Vera - 01.02.1987, Blaðsíða 24

Vísbending um það sem koma skal
— Framkoma borgaryfirvalda í meinatæknadeilunni
Deila borgaryfirvalda og meinatækna var mikið til
umfjöllunar í fjölmiðlum um og laust eftir síðustu ára-
mót. Afstaða borgaryfirvalda — þ.e. sjálfstæðis-
manna sem stjórna borginni — fór ekki framhjá nein-
um, harkan sat þar í fyrirrúmi. Það hefur hins vegar
án efa farið framhjá flestum að aðrir borgarfulltrúar
hefðu aðra afstöðu til málsins, enda hafa fjölmiðlar
ekki sagt frá þeirri umræðu sem um þaö varð i borg-
arstjórn þann 15. janúar sl.
Umræðan í borgarstjórn kom í kjölfar bókunar
sem borgarfulltrúi Kvennalistans lagði fram í borgar-
ráði þann 6. jan. þegar samkomulagið við meina-
tækna var til afgreiðslu. Bókunin er svohljóðandi:
,,Ég fagna því að tekist hefur bráðabirgðasam-
komulag í deilu meinatækna og borgaryfirvalda. Ég
harma hins vegar þá fádæma hörku, sem borgaryfir-
völd sýndu í máli þessu allt frá upphafi. Þessi harka
kom m.a. fram í því, að þau neituðu alfarið að ræða
kröfugerð meinatækna og höfðu í hótunum um að
ráða fólk eriendis frá, þegar í óefni var komiö. Vona
ég, að þarna sé ekki að finna vísbendingu um það
sem koma skal í kjaradeilum borgaryfirvalda og
þeirra kvennastétta, sem þegar hafa sagt upp störf-
um, s.s. sjúkraliða og fóstra.“
Af orðum borgarstjóra í borgarráði, sem hann
staðfesti svo í borgarstjórn, mátti ráða að í þessari
deilu væri einmitt að finna vísbendingu til annarra
kvennastétta um það viðmót sem þeim myndi mæta
ef til uppsagna kæmi. Taldi hann allar slíkar upp-
sagnir í kjaralegum tilgangi ólöglegar og þær yrðu
ekki undir nokkrum kringumstæðum liðnar. Þá kom
fram í máli borgarstjóra að í síðustu sérkjarasamn-
ingum hefðu ýmsir hópar kvenna fengið sérstakar
launahækkanir, eða einn til tvo launaflokka, umfram
aðra. Þá tiltók hann að meinatæknar hefðu fengið í
allt fjögurra launaflokka hækkun á siðasta ári.
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, borgarfulltrúi
Kvennalistans, benti þá á aö í hinum formlegu sér-
kjarasamningum s.l. sumar hefðu fóstrur, sjúkralið-
ar og meinatæknar fengið einn til tvo launaflokka en
eftir það hefði farið af stað skriða samninga og þegar
upp var staðið hefðu þessar kvennastéttir ekki feng-
ið neitt umfram aðra. í þessum sérkjarasamningum
fengu allir æðstu embættismenn borgarinnar t.d.
fjögurra launaflokka hækkun. Þeir fengu sem sagt
átta til tíu þúsund króna hækkun meðan fóstran fékk
þusundkall. Sagði hún ennfremur að borgaryfirvöld
gætu aldrei komið í veg fyrir uppsagnir sem stöfuðu
af óánægju starfsfólks með kjör sín. Það væru
grundvallarmannréttindi að mega segja upp störf-
um og ráða sig þar sem betur er borgað. Sagði hún
aö það væri mál til komið að borgaryfirvöld horfðust
í augu við þá staðreynd að nú horfði til auðnar í ýms-
um kvennastéttum, ekki vegna uppsagna, heldur
vegna lélegra launakjara.
ER STÉTTIN
AÐ DEYJAÚT?
Veru þykir meö ólíkindum hvernig borgar-
yfirvöld komu fram viö meinatækna í kjara-
baráttu þeirra, og þótti fróðlegt að heyra
hvaö meinatæknar hefðu sjálfar aö segja um
hvernig málin gengu fyrir sig. Því fengum
við Þórunni Guðmundsdóttur til að spjalla
við okkur en hún var meðal þeirra 39 meina-
tækna sem sögðu upp störfum í júlí sl. Hún
hefur starfað á Borgarspítalanum síöan
1972. Við spurðum hana fyrst um hver væri
aðdragandinn að uppsögnunum?
,,Meinatæknafélag íslands er ekki sjálfstæður samn-
ingsaðili. Starfsmannafélag Reykjavíkurborgar (St.F.R.)
semur því fyrir okkur á Borgarspítalanum. Meinatækn-
ar tilheyra eins og aðrar starfsstéttir Borgarspítalans 7.
deild sem er stærsta deildin innan St. F.R. Þrátt fyrir
það á 7. deildin aðeins einn fulltrúa í samninganefnd-
inni. í fyrra lögðum við fram til samninganefndar St.
F.R. sömu kröfurog viðberjumst nú fyrir. Eftir samning-
ana í fyrra sendum við inn sérkröfur. Ekkert af þeim
kröfum náði fram að ganga. Það eina sem kom út úr sér-
kjarasamningi fyrir okkur var bókun um að ef launakjör
meinatækna hjá ríkinu breyttust yrðu okkar laun tekin
til endurskoðunar".
— Söguðu þið upp þegar þetta var Ijóst?
„Já, við höfðum rætt uppsagnir áður, en biðum með
, ær þar til að búið var að Ijúka sérkjarasamningum".
— Hvað gerðist svo næst?
,,Áður en vika var liðin frá því að við sögðum upp
ákvað borgarráð að notfæra sér heimild til að fram-
lengja uppsagnirnar um þrjá mánuði. Þetta heyrðum
við fyrst í fjölmiðlum."
— Mótmæltuð þið þessu?
,,Nei, það gerðum við ekki, þar sem við vissum að
þetta var löglegt. En það má geta þess að með fram-
lengingunni var búið að viðurkenna að um löglegar
uppsagnir væri að ræða var því nokkuð furðuleg af-
staöa hjá borgarstjóra að tilkynna nokkrum dögum fyrir
áramót að um ólöglegar aðgerðir væri að ræða.“
— Var þá hafist handa við að semja við ykkur?
„Við vorum kallaðar á óformlegan fund hjá starfs-
mannastjóra Reykjavíkurborgar og okkur sagt að ekki
væri hægt að semja viö okkur, bæði vegna þess að
kjarasamningar væru ekki lausir, og vegna hins að ríkiö