Vera - 01.07.1984, Síða 3

ÚTI/HEIMA VINNANDI
Ágœta Vera.
Þökk fyrir skemmtilegt blað. Ég kaupi
Veru vegna þess að mér finnst hún fjalla um
múlefni kvenna á raunscean og hispurslaus-
an hátt og það sem mestu máli skiptir —
‘nnanfrá, frá sjónarmiði konunnar sjálfrar.
Það er raunar dálítið einkennilegt, að
þegar við konur leyfum okkur að vera við
sjálfar, erum við oft taldar ókvenlegar.
Margir virðast álíta að kvenska sé einkum
fólgin í því að bœla niður sjálfsvitund sína
tlJ þess að falla inn I einhvern fyrirfram
akveðinn ramma. Tískan og snyrtiiðnaður-
mn hjálpasvo til við að fullkomna myndina.
Ég er ekki að lasta tískuna, hún er ágœtis
krydd í tUveruna, ef við aðeins gerum okkur
Ijóst að hún á að þjóna okkur, ekki drottna
yfir okkur.
Enfyrst ég einföld almúgakonan er farin
að hripa niður hugleiðingar mínar, cetla ég
að halda áfram.
Það eru tvær konur að þvœlast fyrir mér.
Onnur útivinnandi, hin heimavinnandi.
Hvaða munurer áþeim? Útivinnandi konan
vinnur tvöfaldan vinnudag. Sú heimavinn-
andi líka, eigi hún ung börn. Útivinnandi
konan erdugleg ogsjálfstœð. Sú heimavinn-
andi líka, annars gœti hún ekki haldið heim-
úi svo velfœri. Hvaða munur er á heimili og
óðrum vinnustöðum?
Ég vinn stundum afleysingastörf í þjón-
Us>ustofnun og erþá að velta fyrir mérþess-
Um hugtökum: Að vinna úti eðasitja heima.
Að taka upp kartöflur, þvo bílinn, eltast við
börnin, moka snjó af tröppum, skúra og
ryksuga, bera matvörur heim úr búðinni —
Ju> þetta heyrir allt undirþað að sitja heima.
kg gleymdi næstum að minnast á bakstur og
kjötvinnslu. En þegar ég sit í dálitlu búri og
afgreiði viðskiptavini gegnum lúgu og geispa
°S hangsa á milli, því stundum er lítið að
gera — þá er ég að vinna úti. Ég er allt í einu
°rðin mikilvæg manneskja. Vinnandi
manneskja. Égfækaup. Og stundum vakn-
ar áleitin spurning. Hvers vegna eru heim-
úisstörf ekki metin til fjár eins og önnur
vinna? Það er gert ráðfyrir að húsmóðirin
‘ái heimilið sömu augum og þeir sem njóta
bjónustu hennar. Hver reynir að teljastarfs-
fólki á skemmtistöðum trú um aðþaðséein-
Unsis að skemmta sér í vinnunni?
Nú á dögum er oft talað um tilfinningar í
sambandi við húsfreyjustarfið. Mér finnst
húsverkin ekki hafa neitt með tilfinningarn-
ar til minna nánustu að gera. Ég hef heldur
engar aðrar tilfinningar gagnvart skítnum
sem ég þríf heima hjá mér, en skít sem ég
hreinsa annars staðar á tímakaupi.
En það getur verið einkennUeg tilfinning
að vera húsmóðir, vinna alla 7 daga vikunn-
ar, fá kannske sumarfrí í vikutíma þriðja
hvert ár eða svo og vera síðan ekki talin til
vinnandi fólks. Það er líka skrítið, að eftir
að konur hafa lagt metnað sinn í að afla sér
kunnáttu Ifjölbreyttum heimilisstörfum og
fengið reynslu I t.d. matargerð, ræstingum,
meðferð fatnaðar, saumaskap og uppeldi
barna frá fæðingu og upp úr, er því jafnvel
haldið fram að þær séu fákunnandi og
reynslulausar.
Það sem ég lærði ískóla, dugar mér vissu-
lega skammt á vinnumarkaðnum í dag. Ég
gengi ekki inn Ifyrirtœki og byðifram kunn-
áttu mína í bréfaskriftum eða bókhaldi. En
ég hef hlotið reynslu á öðrum sviðum og öðl-
ast visst sjálfstraust. Eftir nœr tveggja ára-
tuga heimilisþjónustu er ég óhrædd við að
ganga í hvaða skítverk sem er. (Nœstum.) Ég
hef líka vanist á að taka ákvarðanir og reyna
að ráða fram úr vandamálum daglegs lífs,
eins og konur verða alltaf að gera, hvort sem
þœr vinna fyrir launum eða ekki. Sú mynd
sem fjölmiðlar draga upp af heimavinnandi
húsmœðrum, er oft mjög röng og villandi.
Sumirspá afturhvarfi kvenna inn á heimilin.
Vonandi verður ekki svo, a.m.k. ekki ásömu
forsendum og áður. Konur eiga ekki að
vinna heima vegna þess að „þœr eru ekki of
góðar.” Heldur ætti að meta heimUisstörf á
raunhæfan og sanngjarnan hátt, hvort sem
þau eru unnin af konum eða körlum.
Svo bið ég að heilsa henni Hönnu Láru á
ísaftrði, hún hefur mikið til síns máls. Gangi
ykkur vel í baráttunni, stelpur.
Með bestu kveðjum, ykkar Esshá.
Kæra Esshá!
Við þökkum þér gott innlegg í bréfadálk-
inn. Já, okkur finnst oft erfitt að koma auga
á eðlismun þess að vinna heima og að
vinna úti. Þarna einhvers staðar til hliðar
eða á bak við opinbera hagkerfið glittir í
heljarinnar mikið framleiðslu bákn sem
ekki er talið með. Það hefur því mörgum
dottið í hug að krafan um laun handa hús-
mæðrum eigi fullan rétt á sér og þessi
spurning hefur verið rædd í kvennahreyf-
ingum víða erlendis. Konur hafa haft ærið
skiptar skoðanir á henni enda eru á henni
bæði kostir og gallar — það er ekki nema
sanngjarnt að húsmæöur fái laun fyrir sína
vinnu en á hinn bóginn er ansi hætt við því
að betur gengi að reka konur inn á heimilin
aftur þegar kreppir að sé hvort sem er
hægt að veifa framan í þær launaseðlum.
Þetta væri að sjálfsögðu gott og blessað
fyrir þær konur sem vilja vera heima en fyr-
ir þær konur sem kjósa frekar að vinna ut-
an heimilis yrði þetta bölvanlegt. Þetta mál
hefur lítið sem ekkert verið rætt hérlendis
en fróðlegt væri að heyra álit fleiri kvenna
á því.
Vera.
JConurf
ífcyna miíiíía-r absoknar iJyrra verba
JCru.ttmaga(tvóícfin 2
t ar Jostudayinn 4. mai tí. !SU oy
(auyartíajinn J. mai tl. 19u i ójalíanum
,/tlibasa/a i Sjaííanum
AUGLÝSINGAR
Kæra Vera!
Bestu þakkir fyrir gott blað. Nú stenst ég
ekki mátið lengur að setja nokkrar línur á
blað. Titefnið er grein Ms. Isíðasta tölublaði
er nefnist „Hvað halda þessar auglýsingar
að þú sért”. Um svipað leyti og blaðið barst
mér I hendur, var ég búin að láta meðfylgj-
andi auglýsingu (mynd) fara í taugarnar á
mér. Því virkaði umrædd grein eins og víta-
mínssprauta á mig. Ég segi einfaldlega, ef
konur auglýsa sínar skemmtanir á þennan
hátt, þá er ekki von á góðu.
Hvað finnst ykkur?
Kveðja
Margrét Jónsdóttir
Akureyri.
P.s. Því miður er nafn teiknarans svo
ógreinilegt að það skilst ekki. En kæmi mér
ekki á óvart að um karlmann væri að rœða.
Kæra Margrét!
Við erum þér fyllilega sammála: hund-
leiðar á kvenfyrirlítandi auglýsingum og
Ms lofar framhaldi á greininni umræddu.
Okkur grunar þó að auglýsingin sem þú
sendir hafi nú átt að vera grín, en verðum
að viðurkenna að okkur hefði þótt svona
soldið bústinn karlmanns mallakútur
miklu fyndnari!
Vera.
Hvað heldur þessi auglýsing aö þú sért?
Vonandi tillitssöm! Mér þykir þaö voða-
lega leiðinlegt að geta ekki birt framhald
greinarinnar um auglýsingar í þessari
Veru eins og lofað var í þeirri síðustu. Ég
tók mér barnsburðarleyfi fyrr en tii stóð
en um leið og nýja stelpan mín og ég er-
um farnar að venjast tiiverunni veröur
áfram haldið þar sem frá var horfið!
Kveðjur, Ms.
3