Ljósmæðrablaðið - 15.12.2007, Page 20

ekki stöðugt í hjartsláttarriti og að fá
að vera heima lengur en áður þekktist.
Við ljósmæðurnar hjá Annerley erum
sjálfar mjög stoltar af þessu því við
höfum unnið lengi að því að fræða kon-
urnar um þessa þætti, hvetja þær til að
biðja um þá og ennfremur hef ég verið
gestakennari í ljósmæðraskólanum hér
og er þá gjarnan með mjög svo öfga-
kenndan fyrirlestur um mikilvægi þess
að virða væntingar fæðandi kvenna.
Ég segi öfgakenndan, því fyrirlesturinn
vekur alltaf mikla athygli og dregur að
sér fólk af deildum spítalanna líka, en
þekkt er orðið að um „byltingarkennd-
ar aðferðir“ sé verið að fjalla. Mér til
undrunar varð þetta ljóst fyrir um ári
síðan þegar forstöðumaður deildarinnar
lét mig vita að það yrði stærri hópur en
venjulega að hlusta, og að hún væri búin
að undirbúa alla. Undirbúa að það yrði
fjallað um hluti sem ekki væru þekktir
á sjúkrahúsum í Hong Kong. Islenskum
ljósmæðrum get ég sagt að fyrirlest-
urinn er afskaplega hefðbundinn, um
það hvernig konum í fæðingu getur
liðið best þegar þær fá að hreyfa sig,
drekka og borða, vera heima að hluta
til, hafa makann með sér, nota mismun-
andi stellingar, þurfa ekki að fá spang-
arklippingu, og hafa almennt frelsi til
að hegða sér eins og þær vilja þegar
þær eru að fæða. Ein af róttækari stað-
hæfmgum mínum í þessum fyrirlestri
er varðandi spangarklippingarnar, sem
fram að þessu hafa verið algjör rútína
fyrir konur hér sem eru að fæða í fyrsta
sinn. Þær meira að segja skrifa undir, á
viku 24, að þær samþykki að slík aðgerð
sé framkvæmd. Sjálfar trúa flestar ljós-
mæðurnar að asískar konur séu ófær-
ar um að fæða sitt fyrsta
barn án spangarklipping-
ar. Svo það skapar jafnan
gríðarlegar umræður og
mikinn hamagang þegar
ég held fram að spangark-
lipping eigi frekar að vera
undantekning en regla.
En aftur að fæðingar-
stuðningnum, - í kjölfar
meiri krafna frá kon-
unum, fleiri ljósmæðra og
lækna sem eru meðvitaðir
um nútímaleg vinnubrögð
og rannsóknir erlendis
frá og bara breyttra tíma
yfirleitt, eru sem betur
fer hægfara, en góðar breytingar á rík-
isspítölunum. Þær gera það að verk-
um að þótt við getum ekki fylgt okkar
konum að fullu í gegnum fæðingarnar,
þá eru þær í góðum höndum eftir að
við skilum þeim af okkur og flestar ná
að fæða eðlilega og nokkum veginn án
inngripa- mun oftar en þær sem fara
á einkareknu sjúkrahúsin, jafnvel með
okkur til stuðnings.
Hér í töflunni má sjá samantektir
okkar á því hvernig útkoman úr fæð-
ingum er, annars vegar frá þeim konum
sem fara í gegnum venjulega foreldra-
fræðslu hjá okkur og hins vegar þeim
sem þiggja fylgd okkar í gegnum fæð-
inguna einnig.
Ég mun seinna segja frá öðrum þátt-
um starfseminnar okkar en mér er Ijúft
að birta þessar tölur og láta þær tala
sínu máli um árangur okkar í starfi.
Þrátt fyrir að þær séu ekki hluti af vís-
indalegri rannsókn þá innihalda þær alla
okkar skráðu viðskiptavini fyrir síðast-
liðin tvö ár og gefa mynd af konum sem
eru ýmist að fæða í fyrsta eða annað
sinn, á hinum ýmsu sjúkrahúsum og
með hinum ýmsu læknum. Langflestar
(yfir 95 prósent) eru heilbrigðar og fall-
ast undir að vera „low risk“. Meira en
helmingur þeirra eru 35 ára eða eldri, -
eða „eldri frumbyrjur". Tvíburafæðingar
og sitjandafæðingar eru ekki með í töl-
unum.
Ég kveð að sinni frá Hong Kong
Tegund fæðingar Samfelldur stuðningur Án sanifellds stuðnings
í fæðingunni í fæðingunni
Eðlilegar fæðingar 76% 35%
Sogklukku-og tangarfæðingar 11% 24%
Keisaraskurðir 13% 41%
Dóttir Huldu Þóreyjar, Freyja, kemur stundum með í fœðingar og hjálpar til við að passa systkini.
Eirberg
BRIM
SEAFOOD
20 Ljósmæðrablaðið desember 2007