Vera - 01.11.1995, Síða 42

j Ó ll (I II II (I
s r c I ii s d ó t t I r
spegill
uudir
aumi
botsturskýí
sttkktdnueum
Laugardagskvöldiö 19.
ágúst sl. steðjaði undirrituö
sem útsendari Veru á
dagskrá í Kaffileikhúsi
Hlaðvarpans. Dagskráin bar
heitið Spegili undir fjögur
augu, einsog Ijóöabálkur
Jóhönnu Sveinsdóttur sem
þar var fluttur, en Jóhanna
er sem kunnugt er nýlátin í
hörmulegu slysi. Flytjendur
voru leikkonurnar Steinunn
og Sigrún Sól Ólafsdætur
(þó ekki systur) og Marta
Halldórsdóttir söngkona.
Hlín Agnarsdóttir stýrði
verkinu og tónlistin í
sýningunni var annarsvegar
harmónikkutónlist flutt af
bandi og hinsvegar sönglag
eftir Þorstein Hauksson. Því
miður hafði ég ekki tök á að
borða fisksúpu að hætti
Jóhönnu sem gestum stóð
til boða fyrir sýninguna.
(Það var synd því
uppskriftirnar hennar eru
afskaplega góðar.)
Kvöldiö kom mér skemmtilega
á óvart enda hafði ég ekki haft
tíma til að átta mig á hvaö ég
var að fara á. Ég hélt nefnilega
að ég væri að fara á leiksýningu
en hún reyndist miklu fremur
vera Ijóðaupplestur með örlitlu
leikrænu Ivafi og það var hreint
ekkert síðra. Kaffileikhúsið er
ákjósanlegur staður fyrir smærri
uppfærslur af þessu tagi og
einfaldir hlutir njóta sín vel í
heimilislegu andrúmsloftinu sem
þar ríkir. Þar er svo mikil ná-
lægð enda salurinn lítill og lítil
sem engin upphækkun undir
flytjendurna. Súlur og annað
sem ég gæti trúað að trufli
áhorfendur þegar mikil hreyfing
er á sviðinu komu ekki svo mjög
að sök. Maður stillti bara sjálf-
an sig af þannig að maður sá
vel til.
Ytri umþúnaður sýningar-
innar var í algjöru lágmarki og
fór vel á því. Það sem mestu
skiptir er að maður nái sam-
bandi við textann. Það getur
nefnilega verið heilmikil vinna
að lesa Ijóð og finna einhverja
haldbæra merkingu í því, ekki
síst þegar um heilan bálk af
Ijóðum er að ræða. Dagskrá á
borð við þessa er upplagður
máti til að koma Ijóðum á fram-
færi, þ.e.a.s. ef maður vill leyfa
lesandanum/áheyrandanum
að sleppa svo auðveldlega því
auðvitað er þar með búið að
vinna mestu vinnuna fyrir hann.
Þegar búið er að túlka Ijóðið á
þennan hátt er mun minna mál
að taka bókina í hönd og lesa
og hafa ekkert nema ánægju
af. (Þetta á auðvitað við um
allan texta en Ijóð hafa sér-
stöðu þar sem þau eru sein-
lesnari en flest annað.) Þess
má reyndar geta að Ijóðabálk-
urinn Spegill undir fjögur augu
verður gefinn út næsta vor.
Dagskráin tók u.þ.b. þrjú
korter sem er alveg passlegt,
hvorki það stutt að manni þyki
ekki taka því að mæta né svo
löng að maður tapi athyglinni á
textanum. Flutningurinn varð
aldrei eintóna eða þreytandi.
Um tónlistina í sýningunni á
ég bágt með að tjá mig en þetta
sama kvöld voru útitónleikar á
Ingólfstorgi og var ekki alltaf
gott að átta sig á hvað voru
aðskotahljóð og hvaö ekki.
Harmónikkutónlistin var mjög
falleg og gerði sig betur en
brothætt lag Þorsteins Hauks-
sonar í lok sýningarinnar sem
fór algerlega út um þúfur í
uppáþrengjandi taktinum og
tóntegundinni sem ómuöu frá
útiballinu. Marta Halldórsdóttir
gerði sitt besta en égtrúi því að
niðurlagið hafi verið áhrifaríkara
við heppilegri kringumstæður.
Meðan á flutningnum stóð
varð mér oft hugsaö til Ijóðsins
Ský í buxum eftir rússneska
skáldið Majakovskíj. Ekki svo
að skilja að um einhverja
endurgerð sé að ræöa en þar er
heldurekki leiðurn að líkjast. Ég
áleit fyrst að einungis væri því
um að kenna hversu illa ég er