Vera - 01.04.2000, Qupperneq 39

Framkvæmdir og aukið
segir Jórunn Sigurðardóttir, framkvæmdastjóri Hlaðvarpans
Jórunn Sigurðardóttir er
nýráðin framkvæmdstjóri
Hlaðvarpans. Hún lærði leik-
list og seinna bókmenntafræði
„í starfi framkvæmdastjóra Hlaðvarpans felst að hafa yfirumsjón
með húsunum, að sjá um útleigu og halda áfram að prýða húsin
því þó að mikið sé búið í því sambandi er enn mikið eftir. Einnig
að stjórna Kaffileikhúsinu sem var stofnað 1994 og er hluti af
Hlaðvarpanum. Auk listrænnar stjórnunar hefur umsjón með
mannahaldi og veitingarekstri falist í því starfi og tekur mikinn
tíma. Kaffileikhúsið hefur gefið Hlaðvarpanum andlit út á við og
ég vil viðhalda þeirri athygli sem starfsemi þess liefur vakið,“ seg-
ir Jórunn um þetta nýja starf sitt.
Jórunn telur að Kaffileikhúsið sinni vel því hlutverki Hlað-
varpans að vera menningarmiðstöð en þar fara fram margs kyns
listviðburðir, auk leiksýninga. Hinum þætti starfseminnar, að vera
félagsmiðstöð kvenna, segir hún að sé sinnt með útleigu til þeirra
sem sinna málefnum í þágu kvenna.
„Hlaðvarpinn er opinn fyrir því að leigja út til slíkrar starfsemi
en það er ekki hægt að panta leigjendur. Ef félög kvenna sækjast
ekki eftir því að leigja hjá okkur verðum við að leigja öðrum. Þetta
er eignarhaldsfélag sem fær mjög takmarkaðan stuðning af opin-
beru fé og þarf að treysta á leigutekjur auk tekna af menningar-
starfsemi sem, eins og allir vita, gefur yfirleitt lítið í aðra lrönd.“
Veitingastaður og útigarður
Viðamiklar endurbætur fóru fram á sal Kaffileikhússins síðastliðið
sumar þegar salurinn var hljóðeinangraður, brunavarinn og sett í
hann loftræsting. Fyrir dyrum standa enn meiri framkvæmdir
þegar komið verður upp veitingastað í kjallaranum, eldhúsið fært
og komið upp anddyri með bar og miðasölu en það mun bæta
mjög aðkomu að Kaffileikhúsinu. Einnig verður ráðist í að hellu-
leggja rýmið á milli húsanna en það hefur lengi verið draumur
Hlaðvarpakvenna að njóta þar veitinga á sumardögum.
„Veigamesta breytingin sem fyrir dyrum stendur er sú að hér
eftir verður allur veitingarekstur í höndum sérhæfðra veitingaað-
ila,“ segir Jórunn. „Nútíma viðskiptahættir krefjast þess að fólk
með sérþekkingu sjái um veitingarekstur og það mun létta mjög
álagið á framkvæmdastjóranum að losna við ábyrgð á þeim rekstri.
Samið hefur verið við fyrirtækið Ut í bláinn, sem er í eigu hjón-
anna Jóns Snorrasonar og Lindu Bjarkar Arnadóttur, en þau hafa
séð um matsölu á leiksýningum Kaffileikhússins og munu gera
áfram. Eg vil umfram allt halda í þá ljúfu stemningu sem hefur
verið aðalsmerki Kaffileikhússins þar sem boðið er upp á kvöld-
verð áður en leiksýning eða önnur skemmtun liefst.
Þegar rætt er um þennan samning er hann gjarnan nefndur
„undir pilsfaldinum", sem segir talsvert um hugsunina á bak við
hann, þ.e. við viljum hafa yfirumsjón með starfsemi hússins
afram. Eg bind vonir við að með opnun veitingastaðarins muni
færast aukið líf í húsið en staðurinn verður opinn allan daginn og
fram á kvöld. I hluta kjallarans verður fundarherbergi fyrir um tíu
manns sem hægt verður að fá aðgang að og leikhússalurinn verð-
ur áfram leigður út til funda- og veisluhalda í samráði við veit-
ingaaðilann."
Arður í formi lífs og menningar
Jórunn er vel meðvituð um tilurð Hlaðvarpans og tilgang. Hún
segist hafa velt málinu fyrir sér í ljósi breyttra tíma og setur það í
nýstárlegt samhengi.
„Við lifum á skrýtnum tímum þar sem ótrúlegar breytingar
í Þýskalandi þar sem hún bjó samtals í tíu ár með hléum.
Hún hóf feril sinn hér á landi sem leikhússtjóri Alþýðu-
leikhússins ásamt Sigrúnu Valbergsdóttur. Þegar hún
kom aftur heim frá Berlín 1990 gerðist hún dagskrárgerð-
armaður á Ríkisútvarpinu þar sem hún sinnti einkum
menningarmálum. Jórunn hefur skemmtilegar áætlanir
á prjónunum varðandi Kaffileikhúsið og bindur vonir við
að aukið líf færist í Hlaðvarpann þegar veitingastaður
verður opnaður í kjallaranum innan skamms.
hafa orðið á samfélaginu. Þó að við íslendingar teljum okkur vera
einstaklingslryggjufólk fylgjum við samt straumnum, kannski
vegna þess hvað við erum fá. Hugsunin um viðskiptaarð er alls-
ráðandi og á að vera mælikvarði á allt, þó að mörg okkar eigi erfitt
með að tileinka okkur það. Vissulega hefur þessi hugsun ýtt við
ýmsu og brotið margar viðjar, t.d. í stjórnun. Akveðið afgreiðslu-
fyrirkomulag er alls ráðandi - ég læt þig fá þetta og fæ þetta í stað-
inn. Mér finnst Hlaðvarpinn vera mjög merkilegt fyrirbæri, eign-
arlialdsfélag í eigu hlutafélags, og tel að mitt hlutverk og stjórnar-
innar sé að auka arð hluthaf-
anna. Hins vegar er sá arður
ekki krónuarður heldur líf og
menning á breiðum grundvelli
hér í þessum húsum."
Að lokum lýsir Jórunn fram-
tíðaráformum sínum í leikhús-
inu, þar sem byrjað verður í vor
á röð einleikja með styrk frá
leiklistarráði.
„Eg vonast til að geta sett
upp sex einleiki fram til ára-
móta. Mér finnst staðurinn
henta vel til slíks leikforms, bet-
ur en fjölmennar sýningar. Um
er að ræða ólík verk, frá ólíkum
tímum, eftir íslenska og erlenda
höfunda. Eg er búin að fá tvo er-
lenda leikstjóra til að koma
hingað og leikstýra. Langflest
verkin eru eftir konur, leikstýrt
af konum og leikin af konum.
Það er ósk mín, von og trú að
þetta muni takast þó að styrkur-
inn sem við fengum dugi ekki
nema fyrir hluta kostnaðarins.
Að öðru leyti mun ég vinna að
því að Kaffileikhúsið verði
áfram opið fyrir alla mögulega
starfsemi; tónleika, rímnakvöld,
sagnakvöld og hvað sem fólki
dettur í hug,“ segir Jórunn Sig-
urðardóttir að lokum.
VERA • 39