Jólagjöfin - 24.12.1920, Síða 55

Jólagjöfiit
.53
kaflinn á bls. 50—54 (þó ekki alt skeytiö, sem kom þann dag), en hinn
á bls. 128—133, þaÖ er ritað var þann daginn (23. október). Milili þeirra
hafði prestur ritaÖ ellefu sinnum. Framliðin móðir prestsins segir sig
hafa sent flest skeytin í fyrstu bókinni.
Nú er þegar farið að þýða bókina á önnur tungumál, þar á meðal á
Norðurlandatungurnar þrjár: norsku, sænsku og dönsku.
Þessi tvö litlu sýnishorn geta eigi gefið mikla hugmynd um hinn
merkilega boðskap, en þau gætu þó orðið til þess, að einhvern langaði
til að kynnast ritinu frekar. H ara'ldur N í c l s s 0 n.
Föstudag, 3. október 1913.
Þegar þú ert í efa um veruleik andasambandsins, þá skalt
þú hugsa um skeytin, sem þú hefir þegar fengið, og þú munt
komast að rauri um, að við höfum stöðuglega haft ákveðinn
tilgang meö þeim öllum. Tilgangurinn er sá, aS hjálpa þér,
og fyrir þina tilstilli öSrum líka, til aS skilja, hve alt er nátt-
úrlegt hér, þótt þaS sé jafnframt uridursamlegt. Þegar viS lít-
um héSan yfir jarSlíf okkar, sárlangar okkur stundum til aS
gera veginn fram undan þeim, sem enn dveljast þar, dálítiS
ský'rari og bjartari en hann var fram undan okkur, er viS lit-
um frant á hiS komanda líf. Okkur skorti skilning, og fvrir
því lifSum viS í óvissu um, hvaS biSi okkar í raun og veru.
ViS vitum vel, aS margir fullyrSa, aS þaS sé gott, en þegar
viS athugum alt frá þessu æSra sjónarsviSi, getum viS eigi
veriS þvi sammála, aS óvissari sé góS, þegar ná á ákveSnu
markmiSi. Vissan gerir menn hins vegar ákveSna og stySur
þá til hreystiverka, og ef okkur auSnast aS gróSursetja meS
fáeinum jarSarbúum vissuna um lífiS hér, og hve þaS er un-
aSsríkt þeirn, sem berjast vel hinni góSu baráttu, þá fáum
viS rikuleg laun fyrir ferSirnar hingaS frá hinu bjarta heim-
kynni okkar í ljósinu.
Nú skulum viS reyna, hvort viS getum látiS þig skrifa nokk-
ur orS um ástandiS, sem viS hittum fyrir, er viS komum hingaS
— ]n e. a. s. um ástand þeirra, sem yfir um flytjast >— fvrst
eftir aS þeir koma hingaS. Andlegur þroski þeirra er auSvitaS
á mjög mismunaridi stigi, og fyrir því dugir ekki aS fara eins
meS þá alla. Eins og þú veist, geta margir i fyrstu ekki áttaS
sig á þvi, aS þeir séu.þaS, sent þeir mundu kalla dánir, af því