árum. Ég
gerði mér ekki grein fyrir því að það yrði
þvílíkt vandamál að fá pössun. Það gekk
‘74, en núna var enga úrlausn að fá. Systir
mín býr hjá mér núna og hjálpar og ég fæ
15 ára stelpu einn eftirmiðdag í viku, þann-
ig að málin leysast í vetur, en næsta vetur
vonast ég til að fá leikskólapláss og að
mamma hjálpi siðan með það sem á vant-
ar. Ég veit ekki hvar ég væri stödd ef ég
ætti ekki þessa fjölskyldu mína sem öll
hjálpast að, það er mikið lán að eiga góða
að eins og hér er í pottinn búið. Ég veit af
íullt af konum í kringum mig sem eru i stöð-
ugum vandræðum með börnin, eru hringj-
andi heim og með áhyggjur út af þeim,
sem svo kemur niður á vinnunni. Ég get
hins vegar alltaf verið örugg og nýt þess að
vera að vinna. Mér finnst ríkja algjört
ófremdarástand í dagvistarmálum í borg-
'nni og ég er mjög óhress yfir því hvernig
k Peningum borgarinnar er varið i fjölmiðla-
hsa, gervigras og bílastæði meðan dag-
vistarmál eru í algjörum ólestri. Það vinna
aHar konur úti og það er kominn tími til að
*aka mið af því. Við verðum að fá samfelld-
an skóladag og fleiri dagvistarpláss.
Hvernig á næsta kynslóð kvenna að fara
að? Ég er ekki tilbúin til að fara heim til að
Passa barnabörnin, þaö kemur að því að
Pað verða ekki lengur konur heima til að
tyarga málunum og hvað þá?
Vera mun í framtíðinni hafa fastan þátt, sem við nefnum Konur og
vinnumarkaðurinn. 1þessum þœtti verða frásagnir kvenna sem eru í
launuðum störfum utan heimilis um það hvernigþað er að vera útivinn-
andi kona. Hending réði hvaða kona byrjaði að segja sögu sína og svo
mun einnig verða í framtíðinni.
Hér kemursagaRagnheiðar Valdimarsdóttur, klippara hjá Sjónvarp-
inu. Hún er jafnframt gift húsmóðir og 3ja barna móðir.
Ég held að ég gæti ekki hugsað mér að
fara heim. Ég reyndi það þegar miðbarnið
fæddist og ég fann þrýsting utan að þegar
maðurinn minn var að Ijúka námi. Mörgum
fannst greinilega að ég ætti að vera heima
hjá börnunum ekki síst eftir að þau voru
orðin þrjú. En reynslan þennan tíma varð
til þess að ég gerði það upp við mig að ég
myndi aldrei þrífast sem heimavinnandi
húsmóðir, enda hefur ekki veitt af tvenn-
um launum til að framfleyta fjölskyldu þó
að nú hylli kannski undir að við komumst
af með ein laun. Ef ég hætti að vinna úti
myndi ég láta þann gamla draum rætast
að fara í nám.
Mín vinna er á tæknisviði og það eru
mjög fáar konur sem vinna á tæknideild
sjónvarpsins, það er ekki hægt að læra
Ljósmyndir: Anna Gyða Gunnlaugsdóttir
klipparastörf hér á landi og það er kannski
þess vegna sem það er tiltölulega vel laun-
að miðað við margt annað. Hins vegar eru
flestar konurnar hjá sjónvarpinu með
skammarlega lág laun og hvergi í sam-
ræmi við þá karlmenn sem hafa einhverja
tæknimenntun þó að skólaganga sé
kannski fyllilega sambærileg. Við höfum
rætt um það konurnar að standa saman í
launamálunum. Ég finn til sterkrar sam-
kenndar með öðrum konum og ég held að
við sem betur erum settar séum tilbúnar til
að styðja hinar, því við sjáum það alls stað-
ar að matið á hefðbundnum kvennastörf-
um er fyrir neðan allar hellur.
35