Jólagjöfin - 24.12.1920, Síða 45

„Að telja stjörnur“.
Gamansaga.
Eftir Jóhannes Friðlaugsson
frá Fjalli.
••'p* •'p* *^s* *T* *T* *T* */Ts* •'p* •'þ* pjíí '✓pi
ÞaS var á jóladag-inn.
Eg var í heimboSi hjá sýslumanninum. ViS höíSum ver-
iS leikbræSur á æskuárunum, en svo höfSu vegirnir skiliS,
en nú bar fundum okkar saman aftur. Hann var nýorSinn
sýslumaSur og nýkominn til kaupstaSarins meS konu sína.
Eg hafSi líka komiS um haustiS, og eini maSurinn, sem eg
þekti þarna um slóSir, var sýsluma.Surinn, og líkt var meS
hann. ViS urSum því fegnir endurfundunum, og mátti heita
aS eg væri daglegur gestur í húsi þeirra hjóna.
Nú sátum viS þarna á jóladagskvöldiS á skrifstofu sýslu-
mannsins, eSa réttara sagt lágum, því aS eg lá endilangur í
legubekknum og reykti ágætan vindil, en sýslumaSur rugg-
aSi sér ofur letilega í ruggustólnum og tottaSi vindil. Á
skrifborSinu, sem stóS á milli okkar, stóSu glös meS gos-
drykkjum og dreyptum viS á þeim endrum og eins.
Svona vorum viS búnir aS sitja æSi langa stund, og rifja
npp gamlar jólaendurminningar frá drengjaárunum heima í
sveitinni, þegar sýslumannsfrúin kom inn til okkar. ÞaS var
■ung kona, fríS sýnum og góSleg á svipinn. Hún leit brosandi
til mannsins sins og settist á stólröndina hjá honum.
„HeyrSu góSi! Viltu ekki koma fram í borSstofuna og
koma í jólaleik meS okkur? ÞaS eru komnar nokkrar ung-
ar stúlkur, og okkur langar til aS skemta okkur eitthvaS. En
■viS verSum aS fá karlmenn meS í leikinn, til þess aS koma
■einhverju fjöri í hann.“
„Eg veit ekki. ÞaS er nú varla aS eg nenni því, enda fer
svo vel um okkur hérna. En þaS er annars nokkuS langt síS-
an eg hefi korniS í jólaleik, og eg hefi töluverSar mætur á
honum,“ sagSi sýslumaSur og hló.