Vera - 01.02.1987, Side 28

FRAMBOÐ
KVENNALISTANS
Nú er svo komiö aö Kvennalistinn er aö bjóða fram í
annað skipti í Reykjavík og Reykjanesi og lýst hefur ver-
iö yfir aö Guðrún Agnarsdóttir, alþingiskona og Kristín
Halldórsdóttir, alþingiskona verði aðeins tvö ár til við-
bótar, það er fram á mitt næsta kjörtímabil. Þá segja
þær af sér og varaþingkonur taka við. Þegar Kvenna-
listinn lýsti þessu yfir varð uppi fótur og fit. í DV 10.
janúar var vitnað I lagaprófessor, sem auk þess er þing-
maður Sjálfstæðisflokks og frambjóðandi í Reykjanes-
kjördæmi, og sagði hann að Kvennalistakonur væru að
brjóta lög, að þær væru í andstöðu við stjórnarskrána.
Að vísu bætti hann svo við að það væri ekkert sem
meinaði mönnum að segja af sér þingmennsku jafnvel
strax daginn eftir kosningar. Sama kom fram hjá öðrum
lagaprófessor í svari við fyrirspurn Morgunblaðsins
nokkrum dögum síðar. Annað gátu þeir að sjálfsögðu
ekki sagt því mörg dæmi eru um það að þingmenn segi
af sér þingmennsku. Á þessu kjörtímabili sögðu tveir
stjórnarliðar af sér þingmennsku og gerðust banka-
stjórar. Einnig er vitað að ekki er bannaö með lögum að
skipta um flokk og jafnvel leggja niður þingflokk á miðju
kjörtímabili eins og þingmenn Bandalags Jafnaðar-
manna sýndu okkur fram á á liðnu ári. Það eina sem
virðist vera bannað með lögum að mati viðkomandi
lagaprófessora er að vera hreinskilinn við kjósendur og
segja þeim frá starfsháttum sínum og fyrirætlan eins og
Kvennalistakonur hafa gert.
Starfshættir Kvennalistans
Oft vill það gleymast að Kvennalistinn er ekki stjórn-
málaflokkur heldur kvennahreyfing og starfshættir
hennar því allt öðruvísi en gömlu stjórnmálaflokkanna.
Kvennalistinn er nýtt afl sem varð til I þeim tilgangi að
koma kvennapólitískum sjónarmiðum að við mótun
þjóðmála. Hugmyndafræði Kvennalistans er mótuð af
konum og sama má segja um starfshættina, þeir eru
líka sniðnir að þörfum kvenna. Kvennalistinn leggur
áherslu á málefni en ekki persónur. Hann er grasrótar-
heyfing þar sem vinnu, ábyrgð og valdi er dreift á heröar
sem flestra. Þannig skiptast Kvennalistakonur á að sitja
í hinum ýmsu nefndum. Hver kona situr í 6 mánuði til 2
ár I senn og þá tekur næsta við. Þær konur sem ekki
sitja í nefndum þurfa að fylgjast vel með og starfa með
þeirri sem er í nefndinni svo þær séu reiðubúnar til þess
aötakaviö. Þannig eru nokkrarkonursem vinnasaman
að hverju málefni í senn. Þetta á jafnt við um konur í
nefndum sem og þær sem starfa í borgarstjórn, bæjar-
stjórn og þær sem sitja á Alþingi. í Kvennalistanum
hefur skapast sú regla að engin kona skuli sitja á Al-
þingi eöa I borgarstjórn lengur en 6—8 ár í senn. Þessir
starfshættir henta konum mjög vel því yfirleitt eru þær
bundnari við heimili sín en karlar og eiga erfitt með að
fara frá í legnri tíma.
Það hefur aldrei verið markmið Kvennalistans að
koma sér upp atvinnustjórnmálamönnum eða sérfræð-
ingum í þingmennsku og því ætti engan að undra
endurnýjun á listum Kvennalistakvenna. Ef Kvennalist-
inn fær þingkonu kjörna er litiö svo á að það sé hreyfing-
in sem fær úthlutað þingsæti í 4 ár og það er heiðarlegt
og sjálfsögð hreinskilni við kjósendur að segja þeim
hverjar koma til með að skipa það þingsæti næstu 4
árin.
Viðbrögð við framboði Kvennalistans eru kannski
ekki undarleg ef þau eru skoðuð í Ijósi þess að í þeim
felst gagnrýni á vinnubrögð stjórnmálaflokkanna og
stjórnmálamenn, sem líta á þingsæti sem eign sína og
fær lítið haggað þeim sama hvað þeir gera, við hvað
þeir eru riðnir eöa hvernig þeir standa sig. Kvennalist-
inn hefur sýnt fram á að til er önnur leið, leið sem felur
I sér valddreifingu og meira lýðræði. Leið sem sýnir að
Alþingi getur verið fyrir hinn almenna borgara en ekki
sérfræðinga í stjórnmálum sem eru úr tengslum við
fólkið í landinu.