Vera - 01.04.2000, Síða 16

A I hl A E N A K Q N LJ R
Hafa sanmað og selt
sæmgurfatnað í
VersluninVerið á Njálsgötu átti nýlega 40 ára
afmæli. Verið hefur alltaf verið í eigu kvenna
og fyrirtækið er ekki eingöngu verslun heldur
sængurfataffamleiðandi. Þar hefur verið
saumuð gæðavara úr vönduðum efnum - vara
sem alltaf verður þörf fyrir - frá því fyrirtækið
var stofnað. Þó að ýmsar bylgjur hafi gengið
yfir landið hvað varðar tísku og smekk fyrir
sængurfatnaði hefur eftirspurn eftir fram-
leiðslu fyrirtækisins verið stöðug og fer síst
minnkandi.Við ræddum við núverandi
eigendur Versins, mæðgurnar Ernu Kristins-
dóttur og Elínu Kolbeins.
Ema Kristinsdóttir keypti Verið eflir að tiafa unnið þar í 30 ár.
Her er hún við velasarnstæði] sem saurnar rn.a. milliverk f vöggusett.
Erna hóf störf hjá fyrirtækinu árið 1962 en keypti það þrjátíu
árum seinna og fimm árum síðar gekk dóttir hennar til liðs við
hana. Stofnendur Versins voru hins vegar þær Selma Antoníusar-
dóttir og Emilía Þorgeirsdóttir. Þær voru vinkonur, höfðu kynnst á
berklahælinu að Vífilsstöðum þar sem þær lágu báðar.
„Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi að kynnast Selmu og vinna
með henni. Það var virkilega lærdómsríkt," segir Erna. „Hún var
búin að berjast við berklana og fara í margar aðgerðir en það dró
ekki úr henni kraftinn. Hún var full af eldmóði og kjarki. Það
þurfti mikið þor á þessum tíma fyrir konu að stofna fyrirtæki.
Kveikjan að stofnun Versins var happdrættisvinningur sem Selma
fékk hjá SIBS. Hún var óbreytt alþýðukona, gift og átti börn, en
vildi ekki að peningarnir færu í heimilisreksturinn heldur í eitt-
hvað sérstakt. Hún ákvað því að kaupa saumavélasamstæðu sem
varð grunnurinn að fyrirtækinu. Emilía var systir Magnúsar, stofn-
anda verslunarinnar Pfaff, og hann studdi þær stöllur í að fara til
Þýskalands til að læra á vélina. Emilía gekk síðan fljótlega út úr fyr-
irtækinu en hún var Selmu mikill stuðningur í upphafi. Vélin
reyndist happagripur en í henni eru fimm saumavélar sem sauma
samtímis munsturbekki, t.d. í vöggusett, sem Selma lagði mesta
áherslu á að framleiða í upphafi. Þegar hún stofnaði fyrirtækið,
1960, voru konur í auknum mæli að fara út á vinnumarkaðinn og
höfðu minni tíma til að vinna handavinnu eins og þær höfðu gert.
Við erum nýhættar að nota þessa vélasamstæðu og ætlum að af-
henda hana Arbæjarsafni.”
Kvennafyrirtæki
Erna keypti fyrirtækið ásamt Guðrúnu Sigursteinsdóttur árið 1992
en í millitíðinni átti Kristín Arnadóttir fyrirtækið. Maður Kristín-
ar, Sveinbjörn Jónsson, er líklega eini karlmaðurinn sem hefur af-
greitt í versluninni við Njálsgötu. Erna hefur yfirumsjón með
saumastofunni en þar vinna að jafnaði fjórar manneskjur. Elín er
jöfnum höndum á saumastofunni og að stjórna versluninni en þar
hefur Gríma Sveinbjörnsdóttir unnið í 30 ár. Fleiri starfsmenn eiga
langan starfsaldur að baki, t.d. hefur Guðrún Eggertsdóttir unnið
hjá þeim í 13 ár og Sigurveig Einarsdóttir í sjö ár. Eiginmaður Ernu
og faðir Elínar, Eyjólfur Kolbeins, hefur nú blandað sér í kvenna-
hópinn eftir að hann fór á eftirlaun. „Hann hjálpar til við að sníða
og fer á pósthúsið.Við seljum mikið í póstkröfu, bæði út á land og
til annarra landa. Það er gott að hafa hann í slíkum snúningum,"
segja þær mæðgur.
Fyrir tveimur árum flutti saumastofaVersins í rúmgott og þægi-
legt húsnæði við Bíldshöfða. Fyrsta saumastofan var á horni
Skólavörðustígs og Bergstaðastrætis og síðan hefur hún verið á
ýmsum stöðum í bænum. „Það hefur margt breyst síðan ég byrj-
aði,“ segir Erna. „Fyrirtækið hefur vaxið mikið og framleiðslan
aukist. Við saumum óhemjumikið af sængurverum, koddaverum,
teygjulökum og vöggusettum úr vönduðum efnum — bómullar-
damaski eða satíni. Við framleiðum líka sængur og kodda úr inn-
fluttum dúni og svo er alltaf mikið um sérsaum. Til dæmis hefur
aukist mikið að konur komi með milliverk, sem þær hafa heklað
eða saumað, og við sjáum um að sauma sængurfatnaðinn. Við
saumum líka stafi í sængurfatnað og í handklæði og höfum nýlega
fengið tölvustýrða saumavél til þess.”
16 • VERA