Freyr - 01.12.1946, Page 10

340
FRE YR
Wcuutu ?
„Bráðum koma blessuð jólin“
birtir skjótt og hækkar sólin.
Fagnar allt um byggðu bólin
breytist kot í töfrahöll.
Fegri blasir framtíð öll.
Mildast ætíð mannsins hjarta,
muninn klökkna tekur.
Það er margt sem minningarnar vekur.
Manstu — manstu? Ómar inni.
Undarlega skýrist minni,
gleymast ekki gömul kynni
grafin djúpt í hjartans rót,
reynslutímans raunabót.
Líkt og sól á heiðum himni
hreki myrkurs drunga
Jólin hressa bæði aldn’a og unga.
Fyrir jólin ört var unnið,
ofið, prjónað, kembt og spunnið.
Kveðizt á við kertið brunnið,
kveikt á ný og saumað fat.
Sérhver gerði sem hann gat.
Allt var fágað, þvegið, þrifað,
þá var kátt og gaman.
Litlu börnin léku róleg saman.
Mamma þurfti brauð að baka
börnin máttu ei af því taka.
Góð var lyktin ginnti kaka,
gott að tíminn styttast fer,
mamma þetta á borðið ber.
Desember var lengi að líða
loksins komu jólin.
Gleymdist ekki að gefa nýja kjólinn.
Ljósin skæru lýstu bæinn.
Létu kerti á tréð um daginn,
bjuggu allt sem bezt í haginn
börnin, fyrir klukkan sex
Jólahelgin við það vex.
Græna tréð var gæðum búið
geymdi poka smáa
rauða, hvíta, gula, græna, bláa.
Það var helgi úti og inni
englar svif’u i baðstofunni.
Birti yfir svip og sinni,
sungið var með þýðri raust.
Ólga af gleði út þá brauzt.
Pabbi las þau orð sem eru
alla tíma í gildi.
Yfir honum ríkti ró og mildi.