Ritmennt - 01.01.1996, Síða 137

RITMENNT
ORÐIN OG VÍÐÁTTAN
Fá sjálfan sig fram. Ekki hugsa um hvað öðrum finnst. Þannig
verður samspil listaverks og áhorfanda þess best."
Synnove er nú orðin áköf og segir: „Stærstu stundirnar í lífi
mínu eru upplifanir á myndverkum og tónlist. Þá verð ég oft fyr-
ir slíkum hughrifum að ég er eklci söm eftir. Ég hugsa oft um það
sem Delacroix sagði um það að njóta mynda. Hann sagði um til-
tekið listaverk eitthvað á þessa leið: „Ég varð aldrei samur mað-
ur eftir að ég horfði á myndina. Þannig áhrif hafa góð listaverk."
Synnove er oft spurð hvað eitt og annað í verkum hennar á að
merkja. Hún vill elcki leggja sig í túlkun á eigin verkum. Segir
það vera einkamál þess sem horfir á þau. Fóllc á að gefa sér góð-
an tíma við að njóta listaverka og finna inni í sjálfu sér fyrir á-
hrifunum - að yrkja sjálft. Alls ekki að láta aðra segja sér til.
Aðdragandi að veggteppi bókasafnsins
- Af hverju ófstu teppi handa Islendinguml
- „Það byrjaði ekki vel. I árslok 1971 bað norslca utanríkis-
ráðuneytið mig að búa til mynd sem átti að verða þjóðargjöf
Norðmanna til íslendinga á 1100 ára afmæli Islandsbyggðar. Þar
sem íslendingar sjálfir ætluðu að gefa sér nýtt og veglegt bólca-
safn, hafði orðið til sú hugmynd að Norðmenn gæfu veggskreyt-
ingu í nýju bygginguna. Það mun hafa verið tillaga þáverandi rík-
isbólcavarðar, Harald Tveteraas að Norðmenn gæfu bókasafninu
einhverja veglega gjöf. Eftir að ráðuneytið hafði ráðfært sig við
Samband norskra listamanna var ákveðið að myndvefnaður væri
heppileg gjöf. Teppinu var valinn staður við anddyri safnsins. Þar
hangir það í allri sinni dýrð, tveggja metra hátt og sex metra
langt. í byrjun veitti þingið 75.000 norskar krónur til verksins.
Ég hófst þegar handa. Hugmyndir þróuðust og ég fór að teilcna.
En fljótlega hljóp snurða á þráðinn og tafði framvinduna. Ráða-
mönnum í Noregi þótti teppið vera of ódýr gjöf. Ég varð mjög
miður mín en fékk þó elcki boð um að samningi um gerð teppis-
ins væri rift. Arið 1973 komu síðan skilaboð frá utanríkisráðu-
neytinu um að ég skyldi halda verkinu áfram. Nú hafði verið
álcveðið að verkið mætti kosta 100.000 norskar krónur."2
Synneve vildi gera eitt-
hvað sem tengdi Island og
Noreg og þannig birtist
hafið, sem var eina sam-
gönguleióin milli land-
anna forðum. Hafið var sú
þjóðbraut sem tengdi
þjóðirnar saman.
2 Norðmenn gáfu aðrar góðar gjafir í tilefni 1100 ára byggðar í landinu, ferða-
sjóð og fræöflunarstöð.
133