Freyr - 01.12.1946, Qupperneq 26

35.6
FRE YR
Prinz Ddumling er mjög hneigður fyrir hljóðfœra-
slátt. Hér slœr hann „taktinn“ meðan Jóhann
spilar.
unum, og sérstaklega hinum gjafvaxta,
ógiftu dömum að vita, að .Prinz Dáumling
væri ógiftur. „Og“, bætti hann við, „ykk-
ur er leyfilegt að kasta aurum upp á sviðið
til hans, og hjálpa honum þannig til að
greiða piparsveina-skattinn sinn.
Fóik tók upp pýngjurnar; og í hvert
skipti sem 5 eða 10 eyringur féll á sviðið,
lyfti „Prinzinn“ hönd til höfuðs sér og
mælti, með hinni barnslegu skríkjurödd:
„Viel Dank“, (Beztu þakkir). Var þetta
fólki hin bezta skemmtun.
★
í desember 1938 og janúar 1939 störfuð-
um við Prinz Dáumling við Cirkus Bertram
Mills í Olympíuhöllinni í London. Þá kom
lítið atvik fyrir, sem setti stærstu borg
heimsins á annan endann. Prinz Dáumling
hvarf. Leit var hafin með Scotland Yard
í broddi fylkingar, en árangurslaus.
Lundúnarblöðin: The Star, News Chron-
icle, Reynolds News, Daily Heraid, Daily
Mirror og fleiri, kepptust um að birta sem
athyglisverðasta skýringu á þessum at-
burði, næsta dag. Öll gátu þess til, að
„Prinz Dáumling hefði verið numinn á
brott, — verið stolið — já, „kiðnappið“ að
amerískum stórglæpasið.
Fregnin setti óhug í fólk og barzt eins
og eldur í sinu, og var símuð samdægurs
til útlanda. Til dæmis minntist stærsta
blað Frakklands: „Paris-soir“, 8. janúar,
eða daginn eftir, á þennan atburð, og birti
mynd af „Prinzinum" þar sem hann stóð
á lófa mínum, — á fremstu síðu blaðsins.
En 8. janúar kom Prinz Dáumling í leit-
irnar, heill á húfi. Hann kvaðst hafa villst,
en síðar dvalið allann tímann hjá elsku-
legri stúiku, sem hefði tekið sig móður-
lega að sér, og skilað sér til lögreglunnar,
er hún heyrði tilkynninguna í útvarpinu
um, að hans væri leitað.
En hvort Prinz Dáumling hefir villst,
eða hvort þetta var aðeins „planlagt núm-
er“ frá hendi framkvæmdastjóra Cirkusins
— gert í auglýsingaskyni, er flestum, og að
minnsta kosti Scotland Yard, óráðin gáta,
enn þann dag í dag.
★
Að Prinz Dáumling leið af minnimáttar-
kennd er ekkert óeðlilegt, því það hefir
margur maðurinn, stærri en hann, gert.
Honum var mein illa við að ókunnugir
þú-uðu hann. Þá fannst honum, að hlut-
aðeigandi líta niður á sig og skoða sig sem