Vera - 01.04.2000, Blaðsíða 48

nýttist vel. Ég vann í tvö ár í hagfræði- og
áætlanadeild og fór svo í markaðsdeildina
þegar hún var stofnuð 1985. Þegar erlend-
ir ráðgjafar voru fengnir til að gera úttekt á
rekstri Landsbankans, 1989 til 1990, tók
ég þátt í þeirri vinnu og fannst það eins og
að setjast aftur í háskóla. Árið 1993 gerðist
ég svo útibússtjóri í Vesturbæjarútibúi en
sótti um stöðu starfsmannastjóra þegar
hún losnaði 1996. Mér finnst gott að skipta
reglulega um starfsvettvang og tel að það
sé öllum hollt, ef ekki nauðsynlegt. Það er
tiltölulega auðvelt í stóru fyrirtæki eins og
Landsbankanum. “
Konur verða að standast áiagið
Kristín telur að hindranir séu ekki til stað-
ar fyrir konur ef þær vilji ná áfram. Hún
bendir á að í því pólitíska ríkisbankakerfi
sem hér hefur verið við lýði hafi stjórn-
málaflokkarnir nánast átt æðstu stöðurnar
en það sé nú að breytast. Þar komu konur
ekki til álita, fremur en í aðrar toppstöður
í þjóðfélaginu.
„Ég tel að kynferðið hafi ekki hamlað
mér, fremur að það hafi vakið athygli á
mér. Ég hef alltaf átt mjög góða samstarfs-
og yfirmenn þó að ég geri mér ljóst að ég
verð seint „ein af strákunum“. Ég hef haft
það fyrir reglu að neita aldrei verkefnum,
sem er grundvallaratriði. Þetta hefur stund-
um þýtt mikið vinnuálag og fjölskyldan
hefur sætt sig við það, jafnvel að hliðra til
sumarfríum sem er nokkuð sem ég held að
konur geri síður en karlar. Eldri sonur okk-
ar var tveggja ára þegar ég byrjaði að vinna
að námi loknu og sá yngri fæddist árið
1988.Við hjónin höfum alla tíð borið sam-
eiginlega ábyrgð á uppeldinu. Maðurinn
minn er líka í ábyrgðarstöðu. Hann fer
snemma af stað á morgnana en getur kom-
ið fyrr heim og sá því um að sækja strák-
ana í leikskólann. Við fengum okkur góða
tölvu og tölvutengingu heim árið 1983, til
þess að hann gæti sinnt starfi sínu heima.
Lengi vel kostaði þessi búnaður meira en
bíllinn sem við keyrðum á. Hann var því
yfirleitt heima ef strákarnir voru veikir. Ég
kemst yfirleitt ekki heim fyrr en seint á
kvöldin."
Kristín telur að ein af ástæðunum fyrir
því að konur eru svo fáar í „toppstöðum"
í bankakerfmu sé sú að þær vilji ekki fórna
því að vera með börnum sínum, það geri
karlar miklu frekar. Hún nefnir sem dæmi
störf við verðbréfa- og gjaldeyrisviðskipti,
sem er sívaxandi svið á fjármálamarkaði og
krefst langs vinnudags og mikils álags. Þar
eru karlar í algjörum meirihluta enda
sækja ákaflega fáar konur um þau störf sem
auglýst eru.
„Á síðasta ári voru ráðnir þrír fram-
kvæmdastjórar innan Landsbankans, allt
karlar, enda sótti engin kona um. Þeir eru
viðskiptafræðingar, þar af einn með
masterspróf, og allir með langa starfs-
reynslu innan bankans. Þau skilyrði upp-
fylla líka nokkrar konur. Sjálfstraust er því
veigamikill þáttur í þessu og þar hafa karl-
ar oftar vinninginn. Líkt og sjálfsagt marg-
ir aðrir, þá hef ég oft efast um eigin getu
og þá er nauðsynlegt að geta rætt málin og
fengið stuðning frá félögum. Ég tel því
brýnt að konur sem vinna að líkum verk-
efnum hafi samband til að hvetja og styrkja
hver aðra. Menntun mín hefur auðvitað
gagnast mér vel. Bankastörf verða stöðugt
sérhæfðari og störfum mun fjölga sem
krefjast tækniþekkingar sem fæst með há-
skólamenntun. Það besta sem ég lærði í
mastersnáminu var að læra að vinna undir
álagi; að geta valið og hafnað, því maður
kemst aldrei yfir að gera allt. “
Kristín segist ánægð með að nú bjóðist
mastersnám í viðskiptafræðum við Há-
skóla Islands og telur að takast muni að
jafna kynjahlutföll í stjórnunarstöðum
þegar fleiri ungar, menntaðar konur koma
til starfa. „Yfirmenn bankans eru mjög
meðvitaðir um að þessu þurfi að breyta.
Það er kappsmál stjórnenda bankans að
fjölga konum í ábyrgðarstöðum. Við erum
nú að innleiða markvissa og altæka árang-
ursstjórnun í rekstri bankans. Þar verða öll-
um starfseiningum sett skýr og mælanleg
árangursmarkmið þar sem árangur hvers
starfsmanns og möguleikar til starfsþróun-
ar verða metnir með samræmdum hætti.
Þessari aðferð er ætlað að tryggja að mark-
mið í gæða- og starfsmannamálum verði
jafnsett fjárhagslegum- og markaðslegum
markmiðum bankans. Ég er þess fullviss að
konur muni nýta sér þau tækifæri sem þá
bjóðast," segir Kristín Rafnar að lokum.
EÞ
48 • VERA