Jólagjöfin - 24.12.1920, Síða 66

64
Jólagjöfin
að tönglast á hinu sama aftur og aftur. Þú athugar stutta stund
mál hennar eins og óhlutdrægur dómari, og bi8ur hana aS
gera svo vel aö fara, og sækja hana systur sína, — s t i 11-
i n g u n a.
Þegar hún kemur, spyr þú hana hvað hún leggi til þessa
máls. Hún segir þér þá blátt áfram og hispurslaust hvernig
hún litur á máliö, og þú kemst þá að þeirri niöurstööu, aö
hún lítur alt öðrum augum á þaö en hin. Hún segir þér, aö
ef hún heföi mátt ráöa, mundi betur hafa farið, og þú hefðir
ekki þurft aö þjá þig meö alls konar leiöinda endurminning-
um og naga þig í handarbökin fyrir óstillingn þina og rusta-
skap. „Þetta er rétt sem þú segir,“ svarar þú henni, „en nú
hefi eg engan tima til þefes aö skeggræöa þetta mál við þig vina
míri, hins vegar bið eg þig, eöa réttara sagt heimta þaö af þér.
eins og hverjum öðrum þjóni mínum, aö þú gerir mig stiltan,
aö þú komir til min og alla leiö inn í huga minn, er þú sérð
að mér ætlar aö fara að renna í skap. Og mundu nú þaö sem
eg segi þér.“
Og þú mátt ekki láta þér detta í hug, aö stillingin bregðist
þér, því þegar þú tekur hana þannig tali og lætur hana vita,
aö þú eigir yfir henni aö segja, þá veröur þú sjálfur sem
Aladín, hugurinn lampi hans og hugsun þín andinn, sem gerir
alt, sem þú skipar honum.
Vilji hugsunin ekki hlýða þér og gera það, sem þú segir
henni, þá kemur þaö til af því, að þú hefir ekki verið nógu
einbeittur. Þú þarft ekki aö fara nokkurn bónarveg eða smjaöra
fyrir henni.
Og við skulum gera ráö fyrir, að þú berir kvíöboga fyrir
einhverju. Kvíðinn ásækir þig og dregur úr starfsþreki þínu
‘og áhuga. Þú atlmgar hann stutta stund, spyrö hann hvað
hann hafi aö segja þér í fréttum. Hann tekur auðvitað til að
þylja raunatölur sínar og lýsa fyrir þér horfunuin og þær
eru ekki glæsilegar. Þú segir honum að þú hafir ekki tima
til þess að hlusta á hann lengur, en hann skuli senda vonina
til þín, því að þú þurfir endilega aö tala viö hana nokkur orö.
Og vonin kemur kvik i spori inn í huga þér. Þú spyrö hana
hvað hún segi í fréttum. Það er nú sitt af hverju. Henni sýn-
ist nú auðvitað allir vegir færir og álítur aö ekki sé nein á-
stæöa til þess aö æðrast, enda hefir hún ráö undir hverju rifi. Þú