Ritmennt - 01.01.2004, Blaðsíða 131

RITMENNT
BEITT SÁ HAFÐI BJÖRTUM ANDANS VIGRI
Að lyktum aflegg eg mitt auðmjúkt hjart-
ans þakklæti við yðar Háæruverðugu eðal-
sinnis-persónu fyrir yðar hjálparfram-
kvæmd um ofannefndan styrk á afliðnu ári.
Auðmjúkast,
Múla - í Sanda-prestakalli - 25ta apríl 1862
Jón Sigurðsson, emerit prestur.
c) Kvæði, eftir síra Jón Sigurðsson84
1. Söndum þegar eg flæmdist frá,
villtur, sljóskyggn, vissi' eg ekki
veg minn í hvarma þokumeklci,
félaus mér engin forráð sá.
2. Blindan og þreyttan bar mig að
moldvörpu hreysi myrku, brotnu,
mínu fjöri að næstum þrotnu,
vesælt herbergi þótti það.
3. Lúinn samt niður lagðist þar,
moldu umkringdur, myrkri, grjóti,
mínu skapi þó þvert á móti,
því Niflheimi líkt og Náströnd var.
4. Átján náttdægur eg þar lá
sældarskorti sárum vafinn,
sorgar þá líka þönkum kafinn.
Herrann gaf nokkra huggun þá.
5. Framandi komu fyrðar að,
sendir mér gulls að færa fórnir,
fleiri voru mér skenkir bornir,
huga minn gladdi' og hjarta það.
6. Aðstoð eg manna enga hef,
vinir, frændur flestir sneru
í fjarska' og nokkrir dánir eru,
einmana eg hér eftir tef.
7. Harðýðgi manna hrellir mig,
fjármissir, skortur, fjallaskriður,
fallnar á báðar hendur niður,
um moldarkofann sveigir sig.
8. Loftfjalir þá að láni fékk
að sofið gæti' í sæmra bóli
og setið þegar ei væri' á róli,
flest annað mér á móti gekk.
9. Fjallsperrt land yfir höfði hátt,
voðalegar velta skriður,
veitast um tún og hreysi niður
sem skaða boða og skelfa þrátt.
10. Eg fel mig Guðs í föður hönd,
hann kann styrkja, hugga, leiða,
úr hættu' og vanda öllum greiða,
hans eign er líf mitt, heilsa, önd.
l.v. sljóskyggn: sltammsýnn, óvitur. - 2.v. fjöi: lífsafl,
þróttur. - 3.v. Niflheimui: ríki dauðra; Nástiönd:
heimkynni (sótt)dauðra. - 4.v. kafinn (af kefja):
þjakaður. - 5.v. Hér vísar síra Jón til kynna sinna af
útlendingum (sbr. æviágripið); skenkui: (hér) gjöf. -
9.v. þiátt: stöðugt.
Viðauki II: Draumkvæði, eftir síra
Jón Sigurðsson85
Aðfaraorð: Bragarháttur kvæðisins er forn-
yrðislag. Feðgarnir tveir sem nefndir eru í
18. erindi eru Brynjólfur Hákonarson á
Mýrum í Dýrafirði (1766-1858) og sonur
hans, Hans Hagalín. Hans var fæddur 30.
júlí 1802 þegar foreldrar hans bjuggu á
Breklcu á Ingjaldssandi. Hann lést af stríðri
landfarsótt og talci á Mýrum 18. olctóber
1827. Þá var síra Jón prestur í Otradal.
Brynjólfur á Mýrum er nefndur í æviágripi
síra Jóns (sjá hls. 120 og nmgr. 67).
83 Guðmundur Sigurðsson (1834-92) var sonur síra
Sigurðar Gíslasonar á Stað í Steingrímsfirði. Guð-
mundur vígðist aðstoðarprestur föður síns 1862.
84 Sbr. nmgr. 75 hér að framan.
85 Kvæðið er prentað eftir Lbs 2941 8vo. Titilsíða
handritsins er skreytt; á henni stendur: 'Andvaka
eða ýmislegt, samanskrifað hefur Árni Jónsson, ár
1885'. Handritið hefur verið blaðsíðumerkt síðar
með blýantsstöfum. Kvæði síra Jóns er á bls.
346-51. - í Lbs 1868 8vo (bls. 177-79), sem er sam-
tíningshandrit, slcrifað á árunum 1895-97 af Hall-
dóri Jónssyni frá Miðdalsgröf (1871-1912), er niður-
lag kvæðisins, erindi 22-27; sbr. lesbrigði.
127