Jólagjöfin - 24.12.1920, Blaðsíða 47

Jólagjöfin - 24.12.1920, Blaðsíða 47
Jólagjöfin 45 þó er heldur óvanalegt á dökkhæröum stúlkum. EnniS var hátt og augun dökk, tindrandi og gáfuleg og lýstu festu og sálar- þreki. Mér fanst henni svipa mjög aö andlitsfalli til ástar- gySjunnar Grísku, sem eg haföi séö líkneski af. Einu sinni meöan stóö á lestrinum leit hún upp og augu okkar mættust andartak. Svo leit hún niöur fyrir sig og roön- aði. Þaö var auðséð að hún var feimin. Þegar lesturinn var búinn, bauð alt fólkið hvert öðru góðar stundir með handa- bandi eins og siður er í sveitum. Og þegar eg tók í hendina á Helgu, fann eg að höndin titraði lítið eitt, en ekki leit hún upp. Á jóladagskvöldið kom okkur saman um að fara i jólaleik, og ætlaði alt fólkið að taka þátt í honum, jafnvel prestur- inn líka. Leikurinn var hinn fjörugasti og hefi eg sjaldan skemt mér betur. Presturinn var dæmdur til að biðja sér Rúnu eldabusku og gerði hann það með mesta alvörusvip eins og vera ber við svona hátíðleg tækifæri. En að horfa á vandræðasvipinn á Rúnu, þótt þetta væri bara leikur, það ætlaði að gera okkur vitlausa að hlæja. Ekki man eg hvað eg átti að leysa margar þrautir, nema eg var dæmdur til að telja stjörnurnar með Helgu prestsdóttur. Við fórurn út á hlað og kom okkur sam- an um að hafa stjörnurnar io, því við áttum von á að fólkið, sem inni var mundi hafa töluna nógu háa. En þegar inn kom hafði fólkið komið sér saman um að hafa þær ekki nema 5 og áttum við þá að kyssast 5 kossa. Það var ekki laust við að Helga yrði undirleit og feimin þegar hún heyrði úrslitin. En það var ekkert undanfæri. Við máttum til með að kyssast, og satt að segja var mér það ekkert á móti skapi. Eg fékk líka að heyra það hjá bróöur hennar á eftir, að seinasti koss- inn hefði verið nokkuð langur, og getur það hafa verið satt, því að við höfum líklega verið búin að gleyma fólkinu í kring um okkur. Þetta var byrjunin að kunningsskap okkar Helgu. Nokkr- um sinnum töluðumst við við á meðan eg dvaldi á Stað, en þó var það meira með augunum en vörunum. Rétt eftir nýárið fórum við aftur til Reykjavíkur. Sumarið oftir var eg á Stað kaupamaður og um haustið auglýstum við trúlofun okkar. En nú skulum við ekki eyða tímanum lengur heldur fara
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Jólagjöfin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jólagjöfin
https://timarit.is/publication/872

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.