Vera - 01.02.1987, Blaðsíða 12

„Nei, þaö megum við ekki —
en, sjáðu til, það er til alþjóð-
legt net. Alkirkjuhreyfingin hef-
ur séð fyrir því. Þaö er bara
spurningin um að nota þetta
alþjóðlega net á árangursríkan
hátt. Það er þetta sem gerir
verkefnið svo spennandi.
Möguleikarnir til þess að koma
einhverju í kring eru fyrir
hendi."
Konur og stjórn
kirkjunnar
Ég sagði Önnu Karin frá því
að það hefði komið mér á óvart
að sjá svo margar konur í fram-
kvæmdanefndinni, að ég hefði
alltaf álitið að kirkjan væri eitt
höfuðvígi feðraveldisins og
þess vegna hefði ég búist við
því að það væru ekkert nema
karlar sem sætu í fram-
kvæmdanefndinni. Það kom í
Ijós að innan Alkirkjuráðsins
gilda mjög strangar kvótaregl-
ur bæði hvað varðar kynskipt-
ingu og fulltrúa frá Þriðja heim-
inum. Það er stundum erfið-
leikum háð að finna hæft fólk
af réttu kyni (kven) og frá rétt-
um heimshluta.
Þó að Anna Karin héldi því
fram að innan kristni og kirkju
ættu konur mikla möguleika til
að öðlast frelsi, jafnrétti og
sjálfsvirðingu þá var hún sam-
mála mér að víða stæði karl-
veldið traustum fótum innan
kirkjunnar. Hún hló og sagði
að það væri vissulega svo inn-
an margra kirkna að obbinn af
kirkjugestunum væru konur og
að þær sæju um obbann af
safnaðarstörfunum en ákvarð-
anirnar og stjórnin væri í hönd-
um karlanna.
„Auðvitað er grunnt á karl-
rembunni hjá sumum sam-
starfsmönnum okkar i ráðinu,
en við konurnar erum vakandi
og minnum þá stöðugt á okkur.
Það verður æ erfiðara fyrir þá
að gleyma og horfa framhjá
kvennasjónarmiðunum. Það
er reyndar eitt af verkefnum
mínum að sjá til þess að
kvennasjónarmið og hags-
munir kvenna séu ekki fyrir
borð bornir í hinum deilunum,
t.d. deildinni sem fjallar um
kynþáttamisrétti og um flótta-
mál. Það er afar mikilvægt að
vera vakandi fyrir áhrifum
þessa á konur. Reynslan hefur
sýnt að konur líða oft meira en
karlarnir og þær vilja oft gleym-
ast. En það eru nokkrar alveg
stórfenglegar konur sem starfa
í Alkirkjuráðinu, bæði í forsæt-
isnefndinni og í framkvæmda-
nefndinni. Þessar konur og
ótal fleiri eru að berjast fyrir
rétti og sjónarmiðum kvenna
innan kirkjunnar og innan sam-
félagsins og þær hafa mikil
áhrif og njóta mikillar virðing-
ar.“
Konurnar hafa alltaf
verið með
„Hvenær hófst barátta
kvenna innan Alkirkjuhreyfing-
arinnar?"
„Hófst? Þær voru með frá
upphafi. Þær voru með þegar
Alkirkjuráðið var stofnað í
Amsterdam 1948. Strax sama
árið sendu þær spurningalista
út um allan heim um stöðu og
störf og aðstæður kvenna.
Svörin eru í möppum og fylla
marga hillumetra í skrifstof-
unni í höfuðstöðvunum í Genf.
Þetta eru stórkostlegar
heimildir ef einhver vildi rann-
saka þær. Konur hafa verið
virkar í Alkirkjuráðinu æ síðan
og unnið mikið starf."
Afstaðan til
fóstureyðinga
„Hérá landi barðist kirkjan á
sínum tíma gegn nýjum lögum
Til áskrifenda VERU!
Þeir áskrifendur, sem eiga ógreidd áskrift-
argjöld að VERU eru vinsamlega beðnir
að greiða þau sem fyrst. Ef þið eruð ekki
með gíróseðlana frá okkur, hringið þá í
síma 22188 og við sendum ykkur aðra.
Frá Lundi til Genfar
„Anna Karin, hvaða leið
fórstu til Genfar?“
„Ég er fædd og uppalin í
Lundi í Suður Svíþjóð. Ég er
félagsráðgjafi og guðfræðing-
ur. Ég var háskólaprestur í
Lundi þegar ég sótti um starfið
í Genf og nú ætla ég að fara
heim til foreldra minna í Lundi
og hvíla mig í nokkra daga áður
en ég tek til starfa af fullum
krafti hjá Alkirkjuráðinu og það
verður spennandi."
Þegar ég kvaddi Önnu Karin
bað hún mig endilega að heim-
sækja sig í Genf ef ég ætti leið
um. Ég held að það hafi ekki
bara verið af kurteisi og ég veit
að ég sagði já takk með fullum
ásetningi að hitta hana aftur og
heyra meira um þetta stóra
verkefni sem hún hefur tekið
að sér.
Hvað varðar fordóma mína
þá biöu þeir verulega hnekki.
Ég veit a.m.k. að innan kirkj-
unnar bæði á alþjóðavettvangi
og hér heima vinna kjarkmiklar
og duglegar konur að því að
konur og viðhorf þeirra fái
þann sess sem þeim ber.
GÓ
„Ráðið hefur mikla þýðingu"
VERU lékforvitni áað vita hvað íslenskir kvenprest-
ar hafa að segja um Alkirkjuráðið og snéri sér til séra
Auðar Eir Vilhjálmsdóttur og spurði:
— Hefur starfsemi Alkirkjuráðsins einhverja þýðingu fyrir kon-
ur?
— Alkirkjuráðið hefur mikla þýðingu fyrir konur af því að það
beitir sér fyrir því að konur fái aukna aðild að starfi á þingum
og í nefndum á vegum ráðsins og á skrifstofum þess. Það
beitir sér líka fyrir því að konur fái að starfa í auknum mæli inn-
an aðildarkirknanna. Gífurlega merkilegt verk hefur verið unn-
ið á undanförnum árum, en á hinn bóginn er tilhneiging til að
taka tillit til kirknanna sem veita konum ekki sama sess og
körlum. Það eru einkum kaþólsku kirkjurnar, hin grísk
kaþólska og hin rómversk kaþólska sem neita að vígja konur.
Þetta er tilhneiging til að taka meira tillit til „bræðra" innan
kaþólsku kirknanna en kvenna í mótmælendakirkjunum.
— Þýðir þetta að mótmælendakirkjurnar séu almennt farnar
að vígja konur?
— Nei, baráttan stendur enn, m.a.s. innan sumra lúterskra
kirkna, en dyrnar eru opnar í mótmælendakirkjunum. Þær eru
harðlæstar og hillir ekki undir að þær opnist í kaþólsku kirkjun-
um. En þó að stjórn Alkirkjuráðsins hafi tilhneigingu til að taka
meira tillit til kaþólsku „bræðranna" þá hefur þó verið mikil
umræða á undanförnum áratug um stöðu kvenna á vegum
Alkirkjuráðsins, sérstök þing og ráðstefnur og útgáfustarfsemi
og fleira.
— Hefur þessi starfsemi haft nokkur áhrif hér á íslandi?
— Já, vissulega, af þvi að við erum hér hópur af kvenprest-
um, guðfræðingum og guðfræðistúdínum sem fylgjumst meö
því sem er að gerast á kvennavettvangi Alkirkjuráðsins og
ræðum það og reynum að koma til skila til annarra.
um fóstureyðingar sem veittu
konum rétt til að ákveða að
binda endi á þungun vegna
félagslegra aðstæðna og nú
eru háværar raddir innan kirkj-
unnar sem krefjast þess að
lögunum verði breytt til fyrra
horfs. Speglar þetta afstöðu
Alkirkjuráðsins?"
„Nei. Alkirkjuráðið hefur
ekki mótað neina stefnu i
þessu máli. Kirkjudeildirnar
eru svo margar og svo ólíkar,
menning og viðhorf svo fjöl-
breytileg þótt allir játi kristna
trú, að það er engin leið að
móta stefnu í jafn viðkvæmu
máli, en það er að sjálfsögðu
mikil umræða um þetta innan
margra kirkjudeilda og afstað-
an er mismunandi. Mín per-
sónulega skoðun er sú að
ákvörðunin eigi að vera kon-
unnar, en það eigi að vera tak-
markað við fyrstu mánuðina og
að þær eigi að fá ráðgjöf. Mér
finnst líka mikilvægt að ung-
lingar fái góða kynfræðslu ekki
bara um líffræðileg og tækni-
leg atriði heldur um siðfræði-
leg atriði. Við þurfum öll að
læra að bera ábyrgð á lífi
okkar."
12