Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1927, Síða 84

Til liafði hann það aö taka sig upp og hendast áfram
margar álnir í loptinu. Einu sinni var lagt þunnt
borð á læk; svignaði það mjög, er gengið var eftir
því. Par bar Niels eitt sinn að og nokkura menn
fleiri; kváðu þeir nú gaman að sjá, ef hann gengi svo
á borðinu, að eigi svignaði. Lét Níels ekki á sér
standa; fetaði hann svo léttilega yfir borðið, að ekki
sást það svigna. En ekki þókti honum þetta mikil
raun; bað hann nú, að binda skyldi vættarstein á
baki sér; gekk siðan yfir borðið, og fór enn á sömu
leið./
«
Svo Iýsa sannorðir menn líkamsatgervi Níelsar. En
eigi var honum léð minni andleg atgervi. Söngmaður
var hann góður og lagsæll, en í lestri bagaði hann
það, að hann stamaði mjög. Níels var listaskrifari
og hafði hönd til hagleiks og teikninga. Svo segir
síra Porkell á Reynivöllum, að Níels hafi verið mjög
vel gáfaður maður og myndi orðið hafa hinn merk-
asti maður, ef hann hefði »fengið þá menntun, sem
samsvaraði hæfileikum hans«. Og alveg er furðulegt,
hverrar menntunar hann aflaði sér af eiginrammleik.
Hann skildi ekki að eins dönsku, heldur jafnvel
nokkuð í latínu. Svo segir síra PorkelJ, að árið sem
hann kom í latínuskólann (1857), hafi hann hitt Níels,
skömmu áður en hann dó; hafi hann þá sagt sér af
latínukunnáttu sinni og mælt: »Eg þekki alla modos
in verbis [þ. e. háttu í sagnorðum] og get gert grein-
armun á þeim«. Pað hefir og síra Porkell eftir Jóni
rektor Porkelssyni, frænda sínum, að þá er Jón
rektor var ungur að námi undir skóla í Blöndudals-
hólum, og fleiri unglingar, hjá síra Sveini Nielssyni,
hafi Níels komið þangað eitt sinn. Bar þá á góma
latínukunnátta með þeim Níelsi og námsveinum, og
var lilrætt um ýmsar þrautir þar og það, er viðsjár
væri vert. Sagði þá Níels meðal annars: »Sitt er hvað
lego, legi, lectum eða lego, legavi, legatum«; er þetta
til marks um furðulega kunnáttu Níelsar. En þá gerðu
(80)