Ritmennt - 01.01.2004, Blaðsíða 144

Ritmennt - 01.01.2004, Blaðsíða 144
OGMUNDUR HELGASON RITMENNT IndriM G. Þorsteinsson UNGLINGSVETUR Kápumynd: Auglýsingastofa Kristínar Þorsteinsdóttur. ar persónusköpun, jafnvel allra þriggja aðal-aukapersónanna, ef svo má segja. Sautján ára strákur, sem verið hefur í vegavinnu yfir sumar- tímann, fær sölumannsstarf undir vetur og byrjar að feta sig inn í heim fullorðna fólksins. Hann fer á sveitaball, prófar að bragða áfengi og kemst yfir stelpu, svo eitthvað sé nefnt af manndóms- vígslum hans. - En það er ekki þessi þráður, sem gerir söguna að því sem hún er, heldur lýsingin á því lífi, sem lifað er umhverf- is piltinn og hann er þátttakandi í og skynjar ef til vill fremur en skilur fullkomlega um leið og hann þroskast. Hér er átt við per- sónur þeirra föður hans, leigjenda foreldra hans, Jóns Aðalsteins Bekkmanns og vinarins Lofts Keldhverfings. Faðirinn er einn þeirra bænda, sem kalla má að hafi flosnað upp frá búskapnum og hrakist á mölina. Og hlutskipti hans hef- ur orðið að vinna í grjótnámi þarna í kaupstaðnum. Varla eru til meiri andstæður í störfum en standa við slátt í iðgrænu túni undir sólbjörtum himni eða hamra grágrýti í rigningarsudda, þar sem kuldalegir bergveggir þrengja að umhverfis, og allt er fullt af mylsnuhroða, sem sest í vitin, svo að erfitt er um andardrátt og andlitið verður krímugt af óhreinindum. En faðirinn á einnig sitt andlega líf, sem hann sinnir á lestrarsal bókasafnsins - það er Amtsbókasafnsins - yfir vetrarmánuðina, þegar ekki viðrar til grjótvinnunnar. Þá rekur hann ættir og tengist liðnum mikil- mennum Islandssögunnar eða ritar minningar sínar frá horfnum heimi sveitalífsins. - Má hér glöggt kenna fræðimannlegt svip- mót föður höfundarins, sem kunnur var af iðju sinni, ekki síst á heimaslóðum. Jón Aðalsteinn Beklemann er menntamaðurinn, sem flúið hef- ur fánýti frægðarpotsins úti í hinum stóra heimi og komið sér fyrir í smábænum. Hann her með sér framandi andblæ og þýðir bælcur eftir heimsfræg öndvegissltáld. Svo dreypir hann á sig víni, sem ekki þylur gott til eftirbreytni, eins og fólk lifir lífinu á þessum slóðum. Loftur Keldhverfingur er herbergisfélagi sögumiðlara. Hann tekur lífinu alvarlega, þegar á reynir manndóm hans. Eftir að hann kynnist umkomuiítilli en góðri stúlku, sem verður ólétt, er hann staðráðinn í að reynast henni vel. En örlögin ætla honuni annað hlutskipti en fá að lifa og njóta hamingju með ltonu og 140
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168

x

Ritmennt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritmennt
https://timarit.is/publication/859

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.