Vera - 01.02.1987, Blaðsíða 26

svipuðu því sem seinna varð, en við þorðum ekki að
treysta einu né neinu nema að sjá það skjalfest. Tíminn
var naumur, klukkan oröin fimm á gamlársdag og i
samningum stendur að uppsagnir eigi að miðast við
mánaðarmót. Sú bráðabirgðalausn að við endurréðum
okkur og segðum strax upp aftur, hefði því haft það í för
með sér að við værum bundnar í fjóra mánuði til viðbót-
ar en ekki aðeins þrjá. Svo að við gengum út á mið-
nætti."
— Var þá allt siglt I strand?
,,Já, það leit út fyrir það. Borgarstjóri skrifaði stórorða
grein í Morgunblaðið þar sem hann kallar uppsagnirnar
ólöglegt verkfall og segir aö ekki verði samið við þetta
fólk. Því var jafnvel hótað að fá meinatækna erlendis
frá.“
— Eitt af þvi sem borgarstjóri ásakaöi ykkur um var
ábyrgðarleysi gagnvart sjúklingum. Sinntu þið ekki neyð-
arþjónustu?
„Jú, jú, framkvæmdastjóri spítlans fór fram á það við
okkur að við skipuleggðum neyðarþjónustu, og það
gerðum við fúslega.'1
— Þó svo að þið væruð í raun hættar?
,,Já, og síðar fengum við formlegt bréf frá landlækni
þar sem hann fór fram á að við veittum meiri neyðar-
þjónustu og við urðum við því."
— Hvað varð svo til þess að þið fóruð til starfa á ný?
„4. janúar vorum við boðaðar á fund þar sem meðal
annarra var mættur borgarlögmaður. Þar var gert
samkomulag sem við höfðum ítrekað lýst okkur reiðu-
búnar til að fallast á til bráðabirgða. Það felur í sér m.a.
að „komi til uppsagna meinatækna úr störfum á fyrri
hluta ársins 1987, muni eigi verða beitt heimild um 3ja
mánaða uppsagnarfrest og þess ekki krafist að upp-
sagnarfrestur miðist við mánaðarmót.“
— Þið voruð 39 sem sögðu upp. Eruðþið allarbyrjaðar
aftur?
„Nei, sex komu ekki aftur, svo að það vantar í stöður
og vinnuálagið er gífurlegt. Það segir sig sjálft að slíkt
er mjög óæskilegt, að ekki sé meira sagt, í nákvæmnis-
vinnu sem þessari. Það eykur hættu á mistökum í starfi,
sem getur haft hinar alvarlegustu afleiðingar í för með
sér.“
— Er sýkingarhætta ástæðan fyrir því að þið farið fram
á áhættuþóknun?
„Já, þess má geta að rannsókn hefur leitt í Ijós að
meinatæknum er hættara við að fá gulu, en öðrum stétt-
um. Eyðni hefur sömu smitleiðir og gula og auðvitað
veldur það okkur áhyggjum. Ég vil taka það fram að við
tileinkum okkur allar þær varúðarráðstafanir sem við
þekkjum og vinnuaðstaðan er góð. En slysin gera ekki
boð á undan sér.“
„Meinatæknar halda vel saman, við höldum reglu-
lega fundi og ætlum áfram að vinna að okkar málum. 28
eru búnar að segja upp aftur og því miður bendir allt til
þess að fjórar af þeim komi ekki til baka. Við vonum svo
sannarlegar að við fáum leiðréttingu á kjörum okkar
þannig að ekki þurfi að koma til þess að uppsagnirnar
taki gildi. Framtíð stéttarinnar er mikið áhyggjuefni. Sl.
haust sóttu 10 nemendur um í meinatæknideild T.Í., en
áður höfðu allt að 100 manns sótt um. Það er sýnt að
það stefnir í auðn í stéttinni ef ekki verður gert verulegt
átak til að bæta kjör meinatækna."
K.BI.
Góðærið
tilfólksins
Á borgarstjórnarfundi þann 22. febrúar sl.
var frumvarp að fjárhagsáætlun borgarinnar
til umræðu. Eins og komið hefur fram í fjöl-
miðlum stóð allur minnihlutinn sameigin-
lega að tillögum að þessu sinni og uröu þær
alls 70 talsins. Þó þar væru á ferðinni fjöl-
margar tillögur sem Sjálfstæðismenn gátu
ekki með neinum rökum eða sannfæringu
lagst gegn, þá hlutu þær ekki náð fyrir þeirra
augum. í ofrausn sinni samþykktu þeir þó til-
lögu frá minnihlutanum um hálft stöðugildi
Sóknarstarfsmanns til að starfa í eldhúsinu
í þjónustuíbúðum aldraðra í Lönguhlíð, og
tillögu um 30 þúsund kr. styrk til félags
áhugamanna um íþróttir aldraðra. Punktur
og basta.
Hér verður tillögum minnihlutans ekki
gerð nein skil sökum plássleysis en látið
nægja að birta þá bókun sem lögð var fram
sameiginlega af öllum borgarfulltrúum
minnihlutans.
,,Á undanfömum árum hefur svigrúm borgaryfir-
valda til ýmissa framkvæmda verið meira en oft
áður. Sjálfstæðismenn hafa þakkað þetta góðri fjár-
málastjórn og skjótum ákvörðunum í borgarmálum
undir forystu borgarstjóra. Staðreyndir málsins eru
hins vegar allt aðrar. Fjármálastjórnin hefur verið
með ýmsum hætti samanber árið 1983 og 1985
þegar borgarsjóður safnaði verulegum skuldum. Á
síðasta ári var hallinn á borgarsjóði einnig 284 m. kr.
meiri en áætlað hafði verið þrátt fyrir að tekjur færu
181 m. kr. fram úr áætlun. Þó hluta hallans megi
rekja til aukins halla á rekstri Borgarspítalans þá á
hann ekki síður rætur að rekja til þess að beinn
kostnaður vegna afmælishátíðar fór 41 m. kr. fram
úr áætlun og byggingaframkvæmdir við Borgarleik-
hús 45 m. kr. Fór borgarstjórinn með formennsku í
báðum þeim nefndum sem þarna héldu um tauma.
Hið aukna svigrúm til framkvæmda stafar ekki síst
af því að tekjur borgarsjóðs hafa aukist til muna að
raungildi á undanförnum árum. Áætlaðar tekjur
borgarsjóðs eru t.d. um 1.4 milljarði kr. hærri á
þessu ári en framreiknaðar tekjur ársins 1983. Það
er vandalítið að standa fyrir miklum framkvæmdum
viðslíkar aðstæður. Þessi tekjuaukning stafar allt frá
árinu 1984 og er að stærstum hluta sótt í vasa launa-
fólks. Ýmist í formi umtalsverðra hækkana á gjald-
skrám eða í formi útsvarsálagningar sem ekki hefur
haldist í hendur við lækkandi verðbólgu. Það væri
því ekki nema eðlilegt að launafólk nyti góðs af því
góðæri sem borgarsjóður býr við í formi aukinna
félagslegra framkvæmda.
Frumvarp Sjálfstæðismanna að fjárhagsáætlun
ársins 1987 ber þess hins vegar merki að það eru
ekki slíkar framkvæmdir sem eru meginhugsjón
þeirra. Þann sess skipa bílageymsluhús, ráðhús,
lóðakaup af stóreignamönnum og ýmis óskilgreind
fasteignakaup svo eitthvað sé nefnt. Fulltrúar minni-
hlutans í borgarstjórn vilja breyta þessum forgangi
og nýta auknar tekjur borgarsjóðs til að fjármagna