Freyr - 01.12.1946, Side 24

354
FREYR
Prinz Dáumling ég sé að það er tilvalið
að láta ykkur starfa saman!
„Hvað sögðuð þér, á ég að starfa með
prinsi“, mumlaði ég hálf ráðaleysislega,
„ég held að ég ... ja, ég meina bara að ...
ég hefi aldrei unnið með neinum úr kon-
ungsfjölskyldu, og er sjálfsagt ryðgaður í
hirðsiðum.“
„Óttist ekki“, svaraði hr. Siebold. „Það
mun allt ganga, en nú skulum við leggja
af stað“.
Við stönsuðum hjá litlu húsi í Delmen-
horst, hittum þar húsbændurna, hr. og frú
Böning, sem buðu okkur velkomna, leiddu
okkur til stofu, og kynntu okkur fyrir syni
sínum; Walter Böning.
„Hér sjáið þið vin minn Prinz Dáumling",
mælti hr. Siebold.
Nú fór ég fyrst að skilja, hvernig í öllu
lá, og hvers vegna þessi herra var kallaður
„Dáumling" eða „þumall“ eins og það
þýðir á íslenzku.
Við stóðum þarna augliti til auglitis við
minnsta mann heimsins.
Við Adanos urðum sem steini lostnir af
undrun og göptum aðeins, eins og afglapar,
hvor framan í annan.
Þannig atvikaðist það, að leiðir okkar
Prinz Dáumlings mættust.
Prinz Dáumling, sem mig langar til, í
eftirfarandi línum, að skýra ykkur nánar
frá, var (og líklega er, því ég veit ekki
annað, en að hann lifi góðu lífi) aðeins
58 cm. á hæð, og öll líkamsbygging hans
var í hlutfalli við hæðina. Hann vóg 20
pund.
Þrátt fyrir þessa litlu hæð, hafði hann
náð þeim háa aldri, að fá piparbyssu í
afmælisgjöf fyrir tveimur árum. Hann var
32 ára.
Eitt af því, sem mér er sérstaklega
minnisstætt, frá þessu fyrsta stefnumótí
okkar, var, að móðir hans bar honum mið-
dagsmat, á meðan við dvöldum þar. Það
var baunasúpa á lítilli undirskál. Skeiðin,
sem hann borðaði með, var venjuleg te-
skeið.
Þegar hann hafði tæmt diskinn, sem á
voru ca. fjórar matskeiðar, hvaðst hann
vera orðinn mettur, en skildi eftir á disk-
inum 2 eða 3 baunir, sem hann kvaðst
ekki geta borðað, þar sem þær væru of
stórar.
Við dvöldum aðeins stutta stund hjá
Prinz Dáumling í þetta skipti, þar sem
tími okkar var naumur. Ég dáðist strax að
hinni kurteisu framkomu hans. Er við
kvöddumst, sló hann hælunum saman að
hermanna sið, hneigði sig djúpt að höfð-
ingja sið, og rétti mér hönd sína að al-
manna sið, — þessa litlu hönd, sem var
minni en sú minnsta barnshönd, er ég
hefi séð.
Á leiðinni til Bremen fræddi hr. Siebold
okkur um margt, varðandi þennan litla
mann — þetta viðundur, þessa lifandi
brúðu — m. a., að hann hafi vegið 800 gr.,
er hann fæddist, og verið 24 cm. á lengd,
og að foreldrar hans, systkyni öll(5 að
tölu) og ættingjar, væri fólk af venjulegri
hæð.
Og svo hófst fyrsti starfsdagur okkar
Prinz Dáumlings saman.
Það var í Frankfurt A/M. 7. apríl 1938;
hinn fyrsta dag þess þriggja vikna vor-
fagnaðar, sem halda átti þar í borg.
Ferða-Tivoli og alls konar „skemmti-
atraktioner“ höfðu þyrpst til borgarinnar.
Ferða-leikhúsið okkar Prinz Dáumlings var
stórt og glæsilegt á að líta, utan sem inn-
an, og bar af öllum hinum.
Fólk stóð í þyrpingu fyrir utan það og
var að horfa í sýningargluggann. Þar sá
það lítinn ferðavagn, sem var íbúðin hans
Dáumlings. Önnur hliðin var tekin úr hús-