Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1903, Síða 89

Alclrei kemur dúfa úr lirafnseggi.
Allir ellina kjósa, en engir fenginni hrósa.
Allir fengu eitthvert pund, ójafnt þó það væri.
Allir hafa ítar nóg, þá að fer reikningstími.
Alls þykist ágjarn þurfa.
Allar þykjast meyjar, þar til krakkinn krymtir.
Annan dæma ei vert snar, án þess hevra beggja svar.
Anægjan er auðlegð betri.
Arla skal rísa, sá gull vill í götu finna.
Á mannbroddum skal hálku hlaupa.
Auðginnt er barn í bernsku sinni.
Auður fljótt fenginn, fljótt verður enginn.
Auðurinn er ekki húsbónda vandur.
Auðþektur er heimskur, nær lijá hygnum situr.
Bagi er oft bú sitt að flytja.
Barnalán er betra en fé.
Betra er að erfa dygð en auðlegð.
Betra er að vera dauður en æru snauður.
Betra er að vera laukur í lítilli ætt en strákur í stórri.
Betra er að iðja en biðja.
Betra er aftur að snáfa en órétt að ráfa.
Betra er ólofað en illa efnt.
Betri er fullur magi en fagur kyrtill.
Betur vinnur vit en strit.
Beigðu kvistinn meðan hann er ungur, en hrjóttu ekki.
Bóndi sknl beð verma, en brúður í fyrsta sinn.
Brigðult er lýða lof.
^Bríxlaðu engum um bætta sök.
Bættu svö bú þitt, að eigi annan skaðir.
Dag skal að kvöldi lofa, en æfi að endalykt.
Daprast flest við dauðans þyt.
Dregst margur með djúpa und, þótt dult fari.
Dygð er dárum heimska.
Dygt hjú skapar bóndans bú.
Ekki er happ hlotið þó hálffest sé.
Ekki eru allir vinir sem í eyrun hlæja.
Ekki mun vitur um óvíát þrátta.
(79)