Freyr - 01.12.1946, Side 27

FREÝR
357
barn; og það sárnaði honum mest af öllu.
Hann hataði tóbak af öllu hjarta; en á-
fengi elskaði hann öllu öðru fremur. Hann
neytti daglega tveggja glasa (lítið snaps-
glas) af léttu víni, nema á hátíðum og
tyliidögum þá urðu þau oft fleiri. Varð
hann þá kátur mjög, og gleðin og ánægjan
geislaði út frá þessu brosandi, 32 ára
barnsandliti.
Þegar stríðið skall á í sept. 1939, og ég
hugði til heimferðar, kvaddi Prinz Dáum-
ling mig með tárvotum augum, og lét þá
ósk sína í ljósi, að hann mætti fara með
mér til íslands — til Akureyrar. Þann
stað dáði hann mjög eftir að hafa séð
myndir þaðan, hjá mér. Hann óttaðist að
verða kallaður til herþjónustu. Ég reyndi
að telja kjark í hann; en þá sagði hann
allt í einu: Já þú þarft ekkert að óttast.
Ef ég væri eins stór eins og þú, þá væri
ég heldur ekki smeikur við neitt.
★
í júní 1942 frétti ég síðast af Prinz
Dáumling. Ég fékk bréf frá vini mínum
Adanos, sem gladdi mig mjög mikið, því
að þar stóð m. a.: „Ég hitti litla Prinzinn
okkar í gær. Hann var hinn kátasti enda
orðinn sannfærður um, að hann muni ekki
verða kallaður í herinn. Hann spurði mig,
hvort ég vissi nokkuð hvar „Eifel-turninn
frá Akureyri" væri. Honum hefir ekkert
farið aftur, og allra sízt í listinni, því að
stöðugt heillar hann áhorfendurna með
sínum „Parademarsch".
Jóhann Svarfdœlingur.

focHjk licnjaclcttii-
G I FTI ST
Eiginlega hefst undirbúningurinn fyrir
giftinguna strax eftir fermingaraldur. Það
er að minnsta kosti sérkenni józku bónda-
dótturinnar, að hún situr ekki auðum
höndum né eyðir tímanum í pukur og
prjál.
Þegar störfum dagsins er lokið tekur
hún sauma sína eða prjóna, annaðhvort
sjálfri sér eða öðrum til gagns. Hún lærir
snemma að bæta og sauma fatnað sinn,
og ef tök eru á sækir hún námskeið á
saumastofu einn vetur að minnsta kosti,
til þess að fullnuma sig í þeirri handiðn,
en fremst allra slíkra starfa hvílir þó á
herðum hennar sú sjálfsagða skylda að
þjóna sjálfri sér, og það er keppikefli að
gera það svo vel að sómi sé að.
Að þessum störfum frágengnum verður
þó oftast einhver tími aflögu, einkum að
vetrinum, og er hann þá helst notaður til
listsauma.
Frá árunum eftir fermingu á bóndadótt-
irin sófapúða, borðdúka og ýmsa aðra
muni, sem hún hefir varið dögum og mán-
uðum til þess að fullgera.
Þegar hún er um tvítugt fer hún í al-
þýðuskólann eða hússtjórnarskólann eða
jafnvel hvorutveggja. Þar lærir hún ekki
aðeins réttritun og reikning, ásamt öðru
bókviti. Mest kapp leggur hún ef til vill á
það að læra að búa til mat og svo hann-
yrðir.
Þegar saman fer iðni og handlagni get-
ur hún einnig lært þar fínan útsaum og