Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1955, Síða 107

starfa hjá fornfræðingum. Hann var síðan sendur
til íslands 1661 til að safna handritum og dvaldist
síðar i Kaupmannahöfn í sömu erindum. Óvist er
hve mikið honum varS ágengt, en vist er, að hann
náði ekki í neitt að ráði af skinnbókum, en dálítið
af pappírshandritum.
Þeir íslendingar sem ráðnir voru til fornfræða-
starfa i Sviþjóð eftir daga Jóns Rugmans söfnuðu
ekki handritum á íslandi svo að neinu næmi og
komust ekki yfir annað en ungar pappírsuppskriftir.
Öðru máli var að gegna um Jón Eggertsson, sem
komst i samband við Svía þegar hann dvaldist i
Kaupmannahöfn 1680—82 í málaferlum sínum. í
fyrstu skrifaði hann upp handrit fyrir Svia í Kaup-
mannahöfn, en vorið 1682 fór hann til íslands til
að safna handritum á þeirra vegum, og í bréfi sem
til er frá ríkisfornfræðingi Svía segist hann hafa
mútað Jóni með 80 rikisdölum til að taka þetta að
sér. Jón ferðaðist viða um ísland og varð allmikið
ágengt, enda var hann at’ höfðingjaættum og frænd-
margur. Hann iiafði með sér úr landi 51 handrit sem
hann hafði keypt fyrir rúml. 154 rdl. Sjálfur var
hann settur í skuldafangelsi í Kaupmannahöfn þegar
hann kom aftur, en handritin hafði hann sent til
SviþjóÖar frá Helsingjaeyri. Sumt af handritunum
sem hann hafði með sér er nú glatað, en meðal
hinna eru um 20 skinnhandrit, og eru sum þeirra
hinir mestu kjörgripir, eins og hómiliubókin,
Heiðarvígasaga og Gunnlaugs saga o. fl. Þessi send-
ing Jóns er enn þann dag í dag kjarninn í íslenzka
handritasafninu í konunglega bókasafninu í Stokk-
hólmi, en siðan hefur fátt markvert íslenzkra hand-
rita borizt til Svíþjóðar.
Árið 1683 — haustið eftir að Hannes Þorleifsson
fórst — kom Árni Magnússon til Kaupmannahafnar,
tvitugur stúdent, og hóf þar háskólanám. Ári síðar
varð hann aðstoðarmaður hjá hinum nýja fornfræð-
(105)