Ritmennt - 01.01.1996, Síða 155

RITMENNT
BÆTT UM BETUR
lokuð augu,
luktar varir,
flúinn roði
úr fagur-kinnum.
Stendur rekkja þín
rökkri tjölduð,
umvörð úrsvölum
úthafsstraumum -
orðnar eru þér
uppeldissystur
allar öldur
á Atlantshafi.
I grein minni harmaði ég, að Stephan skyldi ekki lyfta upp í
Andvökur tveimur fyrstu erindunum í síðara erfiljóðinu, því að
þar gætir hugsunar og mynda, er við rekumst á í öðrum kvæðum
hans og þó einkum bréfum. En þarna skjátlaðist mér heldur bet-
ur, því að Stephan tók þessi erindi lítt breytt upp í Andvökur og
gerði úr þeim sjálfstætt kvæði, er nefnist Afkastaleysið.
Ég birti nú erindin tvö, fyrst eins og þau voru í erfiljóðinu og
síðan gerð þeirra í sjálfstæða kvæðinu. Við það hefur hann sett
ártalið 1881, sem tengir það á sinn hátt erfiljóðinu gamla.
Mér eru léðar
til ljóðasmíða -
fáar og stopular stundir.
Rykfallin harpa,
ryðgaðir strengir
hér eru leiknir lítt.
Undrast þú eigi
ættsystir kæra,
þótt stirt og stutt ég syngi.
Mér hljóma þó innst
í andans djúpi
lengri ljóð og fegri.
l’jóðminjasafn íslands.
Stephan G. Stephansson.
149